Prabuddha Jivan 1991 Year 02 Ank 01 to 12

SR No.: 525976
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1991
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 16 MB

Page 29

તા. ૧૬-૩-૯૧ અને તા. ૧૬--૯૧
પ્રબુદ્ધ જીવન ચારણી સાહિત્યને પ્રેરક-પોષક સંસ્થા: રાઓ લખપત કાવ્યશાળા
_ ડો. બળવંત જાની મધ્યકાલીન સાહિત્યની ઘણી બધી કૃતિઓના વિશદ અભ્યાસો થયા લાગીદાસ મહેતુથી માંડીને અનેક કવિઓએ આ કાવ્યશાળામાંથી શિક્ષણ છે, જેમાં બહુધા જે - તે કૃતિઓમાંથી પ્રગટતું છઘે વિધાન, અંલકારજ્ઞાન, મેળવેલું. આ કાવ્યશાળામાંથી દીક્ષિત થયેલા અનેક વિષેની દસ્તાવેજી સામગ્રી શબ્દ વિનિયોગમાં દાખવેલ સૂઝ અને વિષયને રસપ્રદ રીતે નિરૂપવાનાં íએ અને સૌરાષ્ટ્ર યુનિવર્સિટીના ગુજરાતી ભાષા-સાહિત્ય ભવનના ચારણી હસ્તપ્રત દાખવેલા કૌશલ્યો પ્રસ્તુત થતાં હોય છે. પણ ખરું કે મધ્યકાલીન સર્જકોએ ભંડારમાં ઉપલબ્ધ હોઈને એને આધારે તથા ડો. નિર્મળા અસનાનીના કચ્છકી પરંપરામાંથી ઘણું બધું ખપમાં લીધું હોય છે. તેમ છતાં નર્યું અનુકરણ વ્રજભાષા પાઠશાળા' નામના પ્રકાશિત મહાનિબંધ અને નારાયણદાનજી તો નથી જ હોત. વધતા-ઓછા પ્રમાણમાં પોતાની આગવી રીતે વિષયને બાલિયા, કરણીદાન ગઢવી ઉપરાંત ડો. ગોવર્ધન ફાર્માના “ભુજ (કચ્છ) કી નિરપવાની દૃષ્ટિ તો સર્જકો પ્રગટાવતા જ હોય છે.
કાવ્યશાળા' નામના લધુનિબંધ (પરંપરા–સામયિક ૧૯૮૯નો ભો અંક) - પ્રશ્ન એ થાય છે કે કાવ્યસર્જનકળા નર્યું અનુકરણ–અનુસરણ નથી, ની હકીક્તમૂલક સામગ્રીને આધારરૂપે સ્વીકારીને કાવ્યશાળાનો પરિચય પ્રસ્તુત તો એ કૌશલ્ય કે શિક્ષણ આ બધા સર્જકો પાસે કઈ રીતે આવ્યું હશે ? કરવાનો અહીં ઉપક્રમ સેવ્યો છે.
- આપણી પાસે મધ્યકાલની શિક્ષણ વ્યવસ્થા અંગેની વિગતો અત્યંત કાવ્યશાળાનું સ્વરૂપ : અલ્પ માત્રામાં છે. કાવ્યશિક્ષણ વ્યવસ્થાની વિગતો પણ બહુ જ ઓછી કચ્છના યુવાન રાજવી રાઓ લખપતે રાજ કવિશ્રી હમીરજી રત્ન પાસેથી છે. હકીકતે પ્રાચીન ગ્રંથાલયો, ગ્રંથની પ્રતના લેખનકાર્યમાં વ્યસ્ત લહિયાઓ, કાવ્યશિક્ષણ મેળવેલું. આવું શિક્ષણ સૌ કોઈને સુલભ થાય એવા શુભાશયથી અને પાઠશાળા-કાવ્યશાળાઓના અનેકનિદેશ-ઉલ્લેખો ઐતિહાસિક- સાંસ્કૃતિક ભુજમાં કાવ્યશાળા સ્થાપવાની ઇચ્છા લખપતજીએ ગુરુવર્ય રાજકવિશ્રી હમીરજી લેખોમાંથી પ્રાપ્ત થાય છે. તક્ષશિલા, નાલંદા, વલ્લભી, પાટણ, ભિન્નમાળ રત્ન સમક્ષ વ્યકત કરેલી. યુવાન રાજવીની સાહિત્યપ્રીતિને સાકાર કરવા -શ્રીમાળમાં આ પ્રકારના ગ્રંથભંડારોના ઉલ્લેખો ઉપલબ્ધ છે. કુમારપાળ કાવ્યશાળાનું આયોજન હમીરજી રત્નએ કર્યું અને એમાં શિક્ષણ આપવા ,સિધ્ધરાજ, વસ્તુપાળનાં સમયમાં અનેક લહિયાઓના નિર્દેશો છે, જૈનસંપ્રદાયના માટે કાવ્યશાસવિદ્દ જૈન મુનિશ્રી નકકુશળને આચાર્યપદ સ્વીકારવા વિનંતી હેમચંદ્રાચાર્યથી માંડીને સ્વામીનારાયણ સંપ્રદાયના બ્રહ્માનંદ સુધીના અનેક કરી. કનકકુરાને આ વિધાકાર્ય સહર્ષ સ્વીકાર્યું. ફલસ્વરૂપે વિકમ સંવત ૧૮૦૫ કવિઓએ આ પ્રકારના ગ્રંથો રચ્યા છે. એ વિગતો એમની કૃતિઓમાંથી (ઈ.સ. ૧૭૪૯) થી આ પાઠશાળા-કાવ્યશાળાનો આરંભ થયેલો. જેનું જ પ્રાપ્ત થાય છે. કૃતિને અંતે લહિયા-કર્તાનું નામ આદિ પણ મુકાયેલ નામભિધાન કાવ્યપ્રેમી રાજવી લખપતજીની સ્મૃતિમાં “રાઓ લખપત વ્રજભાષા હોય છે. પાટણના સિધ્ધરાજ અને કચ્છના રાજવી લખપત જેવા અનેક કાવ્યશાળા' એવું રાખવામાં આવેલું. રાજવીઓ કાવ્યશાળા-પાઠશાળા, લેખશાળા પાછળ ઉદાર દૃષ્ટિ દાખવીને આજના નિવાસી વિદ્યાલય પ્રકારનું અને ગરકુળ શૈલીનું એનું સ્વરૂપ સખાવત રૂપે કે વર્ષાસન રૂપે નિશ્ચિત રકમ ફાળવતા અને બહુ રાજી થતા હતું. એનો દેનદિન કાર્યક્રમ બ્રાહ્મમુહૂર્તથી–પ્રાતઃસ્તવનથી આરંભાતો, પ્રાત:વિધિ ત્યારે ક્યારેક નામ પણ આપતાં. આ અંગેનાં દાનપત્રો-ખતપત્રો પણ પૂર્ણ કરીને સવારના સાતથી અગિયાર સુધી અધ્યાપનકાર્ય ચાલતું. પછી મળે છે. લહિયાઓ માટે લેખશાળાઓ, કાવ્યશિક્ષણ માટે પાઠશાળાઓ બાંધી વિદ્યાર્થીઓ જ સ્વયંપાકી હોઈને સમૂહમાં–સહકારથી ભોજન બનાવવાની અપાવ્યાના પુરાવાઓ - શિલાલેખો પણ પ્રાપ્ત થયા છે.
કામગીરીમાં ગુંથાતા અને ભોજન લેતા. એ કાર્યથી પરવારીને બપોરના બે મમ્મટે કાવ્યહેત (કાવ્યોત્પતિનું કારણ) ચર્ચતાં, કાવ્યજ્ઞ શિક્ષયા ને પણ થી સાંજના પાંચ સુધી પુનઃ અધ્યાપનકાર્ય ચાલતું. પછી રાત્રી ભોજન માટેની એક પરિબળ ગણાવ્યું છે. “અભ્યાસ એટલે ‘રિયાઝ' કે અનુકરણાદિ તાલીમ કામગીરી અને રાત્રે આઠ વાગ્યાથી અધ્યયન ચર્ચા-ગોષ્ઠિ. તો ખરી જ, પણ કાવ્યના જાણકાર પાસે તાલીમ લેવી જરૂરી એમ પણ આ કાવ્યશાળામાં પ્રારંભે પચાસ જેટલા વિદ્યાર્થીઓને પ્રવેશ અપાતો, એણે કર્યું. એટલે ૧૧મી સદી પહેલાં પણ એ પરંપરા હતી, પછી છેક પછીથી પચીસ-ત્રીસ જેટલી સંખ્યા નિશ્ચિત કરેલી, છેલ્લા વર્ષોમાં તો માત્ર દલપત સુધી હતી. અમદાવાદમાં ૧૯મી સદીમાં ને ર૦મીના આરંભ સુધી દશ જ વિદ્યાર્થીઓને પ્રવેશ અપાતો. પ્રવેશ મેળવેલ વિદ્યાર્થીને કશી જ આર્થિક સ્વામીનારાયણનાં મંદિરોમાં કાવ્યતાલીમની જોગવાઈ હતી. જૈનસંપ્રદાયમાં જવાબદારી રહેતી નહી. એનું તમામ ખર્ચ સંસ્થા ભોગવતી. સંસ્થાને કશી તો જયારે-જયારે વિહાર માટે સાધુ-સાબીઓ આવે એટલે એમના શિક્ષણ આર્થિક મુશ્કેલી નડે નહીં એ માટે કચ્છના યુવાન રાજવી શ્રી લખપતજીએ માટેની વ્યવસ્થા આજ સુધી ગોઠવાતી રહી છે. યશોવિજયજી જેવાઓએ કચ્છનું રેહા નામનું ગામ દાનમાં આપેલું, ઉપરાંત ઉદાર સખાવત તો મળ્યા તો કાશીની પાઠશાળામાં જઈને શિક્ષણ લીધાના અને બીજા પણ અનેક જ કરતી. ઉદાહરણો મળે છે. .
આ કાવ્યશાળામાં કચ્છ-કાઠિયાવાડ સહિત ગુજરાત,સિંધ અને રાજસ્થાનના મધ્યકાળમાં કવિઓને ઉપકારક થઈ પડે એવા અનેક રોબ્દસમુચ્ચયો વિવિધ ભાગોમાંથી કાવ્યશિક્ષણ માટે વિધાર્થીઓ આવતા હતા. તમામ સ્ટેટને (Lexicographies) રચાયા છે. એમાંના “વર્ણક સમુચ્ચય' આ માટે જાણ પણ કરવામાં આવતી. પાંચથી સાત વર્ષ સુધી સંસ્થામાં ‘રિષ્ઠ સમુચ્ચય' જેવા અનેક સમુચ્ચયોનો તો આખી સાહિત્ય પરંપરા પર રહીને કાવ્યશિક્ષણ મેળવીને અનેક કવિઓ કંઈ કેટલાય રાજયમાં આશ્રિત એક સરખો પ્રભાવ રહ્યો છે. કેટલાંક કોરા ગ્રંથો તો કોઈને કોઈ કવિ તરીકેનું સ્થાન–માન પામેલા. કચ્છની કાવ્યશાળાના કવિને સમગ્ર દેશમાં કાવ્યશાળા-પાઠશાળા માટે જ રચાયાના ઉલ્લેખો પણ સાંપડે છે. આ પ્રકારના ભારે આદરથી જોવામાં આવતો. અનેક કવિઓએ પરિભ્રમણ કરતા-કરતા ગ્રંથો રચવાની પરંપરા સંસ્કૃત, પ્રાકૃતમાં અને મધ્યકાલીન ગુજરાતીમાં તથા જુદા-જુદા રાજયોની કચેરીમાં કાવ્યપઠન-પ્રશસ્તીઓ પ્રસ્તુત કરીને એની પૂર્વેના હેમચંદ્રના સમયમાં પણ હોવાના ઉલ્લેખો સ્પષ્ટ મળે છે. લાખપસાવ-શાલપાધ અને ઉદાર સખાવત પ્રાપ્ત કર્યાના દસ્તાવેજો કચ્છ-ભુજની “રાઓ લખપત કાવ્યશાળા' માટે પણ ત્યાંના આચાયોએ મળે છે. આ પ્રકારના કોષાગ્રંથો રચ્યાના પુરાવાઓ મળે છે. આ બધાને આધારે કાવ્યશાળાનો અભ્યાસક્રમ અને અન્ય પ્રવૃત્તિઓ :- ' એવું અનુમાન થઈ શકે કે ભિન્ન-ભિન્ન રાજયોમાં કાવ્યશિક્ષણ માટેની કાવ્યશાળામાં શિક્ષણ માટેનું આયોજન વ્યાપક દૃષ્ટિથી કર્યું જણાય પાઠશાળાઓનું અસ્તિત્વ હતું અને કવિઓ એમાંથી દીક્ષિત થઈને સાહિત્ય-સર્જન છે. માત્ર છંદ–અલંકારના જ ગ્રંથો નહીં પરંતુ અહીં સંગીત, રાજનીતિ, યુધ્ધનીતિ, કે કોઈ રાજવીના આશ્રિત રહીને સાહિત્ય સર્જન તથા પ્રસ્તુતીકરણ તરફ વૈદક, અસ્વપરીક્ષા–રત્નપરીક્ષા--માનવપરીક્ષા એમ વિવિધ વિષયોનું શિક્ષણ અભિમુખ થતા.
પણ આપવામાં આવતું. ઉપરાંત કાવ્યપાઠ કઈ રીતે પ્રસ્તુત કરવો એનું શિક્ષણ જૈનધારાના સર્જકોને અભ્યાસ માટે જોગવાઈ હતી, એના ઉલ્લેખો પણ આપવામાં આવતું. આમ કાવ્યસર્જન ઉપરાંત શુધ્ધ ઉચ્ચારણ, રસનિષ્પત્તિ મળે છે. પરંતુ એનો પાઠ્યક્રમ, કાવ્યશિક્ષણનું સ્વરૂપ, શિક્ષણની સમયાવધિ માટેનાં ઉપકરણો અને અલંકાર છટાને સાભિનય પ્રસ્તુત કરવાનું શિક્ષણ પણ અને પરીક્ષા (મૂલ્યાંકન) પધ્ધતિ ઈત્યાદિ અંગે વિરોષ માહિતી મળતી નથી. અહીં આપવામાં આવતું. સંસ્થાના આચાર્યોએ જ અનેક ગ્રંથો આ માટે જૈનેતર સર્જકો વિશે પણ આવું જ ચિત્ર છે.
રચેલા, વિધાર્થીઓ દ્વારા પણ કેટલાક ગ્રંથો રચાયા છે. અન્ય દ્વારા સર્જાયેલા કચ્છ-ભુજની “મહારાવશ્રી લખપતજી વ્રજભાષા કાવ્યશાળા’ નામની ગ્રંથોને પણ અભ્યાસક્રમમાં સ્થાન આપવામાં આવતું. અભ્યાસક્રમ માટે કાવ્યશિક્ષણ સંસ્થા ૧૮મી સદીના ઉતરાર્ધમાં સ્થપાયેલી. બ્રહ્માનંદ અને પાઠ્યસામગ્રી નિશ્ચિત હતી પરંતુ એમાં ઉમેરણ પણ થયા કરતું, એમાંથી
(LexicoordPવા અનેક સ
ટલાંક કોણ