Prabuddha Jivan 1990 Year 01 Ank 01 to 12

SR No.: 525975
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1990
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 16 MB

Page 142

પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬-૧૦-૯૦ અને ૧૬-૧૧-૯૦
સંતાડેલી ત્રણ બાઇઓને સામી હદે ઊભેલા વહાણમાં પહોંચાડવી છે, એના મોંમાગ્યા ભાવ આવે છે. મુખીકાકા પોતાનું પાપ બૂલે છે; પણ રઘડા લબાડ પર ભલે એક પાપ વધે એમ કહીને રઘડો જવાબદારી સંભાળી લે છે. ગામમાં બીજે દિવસે વાત ફેલાય છે કે રઘડો લબાડ જતાં જતાં ત્રણ બાઇઓને વેચી દેવાના કાળા કામમાં પોલીસને હાથે ઝડપાઇ ગયો છે ! વળી, કોઇ નો મુખીકાકાને એમ પણ કહે છે કે તમે આ લબાડનું ઘણું રાખ્યું, પણ તેણે તમારા જેવા ભગવાનના માણસની પણ શરમ રાખી નહિ!
આવા મુખીકાકાઓ દુનિયાની નજરમાં ભગવાનના માણસ ગણાતા હોય અને રઘડાઓ જેલમાં સબડતા હોય એવી પરિસ્થિતિમાં મળેલી શિક્ષા તેમનાં હૃદયપરિવર્તન કરે ખરી ?
આજે પણ શિક્ષા પામનાર વ્યકિત આત્મનિરીક્ષણ જરૂર કરે છે, પણ તે મોટે ભાગે આ જાતનું હોય છે, “મારા સંજોગો એવા બન્યા કે મારાથી ભૂલ થઈ ગઈ એ સાચું, પણ આવા સંજોગો આગળ મારી લાચારી સમજવા કોઈ તૈયાર નથી. મારા જ એક ઓળખીતાએ આવી ભૂલ કરી હતી, પણ તે નિર્દોષ છૂટી ગયો. પરંતુ પૈસાની સગવડ વિના હું સારા વકીલને રોકી શકયો નહિ, પરિણામે હું જેલમાં આવી ભરાયો. બે વરસની જેલ ભોગવ્યા પછી મારી સ્થિતિ શું થશે? તે દરમ્યાન મારી પત્નીને જોઇને સમાજ આંગળી ચીંધશે કે એનો પતિ જેલમાં ગયો છે. મારાં નિર્દોષ બાળકોને જોઇને સમા કહેશે કે આ છોકરાંનો બાપ જેલમાં સબડે છે. જલમાંથી છૂટયા પછી? મને લોકો આંગળી ચીંધશે કે આ જેલ ભોગવી આવ્યો છે. આ કલંક મને અને મારા પરિવારને હંમેશાં સનાવશે, એકંદરે સમાજ બહાર હોઇએ એવી અમારી સ્થિતિ બનશે. મને કામ કોણ આપશે? આ સમાજમાં ન્યાય ક્યાં છે? દયા કર્યા છે? સહાનુભૂતિ કર્યાં છે? સમાજમાં નીતિમાન કેટલા છે? છીંડીએ ચડયો તે ચોર ગણાય. ગુનો કરનારાએ પોતે પકડાય નહિ એવી કુશળતા કેળવવી જોઇએ." તેને પોતાના જીવન અંગે ઘણી અકળામણ થાય, ઘણું મનોમંથન થાય. તોપણ હ્રદયરિવર્તન થતું. નથી, ઊલટાનું સમાજના વાતાવરણ પ્રત્યે રોષ, તિરસ્કાર અને આક્રોશ સવિશેષ થાય છે. જેલજીવનથી કેદી એક બાજુથી ઘોર નિરાશાથી યંત્રવત્ જીવન જીવતો થઇ જાય છે, બીજી બાજુથી પકડાઇ ન જવાય એવી રીતે ગુનો કરતાં આવડવું જોઇએ એમ તેના મનમાં ઠસાયા કરતું હોય છે. અહીં વર્તમાન સમયના સાહિત્યકાર શ્રી દિનકર જોશીની એક ટૂંકી વાર્તા 'ઘડો લબાડ યાદ આવે છે. ઠોંઠ-થપાટ, ચોરી-ચપાટી વગેરે રધડા માટે વ્યવસાય બની ગયો હોય છે, તેથી ગામના લોકો રઘડો ગામ છોડી જાય તેવી ફરિયાદ મુખીકાકા આગળ કરે છે. મુખીકાકા ઘડા તરફ કડક બની શકતા નથી. તેનું કારણ એ છે કે મુખીકાકા અને રઘડાના બાપ જદુરામ નાનપણના ભાઇબંધ હતા. રઘડો જયારે પાંચ-છ વરસનો રધુ હતો ત્યારે ગામથી બે ખેતરવા દૂર આવેલા દરિયામાં આવેલી ભરતીનાં મોજામાં તણાઇ ગયેલા દશ-બાર વરસના છોકરાને જદુરામ બચાવી લે છે; પણ જદુરામ જળસાપના ડંખથી બચી શકતા નથી.
ભૂખે મરતો માણસ ચોરી કરે એની જવાબદારી સમાજની નથી? પણ બેકાર યુવાન દાણચોરો સાથે જોખ઼મ એમાં આશ્ચર્ય જેવું ખરું? ખરી રીતે જોતાં, માણસ શા માટે ગુનો કરે છે એ જાણવું મહત્ત્વનું છે, તદૃન પ્રતિકૂળ સંજોગો, સામાજિક અન્યાય વગેરે કારણો ગુનો કરવા માટે માણસના જીવનમાં મહત્ત્વનો ભાગ ભજવે છે. મનોવૈજ્ઞાનિક દષ્ટિએ બાળકોના સંબંધમાં એમ કહેવાય છે કે જે ઘરનું વાતાવરણ પ્રેમ-હૂંફવાળું ન હોય અને બાળક પ્રત્યે પૂરતું ધ્યાન અપાતું ન હોય તો બાળકને ચોરીની ટેવ પડે એ બનાવજોગ છે. આ બાળક મોટું થાય ત્યારે મોટી મોટી ચોરી કરવા પ્રેરાય એવી પૂરની શક્યતા રહેલી છે.
શિક્ષિત પામવા
અહીં ટૂંકી વાર્તાઓના ઓ. હેન્રી એવા ઉપનામથી પ્રખ્યાત બનેલા અમેરિકન લેખક વિલિયમ સિડની પોર્ટરની ટૂંકી વાર્તા જિમી વૅલન્ટાઈન' યાદ આવે છે. આ વાર્તાનો નાયક જિમી વૅલન્ટાઈન તિજોરીઓ તોડવામાં કુશળ છે. તેને ચાર વર્ષની જેલ ભોગવવાની આવી હોય છે. પરંતુ સમાજમાં તેને મિત્રો ઘણા હોય છે, તેથી દસવાર માસ જેટલી સજા ભોગવે છે ત્યાં તેને છોડી મૂકવામાં આવે છે, જેલર તેને તિજોરીઓ ન તોડવાની અને સીધી રીતે જીવવાની સલાહ આપે છે. પરંતુ જિમી અઠવાડિયા પછી તિજોરીઓ તોડવાનું ક્રમ શરૂ કરી દે છે. તેથી તિજોરી એક બૅન્ક્સી તે તોડે છે અને ૫૦૦૦ ડૉલર જેવી ૨મ જાય છે તેથી પોલીસને જાણ કરવામાં આવે છે. જિમી પાંચ માઈલ
આવેલા એલ્મોર નામના નાના શહેરમાં જતો રહે છે. એક આડરસ્તે થઈને હોટલ તરફ જતો હોય છે. એ અરસામાં એક યુવતી રસ્તાના ખૂણા પર જિી પાસેથી પસાર થાય છે. જિમી તેની સામે જુએ છે અને બદલાઇ જાય છે.
રઘડાની જ્યારે ફરિયાદો થાય છે ત્યારે રઘડો સત્તાીંસ-દૂર અઠ્ઠાવીસ વરસનો થઇ ગયો હોય છે. પછી તો આસપાસના પંથકની નિરાધાર, ઓશિયાળી કે દુખિયારી બાઇઓ અલોપ થવા લાગે છે. પોલીસ ખાતું દોડધામ આદરે છે. રઘડા પર આ પ્રવૃત્તિ અંગે વહેમ છે એવું લખાણ પોલીસ ખાના તરફથી મુખીકાકાને આવે છે. રઘડાને હદપાર કરવામાં આવે તો આ પ્રવૃત્તિ વિશે ચોક્કસ ખબર પડે એવો જવાબ મુખીકાકા સત્તાવાળાઓને મોલાવે છે. રઘડાને હદપાર
કરવાનો
હુકમ પોલીસના વડા તરફથી આવી જાય છે. મુખીકા રઘડાને આ હુકમ બજાવી દે છે. રઘડાને ત્રણ દિવસની મહેતલ આપવામાં આવે છે.
ત્યાર બાદ જિમી નામ બદલાવીને હોટેલમાં રહે છે અને જોડાનો ધંધો શરૂ કરે છે. એક વર્ષના અંતે તેની જોડાની દુકાન સારી ચાલતી હોય છે, તેના મિત્રો ઘણા થયા હોય છે અને પેલી યુવતી અન્નાબેલ એડમ્સ સાથે તરતમાં થાય એ રીતે તેનું સગપણ થાય છે. બેન પ્રાઇસ તેની પ્રવૃત્તિની તપાસમાં આવે છે અને જમીને ઓળખી જાય છે. છેલ્લે જિમી સામેથી પકડાઇ જવા આવે છે, પરંતુ તેના સદ્ગૃહસ્થ તરીકેના પરિવર્તન પામેલા જીવનને લીધે બેન પ્રાઇસ તેને પકડતા નથી.
રઘડો ત્રીજા દિવસની રાતે દરિયે જાય છે અને પડેલા મછવામાંથી એકાદ પર હાથ મારીને હંકારી મૂકવાનો વિચાર કરે છે. ત્યાં તો દરિયાકાંઠા પર કંઇ બની રહ્યું છે એમ તેને લાગે છે. થોડી જ વારમાં એક વ્યકિત તેને બચાવી લેવાની આજીજી કરે છે. રઘડાના પગમાં આળોટી પડેલો આ પુરુષ ખુદ મુખીકાકા હોયં છે. રઘડો તેમને બચાવી લેવાની ખાતરી આપે છે. મુખીકાકા તેને કહે છે
દરેક ગુનેગારને જિમી માટે બન્યું તેમ યુવતીનો જ પ્રેમ મળે તો હૃદયપરિવર્તન થાય એવો અર્થ નથી. પરંતુ પ્રેમ મળવાથી માણસના હૃદયનું પરિવર્તન થાય એ વૈજ્ઞાનિક ચોકસતા જેવી બાબત છે. પોલીસ ખાતું પ્રેમની ભાષા ન સમજે એ અફસોસ કરવા જેવું
કે