Prabuddha Jivan 1992 Year 03 Ank 01 to 12

SR No.: 525977
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1992
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 155

વર્ષ: ૩૦ અંક: ૧૧
૦ તા. ૧૬-૧૧-૧૯૯૨
૦ Regd. No. MH.By / South 54 Licence No.: 37
૦૦૦ શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું માસિક મુખપત્ર૦૦૦
પ્રભુ ઈવી
પ્રબુદ્ધ જીવન પાક્ષિક ૧૯૩૯થી ૧૯૮૯ : ૫૦ વર્ષ૦૦ વાર્ષિક લવાજમ રૂ.૩૦૦૦
તંત્રી : રમણલાલ ચી. શાહ -
સ્વ. ડૉ. ચન્દ્ર જોશી ગુજરાતના ભુદાન પ્રવૃત્તિના સર્વોદય કાર્યકર્તાઓમાંથી ભાગ્યે જ કચ્છના ગામડાંના લોકોના આરોગ્ય માટે ડૉ. જોશી હંમેશાં -ઈક એવા હશે કે જેમણે ડૉ. ચન્દ્ર જોશીનું નામ ન સાંભળ્યું હોય. ચિંતાતુર રહેતા. તેઓ ગામડામાં જે વૃદ્ધોને આંખે મોતીયો આવ્યો હોય કચ્છના અને ખાસ કરીને મુન્દ્રા અને માંડવી તાલુકાના લોકોમાં તેને ઓપરેશન માટે નેત્રયજ્ઞમાં મોકલવાની વ્યવસ્થા કરાવી આપતા. રતાડિયાના ડાગધર' તરીકે સ્વ. ડૉ. ચન્દ્ર જોશીના નામની સુવાસ વળી તેઓ સંતતિ નિયમન માટેના પ્રચારની પ્રવૃત્તિમાં સક્રિયપણે આજે પણ અનુભવાય છે.
ભાગ લેતા અને તેવા કેમ્પોનું આયોજન કરતા. તબીબી ક્ષેત્રે તેમનું થોડા સમય પહેલાં મારા મિત્ર, શ્રી મૂલજી દેવશીની કું.ના માલિક મુખ્ય લક્ષ્ય એ હતું કે અસ્વચ્છતા અને અજ્ઞાનને કારણે લોકો રોગનો શ્રી મંગળભાઈના નિમંત્રણથી કચ્છમાં એમના વતને રતાડિયા ભોગ થઈ પડે છે. માટે રોગને આવતો અટકાવવો એ પહેલી જરૂર છે. (ગણેશવાલા)માં યોજાયેલા બહુલક્ષી કાર્યક્રમમાં ડૉ. ચન્દ્ર જોશીની એટલા માટે તેઓ લોકોને આરોગ્ય વિશે શિક્ષણ આપતા અને સ્વચ્છતા અર્ધ પ્રતિમાનું અનાવરણ મારા હાથે કરવામાં આવ્યું અને હું મારું જાળવવા માટે આગ્રહ સેવતા. સદ્ભાગ્ય સમજું છું. ડૉ. જોશીના નામથી હું સુપરિચિત હતો, પણ - ડૉ. જોશીને લોકોના આરોગ્યમાં જેટલો રસ હતો એટલો જ રસ આ પ્રસંગને નિમિત્તે એમના પ્રેરક જીવન અને કાર્યથી વધુ માહિતગાર લોકોના શિક્ષણમાં હતો. તેઓ ગાંધીજીના વિચારોથી બહુ પ્રભાવિત થવાનો સુખદ અવસર સાંપડ્યો હતો. :
થયા હતા. ગાંધીજીની જે દિવસે હત્યા થઈ તે સાંભળીને તેમણે તે ડૉ. ચન્દ્ર જોશીનો જન્મ સન ૧૯૩૨માં સૌરાષ્ટ્રમાં ગોંડલમાં થયો દિવસે ઉપવાસ કર્યો હતો. તેમણે તરત ગાંધીજીની આત્મકથા ખરીદીને હતો. તેમણે શિક્ષણ જામનગરમાં લીધું હતું. એમનાં લગ્ન આખી વાંચી લીધી હતી. ગ્રામવિકાસના ગાંધીજીના વિચારોથી તેઓ જામનગરનાં રમાબહેન દવે સાથે થયાં હતાં. ડૉક્ટરી પરીક્ષા પાસ બહુ પ્રભાવિત થયા હતા અને પોતાના કાર્યક્ષેત્ર તરીકે એમણે કરીને તેઓ કર૭માં હાજાપર નામના ગામના જિલ્લા લોકલ બોર્ડના ગામડાંઓને પસંદ કર્યા હતાં. ગાંધીજી પછી તેઓ વિનોબા ભાવે અને દવાખાનામાં જોડાયા હતા. ૨૫ વર્ષની વયે તેઓ કચ્છમાં આવ્યા અને જયપ્રકાશ નારાયણના વિચારોથી પ્રભાવિત થયા હતા. એમણે જીવનના અંત સુધી કચ્છી થઈને રહ્યા. કચ્છને એમણે પોતાનું વતન વિનોબાની ભૂદાન પ્રવૃત્તિ વખતે આખા કચ્છમાં પદયાત્રા કરી હતી - નાવી દીધું. તેઓ આખા કચ્છમાં ભમી વળ્યા હતા. કચ્છી પ્રજા સાથે અને ત્યાર પછી જયપ્રકાશ નારાયણ જ્યારે કચ્છમાં આવ્યા ત્યારે તેઓ એકરૂપ બની ગયા હતાં. તેઓ એટલી સરસ રીતે કચ્છી ભાષા તેમની સાથે પણ એમણે કચ્છના ગામડાઓનો પ્રવાસ કર્યો હતો. ડૉ. બોલતા કે અજાણી વ્યક્તિને ખબર પણ ન પડે કે તેઓ કચ્છી નથી. જોશીએ કચ્છમાં અંબર ચરખાની પ્રવૃત્તિ ચાલુ કરાવી હતી. નારાયણ એમણે કચ્છીમાં કેટલાંક ગીતો પણ લખ્યાં હતાં. કચ્છની ધરતી પરની દેસાઈ વગેરે સર્વોદય કાર્યકર્તાઓને વારંવાર કચ્છમાં નિમંત્રણ આપી પોતાની મમતા દર્શાવતા એક ગીતમાં એમણે કહ્યું છે:
તેઓ શિબિરોનું આયોજન કરતા. વિમલાતાઈની કેટલીક શિબિરો પણ.
તેમણે કચ્છમાં ગોઠવી હતી. ડૉ. જોશી લોકસેવાનાં કાર્યો કરવા સાથે ધન્ય કચ્છજી હી ઘરતી
સાથે અંતર્મુખ બની ધ્યાનમાં બેસતા. તેઓ સ્થિતપ્રજ્ઞ થવાની સાધના નત અયે ઓટ ભરતી મુકે માયા હી ભોમસે બંધાણી
કરતા. ‘ૐ મિત્રસ્ય મા ચક્ષુષા” એ એમનો જીવનમંત્ર હતો.
. જોશી સાદગીભર્યું જીવન જીવતા. તેઓ હંમેશાં ખાદી પહેરતા. ડૉ. જોશી જિલ્લા લોકલ બોર્ડના દવાખાનામાં જ્યારે રતાડિયા અને કપડાની જરૂર પડતી થોડી જોડ રાખતા. એમના ઘરમાં પુસ્તકો આવ્યા ત્યારે એક સેવાભાવી ડૉક્ટર બહેન, ડૉ. મોંધીબહેન મ્યાત્રા ઉપરાંત જુદા જુદા વ્યાખ્યાનોની કેસેટો રહેતી. કેસેટો સાંભળવા માટે પણ ડૉક્ટર તરીકે ત્યાં જોડાયા હતાં. આ બંને ડૉક્ટરોએ રતાડિયામાં તેમને કોઈકે ટેપરેકોર્ડર ભેટ આપ્યું હતું. રહીને અઢી દાયકા કરતાં વધુ સમય સેવા આપીને રતાડિયાનું નામ ' . જોશી પોતાના ઘરને કોઈ દિવસ તાળું મારતા નહિ. એમનું સમગ્ર કચ્છમાં મશહૂર કરી દીધું. રતાડિયાના વતની અને મુંબઈની ઘર ચોવીસ કલાક કોઈને પણ આવવા જવા માટે સતત ખુલ્લું રહેતું. મૂલજી દેવશીની કંપનીવાળા સ્વ. રામજી મૂલજીને ડૉક્ટરની આ એક દિવસ ડૉક્ટરનું ટેપરેકોર્ડર ચોરાઈ ગયું. આ ઘટનાથી ડૉક્ટર જરા પ્રવૃત્તિમાં ઘણો બધો રસ પડ્યો હતો. તેમણે રતાડિયામાં એક મોટું પણ અસ્વસ્થ ન થયા. પરંતુ દવાખાનાના સ્ટાફના માણસો તથા સંકુલ ઊભું કરવામાં પોતાના દાનનો પ્રવાહ સતત વહેતો રાખ્યો હતો. દર્દીઓને આ વાત જાણીને બહુ લાગી આવ્યું. તેમને થયું કે ટેપરેકોર્ડર ડૉ. કર્નલ જિલુભા જાડેજાનો પણ તેમાં ઘણો સારો સહકાર સાંપડ્રયો ગામનું જ કોઈ ચોરી ગયું છે અને આપણે તે ડૉક્ટરને પાછું મેળવી હતો. આથી રતાડિયાનું “ચેતનગ્રામ કુળ' નામનું સંકુલ એક નમૂનેદાર આપવું જોઈએ. તેઓ બધા ટેપરેકોર્ડરની શોધમાં નીકળી પડ્યા અને સંસ્થા બની ગઈ હતી.
એક જગ્યાએથી ટેપરેકોર્ડર પકડી પાડ્યું. અને તે ડૉક્ટર પાસે લઈ