Prabuddha Jivan 1978 Year 41 Ank 01 02 and 13

SR No.: 525963
Original Sutra Author: N/A
Author: Chimanlal Chakubhai Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1978
Total Pages: 72
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 7 MB

Page 24

પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧-૫-'૭૮
*
કુશલદષ્ટા ઋષિને પ્રભાવ
:
ને ગુજરાતી મળ્યું. આ ગ્રહના અખર, તે ઉધરાણ પર
પૂજ્ય પંડિત સુખલાલજી સાથે મારો પ્રથમ મેળાપ ૧૯૫૨માં અભિધમકશ એનું મૂળ છે અને ખરેખર, તે ઉદ્ધરણ મને શ્રી રતિલાલ દીપચંદ દેસાઈ દ્વારા થયું. ત્યારથી માંડી છેવટ સુધી અભિધમકશમાંથી મળ્યું. આ ગ્રંથના સંપાદન પછી ન્યાયમંજરી” તેમના મંગલ સાન્નિધ્યમાં રહેવાનું સૌભાગ્ય મને મળ્યું. ૧૯૫૨ થી
ને ગુજરાતી અનુવાદ હું કરું છું એ એમણે જાણ્યું ત્યારે તેમને ૧૯૫૮ સુધી અમદાવાદના મહાવીર જૈન વિદ્યાલયમાં હું હતે. પાલડી અને રારિતકુંજ વચ્ચેનું અંતર ચાલીને જઈ શકાય એટલું. ખૂબ આનંદ થશે. ' પંડિતજી સરિતકુંજમાં રહેતા. સવાર - સાંજ પંડિતજી પાસે જતે. એક વાર મને કહે છે કે તમે તમારાં ગ્રંથે અને સંપાદનના રજાના દિવસે તે બપોરે પણ. તેઓ મારી આગળ વિવિધ પ્રકા- જુદા જુદા સંશોધનપત્રમાં આવેલાં અવલોકને એકઠાં કરી રાખ્યાં ૨નું સાહિત્ય વંચાવતા, સાંભળતા અને પોતાનાં મંતવ્ય પણ જણાવતા. વર્તમાનપત્રો અને માસિકોથી માંડી તત્ત્વજ્ઞાન, સમાજ
છે, મારે સાંભળી જવાં છે, મને આપી જજો. હું આપી . વિઘા, ઈતિહાસ, ધર્મના પ્રશિષ્ટ ગ્રંથ સુધી તેને વ્યાપ. આનાથી ખરેખર, તે બધાં અવકને સાંભળી ગયેલા. તેમની પ્રસન્નતાથી મને ખુબ લાભ થશે. પંડિતજીને મળવા આવનારાઓ પણ વિવિધ હું ધન્ય થઈ ગયે .. પ્રકારના તેમની સાથેની પંડિતજીની વાતો સાંભળવાની મને ઘણી
છેલ્લે, ગયા વર્ષે મારા બૌદ્ધધર્મદર્શન’ પુસતક્ની હસ્તપ્રત ‘તક મળી. એ વાતેમાંથી પણ હું ઘણું શીખ્યો. પંડિતજીની નિર્ણાયક
વિશે શ્રી દલસુખભાઈ માલવણિયાએ તેમને સારો અભિપ્રાય શકિત અદભુત હતી. ઘડીભરમાં પોતાને નિર્ણય જણાવી તેમણે દલાયમાન સ્થિતિમાંથી મને કેટલીય વાર મુકત કર્યો છે. મારી જેમ
આપ્યો હશે એટલે, તબિયત સાથ ન દેતી હોવા છતાં ય, મને તેમની પાસે આવનારા ઘણાંને તેમણે સંશયમુકત કર્યા છે.
તેમણે કહેલું કે તમે તમારું બૌદ્ધધર્મદર્શન’ ઉપરનું લખાણ મને ૧૯૫૨માં એમની સાથે રહી શ્રી ઈન્દુલ્લાબેન હી. ઝવેરી વાંચી સંભળાવે; પરંતુ તે તે મેં સરદાર પટેલ યુનિવર્સિટીને છાપવા ‘સાંખ્ય અને જેને પરિણામવાદને તુલનાત્મક અભ્યાસ’ એ વિષય ઉપર મેલાવી દીધેલું એટલે મેં તેમને જણાવેલું કે પંડિતસાહેબ, આવતા પી. એચ. ડી. ની ઉપાધિ માટે મહાનિબંધ તૈયાર કરતાં હતાં, પંડિતજી
વર્ષે પુસ્તક છપાઈ જશે એટલે હું જરૂરી વાંચી સંભળાવીશ. હવે તેમને સ્મૃતિને આધારે જે જે ગ્રંથ અને તદગત સ્થાને જેવા જણાવતા એનાથી, તે તે મુદ્દાની ચર્ચાએથી, લખાણની ઝીણવટભરી આજે પુસ્તક લગભગ' છપાઈ ગયું છે પણ તેને સાંભળી ખરી તપાસણીથી મને આશ્ચર્ય થતું. વિષયની ઉપસ્થિતિ, ઐતિહાસિક પરખ કરનાર એ સૂમેક્ષિકાસંપન્ન પંડિતજી નથી રહ્યા ! પરિણામે દૃષ્ટિ, વિશ્લેષણની સૂક્ષ્મતા, અન્યમતા સાથે તુલના, તારણ કાઢ- લેખક જે ધન્યતા અનુભવ વાંછે છે તે ધન્યતાના અનુભવથી વાની નિષ્પક્ષ શકિત વગેરે પંડિતજીના વિરલ ગુણાને લીધે મને પણ તેમના માર્ગદર્શન નીચે સંશોધન કરવાની ઈચ્છા જાગી; પરંતુ એ
હું વંચિત બની ગયો છું. દિવસ આવવાને હજુ વાર હતી.
મારા વિકાસમાં પંડિતજીને અનન્ય ફાળો છે. તેનું ગમે તેટલું ' એમ. એ. થયા પછી અમદાવાદ છોડી જામનગર ડી. કે. વી. ગણિત માંડું તે પણ ખરા આંકે પહોંચવું શક્ય નથી. પંડિતજીએ કોલેજમાં ૧૯૫૮ માં સંસ્કૃતના અધ્યાપક તરીકે જવાનું થયું. પરંતુ વાત્સલ્યના વારિ સિંચી મારામાં રહેલા સંશોધક - સંપાદકને જીવન ત્યાં હું સંશોધનકાર્ય પણ કરતો રહું એવી પંડિતજીની સલાહ.
છે. મારા લખાણમાં જે કંઈ સત્ત્વ છે તે તેમનું છે. મારા જામનગરમાં રહી સંશોધનકાર્ય થઈ શકશે નહિ એમ લાગતાં સરકારી
જેવા તો અનેક સંશોધકોને તેમણે તૈયાર કર્યા છે. અને છેવટ સુધી કોલેજની નોકરી છોડી અમદાવાદ આવી છાત્ર તરીકે લા. દ. ભા. સં.
તેમની મમતાભરી માવજત કરી છે. આ માટે ગુજરાત જ નહિ વિદ્યામંદિરમાં ૧૯૬૦માં જોડાયા. પંડિતજી પ્રસન્ન થયા. મને પણ આનંદ
સમગ્ર ભારત પંડિતજીનું સદાય ઋણી રહેશે. થયો. પછી તેમના માર્ગદર્શન નીચે 'Akalanka's Criticism of Dharmakirti's Philosophy -- A Study' 221
ડો. નગીન જે. શાહ વિષય ઉપર પી. એચ. ડી. ની ઉપાધિ માટે સંશોધન કાર્ય શરૂ કર્યું. પંડિતજી જેવા ગુરુની પ્રેરણારો અને દોરવણીએ મારા કાર્યને દીપાવ્યું. પછી તે તેમની પ્રત્યક્ષ - અપ્રત્યક્ષ પ્રેરણાએ જ મને કાર્યરત રાખ્યો. પંડિત સુખલાલજી ઘાટકોપરમાં તેમના મિત્ર હરગોવનદાસ જે કંઈ લખે તે તેમને લક્ષમાં રાખીને જ લખું. તે પરીક્ષકે છે
રામજીને ત્યાં રહેતા તે વખતમાં એક વિદ્યાર્થી સંસ્કૃત શીખવા માટે અને તેમની પરીક્ષામાં કેટલાં સફળ થવાશે એ ગજ હમેશાં રહ્યો છે. તેમની સાથે રહેતે, એકાદ જણની રાહબરીની તા પંડિતજીને જરૂર જ્યારે જ્યારે મળે ત્યારે તેઓ અવશ્ય પૂછે કે શું લખે છે, શું પડતી જ તેથી એવા જિજ્ઞાસુ અને સેવાભાવીને તેને પસંદ કરીને સંશાધન કરે છે, કેવું કામ ચાલે છે. પછી સૂચન કરે અને પ્રસન્નતા- સાથે રાખતા, આ વિદ્યાર્થી બી. એ. ને અભ્યાસ કરતો હતે. પૂર્વક પ્રોત્સાહન આપે. એમનાં વચને વાત્સલ્યપૂર્ણ જ અનુભવાય. ‘સાંખ્ય - ગ” અને ન્યાય - વૈશેષિક’ એ બે મારા ગ્રંથે.
પંડિતજીએ સંસકૃત શીખવતાં શીખવતાં એ જ વિઘાર્થી પાસેથી પ્રકાશિત થાય ત્યારે તેમણે તેમના અમુક અંશે વંચાવી સાંભળી
અંગ્રેજી શીખવાનું શરૂ કર્યું. એ ક્રમ વ્યવસ્થિત ચાલ્યો. સંતેષ વ્યકત કર્યો. તેમણે મને કહેલું કે, ‘ન્યાય - વૈશેષિક’નું ઈશ્વર
પેલા વિદ્યાર્થીએ બી. એ. પાસ કરીને કાયદાને અભ્યાસ વિશેનું પ્રકરણ હું વાંચી ગયે, ઘણું સારું લખાયું છે, પરંતુ ઈશ્વર
કરવા LL.B. ને કૅર્સ શરૂ કર્યો. એ ગાળામાં બે વરસને સમય વિશે બધી જ પરંપરાઓને ધ્યાનમાં રાખી એક સ્વતંત્ર પુસ્તક
વીતી ગયે.. લખે તો એક મહત્ત્વનું કામ થશે. આમ આગળ વધવા માટે પંડિતજીએ અંગ્રેજી અભ્યાસ કરતાં કરતાં સારું અંગ્રેજી સૂચને પણ તેઓ કરતા જ રહેતા. તેમણે જ્યારે જાણ્યું કે “ન્યાય પાર્ક કરી લીધું. એક દિવસે એ વિદ્યાર્થીને કાયદાના પુસ્તકમાં ન્યાયને લૈંપિક ના પ્રકાશક ગ્રંથનિર્માણ બોર્ડ, પાદટીપામાં રોપેલા સંસ્કૃત સમજવાની ગુંચ પડી, ત્યારે તેના જ ગ્રંથના આધારે અંગ્રેજી ન્યાય સ્થાને - ટિપ્પાનાં પાનાંના પારિશ્રમિકની દોઢ હજાર રૂપિયાની પુસ્તકમાંથી નહીં સમજતા પેરેગ્રાફ પંડિતજીએ તેને સમજાવવા રકમ કાપી લીધી છે, ત્યારે તેમને મારા કરતાં ય વધુ દુ:ખ થયું માંડયા. અને કહ્યું કે એમને શી ખબર કે આમાં કેટલે શ્રમ પડે છે
બે વરસના ગાળામાં પ્રાઈમરીથી માંડીને Law Books કાયઅને કેટલે સમય જાય છે, અદ્ધર આધાર વિના લખવામાં જેટલે
દાના ગ્રંથે સમજાવવા જેટલી શકિત મેળવીને ગમે તે માણસ શ્રામ અને સમય જોઈએ તેના કરતાં એમાં તે દસ ગણી શ્રમ , હેરત પામે તે દાખલે પંડિતજીએ બેસાડયો હતે. અને સમય જોઈએ.
લાંબી પદયાત્રા - હું ‘ન્યાયમંજરીગ્રથિભંગ'નું સંપાદન કરી રહ્યો હતો. તે
હું, ઘાટકોપરમાં જ રહેતો એટલે પંડિતજીને સહવાસ જેટ દરમ્યાન એક વાર હું તેમની સાથે વાત કરતે હતો. તે મને વધ કેળવાય તેટલે પ્રયત્ન કરો. એક વખતે અમારે જહુ ઉપરના ગ્રંથ વિશે પૂછતા હતા. તે વખતે મેં તેમને કહેલું કે ' જનકીનિવાસમાં જીવણલાલભાઈને ત્યાં જમવા જવાનું હતું. પંડિતસાહેબ, આ ગ્રંથમાં (‘ામuો ') એ ઉદ્ધરણ કે અમે વહેલી સવારે ઘાટકોપરથી બન્ને જણા ચાલતા થયા આવે છે, પણ તેનું મૂળ જડતું નથી. તેમણે મને તરત જ કહ્યું છે અને બે કલાકે આઠ માઈલનો પંથ કાપીને જૂહુ પહોંચી ગયા હતા.
પંડિતજી સાથેનાં કેટલાંક સંસ્મરણે