Prabuddha Jivan 1990 Year 01 Ank 01 to 12

SR No.: 525975
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1990
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 16 MB

Page 169

તા. ૧૬-૧૨-૯૦
પ્રબુદ્ધ જીવન મોકલ્યા હતા પણ વર્ષ કેસ લ્યો હતો. પરંતુ એમની કાળધર્મ પામ્યાં પછી ગણિવર્ય મૂલચંદજી મહારાજના દેહને દરમિયાનગીરીથી વ્યક્તિગત યાત્રિકવેરો રદ કરવાનો અને શેઠ ખાણંદજી મહારાજશ્રીની સૂચનાથી દાદાવાડીમાં અગ્નિ સંસ્કાર કરવામાં આવ્યોકલ્યાણજીની પેઢીએ દર વરસે રૂપિયા પંદર હજાર પાલિતાણાના હતો અને ત્યાં આરસની દેરી કરી ત્યાં એમના પગલાં સ્થાપન કરવામાં ઠાકોરને આપવાનો ચુકાદો આવ્યો હતો. આ
આવ્યાં હતાં. એ માટે ખર્ચ કરવામાં ભાવનગરના સંઘે પાછું વાળીને સં. ૧૯૪ry મૂલાંદજી મહારાજની નિશ્રામાં અમદાવાદથી જોયું નથી, કારણ કે તપગચ્છના સંગી સાધુઓના પુનરુત્થાનનું શત્રુંજયનો સંઘ નીકળ્યો હતો. વૃદ્ધિચંદ્રજી તબિયતને કારણે પાલિતાણા મહત્ત્વનું કેન્દ્ર ભાવનગર બની ગયું હતું. આવી શકે તેમ નહોતા. એટલે સંઘ ભાવનગર આવીને પછી વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજના છેલે દસ શિષ્યો હતા : (૧) પાલિતાણા જવાનો હતો વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજને આ સંધ નીકળવાના કેવળવિજયજી (૨) ગંભીરવિજયજી ( ઉત્તમવિજયજી (૪) સમાચાર મળતાં તેઓ પોતાના ગુસબંધુને મળવા આતુરતાપૂર્વક રાહ ચતુરવિજયજી (૫) રાજીવજયજી (૬) હેમવિજયજી (૭) ધર્મવિજયજી જોવા લાગ્યા હતા. જયારે સંઘ ભાવનગર આવ્યો ત્યારે વૃદ્ધિચંદ્રજી (કાશીવાળા વિથધર્મસૂરિ) (૮) નેમવિજયજી (શાસનસમ્રાટ વિજ્ય પોતાના સાધુ-સાધ્ય સમુદાય સહિત શહેર બહાર સામૈયું કરવા નેમસૂરિ), (૯) પ્રેમવિજયજી અને (૧૦) કપૂરતિમજી (સન્મિત્ર). આ ગયા અને ઘણાં વ૨સ પછી પૂલચંદજી મહારાજને મળતાં અત્યંત હર્ષ શિષ્યોમાં વિજ્ય ધર્મસૂરિ અને વિજયનેમિસૂરિએ શાસનનાં ભગીરથ અનુભવ્યો. વડીલ ગુરુબંધુનું આગમન થતાં અને એક ઉઘાનમાં પાટ કાર્યો કરીને ઘણું ઉજવળ નામ કર્યું હતું. ઉપર બિરાજમાન થતાં વૃદ્ધિચંદ્રાએ પોતાનાં સાધુ-સાધ્વી સહિત મહારાજશ્રીને વિદ્યાભ્યાસ અને જ્ઞાનસંપાદન પ્રત્યે ધણી ચિવિધિપૂર્વક વંદન કર્યો. અને મૂલચંદજી મહારાજના પારણકમલમાં પ્રીતિ હતી. તેમણે સ્વયં શાસ્વસિદ્ધાંત ઉપરાંત વ્યાકરણ, કાવ્ય, કોશ, પોતાના મરક વડે સ્પર્શ કર્યો. આ દશ્ય જોનાર ભાવવિભોર બની અલંકાર વગેરેનો સારો અભ્યાસ કર્યો હતો એટલે ભાવનગરનાં ગયા અને જૈનધર્મમાં વિનયને કેટલું બધું મહત્ત્વ અપાયું છે તે ચાતુર્માસ અને રિચરવાસ દરમિયાન એ દિશામાં એમણે ઘણું સંગીન સમજીને તે માટે પરિવાળા થયા.
કાર્ય કર્યું હતું અને સંઘ પાસે કરાવ્યું હતું. કેટલાય જૈન યુવાનો ત્યાર પછી મૂલચંદજી મહારાજના પરિવારનાં સાધુ-સાધ્વીઓએ એમની પાસે શંકા સમાધાન માટે, જ્ઞાનચર્ચા માટે કે વ્યાકરણાદિના વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજને વંદન કર્યા. આમ પરસ્પર વંદનવિધિ પતી ગયા અભ્યાસ માટે નિયમિત આવતા. ભાવનગરના કુંવરજી આણંદજી અને પછી ભાવનગર શહેરમાં સંલનો ભવ્ય પ્રવેશ થયો. સંધ બે દિવસ અમરચંદ જસરાજ તો રોજ જ એમની પાસે નિયમિત આવતા. તેઓ રોકાયો ને દમિયાન બંને ગુરુબંધુઓએ પરસ્પર અનુભવોની, રાતના બાર-એક વાગ્યા સુધી મહારાજશ્રી સાથે જ્ઞાનગોષ્ઠિ કરતા અધ્યયનની અને શારાનના કાર્યોની વિચારણા કરી.
રહેતા. અંતિમ વર્ષોમાં જયારે મહારાજશ્રીની તબિયત લથડતી જતી વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજે જોયું કે પાઠશાળાઓ અને વિદ્યશાળાઓ હતી અને ઉજાગરા થતા નહોતા. ત્યારે પણ એ શ્રાવકોને પોતે વહેલા વગર ભાવકોમાં તેજ નહિ આવે. એ માટે એમણે ઘણે સ્થળે બાળકો ચાલ્યા જવાનું ન કહેતાં નેમવિજયને કહ્યું હતું, 'જો ને નેમા ! મારું માટે પાઠશાળાઓ ચાલુ કરાવી હતી. પાલિતાણામાં સંસ્કૃત વગેરેના શરીર આવું નરમ છે ને આ લોકો ઉજાગરા કરાવે છે. એ રાંભાળી, અભ્યાસ માટે મુર્શીબાદ બાબુ બુદ્ધિસિંહજીને પ્રેરણા કરીને ગુરુ મહારાજની અનુમતિ મેળવી નેમવિજય મહારાજે શ્રાવકોને વહેલા બુદ્ધિસિંહજી પાઠશાળાની સ્થાપના કરાવી હતી. ભાવનગરમાં જૈન આવવા અને વહેલા જવા કહ્યું. ધર્મ પ્રસારક' સંસ્થાની સ્થાપના કરાવી હતી તથા ' જૈન ધર્મ પ્રકાશ વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજના અંતિમ દિવસોમાં જે શ્રાવકોએ એમની . પત્રનું પ્રકાશન કરાવ્યું હતું. લીંબડીમાં જ્ઞાનભંડાર વ્યવસ્થિત કાવ્યો દિવસ-રાત સેવા-ભક્તિ કરી તેમાં શ્રી કુંવરજી આણંદજી અને શ્રી હતો. જ્ઞાનવૃદ્ધિનાં આવાં અનેક કાર્યો એમનો હાથે થયાં હતાં. અમરચંદ જસરાજનાં નામ મુખ્ય હતાં.
સં. ૧૯૪૪ના ચાતુર્માસ પછી પાલિતાણામાં ગણિવર્ય શ્રી મહારાજશ્રીને વા અને સંગ્રહણીનાં અસાધ્ય દર્દો નો હતાં જ મૂલચંદજી મહારાજની તબિયત બગડી. તેમના શરીરમાં રક્તવાતનો તેમાં છાનીમાં વારંવાર થઈ આવના દુ:ખાવાનું દર્દ વધતું ચાલ્યું હતું. વ્યાધિ થઈ આવ્યો અને તે વધતો ગયો. એથી ધણ અશક્તિ આવી વૈદરાજોના ઉપચારો છતાં એમાં ફરક પડતો નહોતો. એટલે આવા અને ચાલવાની શક્તિ પણ રહી નહિ. વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજ એમના શરીરે મહારાજશ્રી કેટલું ખેંચી શકશે એ પ્રશ્ન હતો. મહારાજશ્રીના આ સતત સમાચાર મેળવતા રહ્યા હતા, પરંતુ જ્યારે જાણ્યું કે પાલિતાણામાં અંતિમ કાળે એમની યાદગીરી રૂપે એમનો ફોટો પાડવાની ઈચ્છા ઔષધોપચારશી કંઈ ફરક પડયો નથી ત્યારે તેમને ભાવનગર બોલાવી સંધના કેટલાક શ્રેષ્ઠીઓને થઈ. એ દિવસોમાં ફોટૉગ્રાફીની શોધ થઈ સારા વૈદ્યો ડંકટરો પાસે ઉપચાર કરાવવાનું વિચાર્યું. તેમણે ભાવનગરથી સૂકી હતી અને મોટ બૉકસ કેમેરા વડે ફોટો પાડવામાં આવતો. શ્રેષ્ઠીઓને મોકલ્યા. ગણિવર્ય મહારાજ ચાલી શકે એમ નહોતા. એટલે મહારાજશ્રીએ અગાઉ કેટલીય વાર પોતાનો ફોટો પડાવવા માટે તેમના માટે માના (પાલખી જેવું)kી વ્યવસ્થા કરાવી. તેમાં બેસી અનિચ્છા દર્શાવેલી, પરંતુ હવે તો શ્રેષ્ઠીઓ કેમેરાવાળાને પહેલાં તૈયાર મૂલચંદજી મહારાજ ભાવનગર પધાર્યા. ભાવનગરમાં ઘણા ઉપચારો રાખીને વિનંતી કરતા કે જેથી મહારાજશ્રી જો હા પાડે તો નરત જ કરાવ્યા પણ ગાપિ વધતો રહ્યો. આયુષ્ય પૂરુ થનાં સં. ૧૯૪૫ના ફોટો પાડી લેવાય, સં. ૧૯૪૮ના પર્યુષણ પછી એક દિવસ શ્રેષ્ઠીઓએ માગસર વદ છઠ્ઠના દિવસે રોમણે દેહ મૂક્યો. ગણિવર્યના અંતિમ બહુ જ આગ્રહપૂર્વક વિનંતી કરી અને સંઘના પ્રેમને વશ થઈ માત્ર અવસ્થાના સમાચાર સાંભળી એમના સંધાડાના બાવીસ જેટલા સાધુઓ દાક્ષિણ્યતા ખાતર મહારાજ શ્રીએ હા કહી કે તુરત જ એમનો ફોટો ભાવનગરમાં એકત્ર થયા હતા. મુનિ ઝવેરસાગરજી તો ઉદયપુરથી કેમેરાવાળાએ પાડી લીધો હતો. ફોટાની અનેક નકલો કઢાવી જૈન ધર્મ વિહાર કરીને આવી ગયા હતા. સૌને અને ખાસ કરીને તો વૃદ્ધિચંદ્રજી પ્રસારક સભાએ ગુરુભક્તોને આપી હતી. મહારાજશ્રીનો આ એક જ મહારાજે મૂલચંદજી ગણિવર્યની ઘણી સારી સેવાભક્તિ કરી હતી. ફોટો મળે છે જે આજ સુધી પ્રચલિત રહ્યો છે. -