Prabuddha Jivan 1977 Year 38 Ank 17 to 24

SR No.: 525962
Original Sutra Author: N/A
Author: Chimanlal Chakubhai Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1977
Total Pages: 84
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 39

- ૧૬-૨-૭૭
પ્રબુદ્ધ જીવન
૧૯૯
રાષ્ટ્રીય અસ્મિતા તા. ૧-૨-૭૭ના રોજ, સંઘના શ્રી પરમાનંદ કાપડિયા સભાગૃહમાં નજર ખુરસી પર જ છે. સેવા કરવા માટે ખુરસી જોઈએ એવી સંત યોગેશ્વરજીનું એક જાહેર વ્યાખ્યાન “રાષ્ટ્રીય અસ્મિતા” એ બેહૂદી માન્યતા આપણા મગજમાં ઘર કરી બેઠી છે. ગાંધીજી વિષય ઉપર યોજવામાં આવ્યું હતું. સંઘના મંત્રી શ્રી ચીમનલાલ જે રાષ્ટ્રીય નેતા એક પણ છે નહિ. તેમનું વ્યકિતત્વ લોહચુંબકીય જે. શાહે તેમને આવકાર આપ્યું હતું અને વ્યાખ્યાનના અંતે - હતું. તેમને ખુરસીને મેહ ન હતો. તે સત્યને જ ઈશ્વર મંત્રી શ્રી કે. પી. શાહે આભારવિધિ કરી હતી.
સમજતા હતા. તેમની વાણી અને વર્તનથી લોકોને પ્રેરણા મળતી વ્યાખ્યાન શરૂ કરતાં થોગેશ્વરજીએ રાષ્ટ્રીય અસ્મિતાને અર્થ હતી. એટલે તેમના વચન ઉપર ચારે છેડેથી આખા ભારતની પ્રજા, સમજાવતાં જણાવ્યું કે અમિતા એટલે સભાનતા- હું છું એવી જાનફેસાની કરવા તત્પર થતી. આપણે દરેક જગ્યાએ રાજકારણને ભાવના-મારું રાષ્ટ્ર છે એવી ભાવના–મારી અને રાષ્ટ્ર વચ્ચે અભિન્ન
ગુસાડી દીધું. સેવાના ક્ષેત્રો જેવાં કે ગ્રામપંચાયત, કેળવણી તંત્ર, આવી સંબંધ છે. સમસ્ત વિશ્વ સાથે-બ્રહ્માંડ સાથે પણ મારે સંબંધ છે.
પવિત્ર જગ્યાએ પણ રાજકારણનું ઝેર પ્રસરાવ્યું. આ ઝેરને નાબૂદ કેવળ રાષ્ટ્રીય નહિ પણ વૈશ્વીક અસ્મિતા–સિમિત રીતે રાષ્ટ્રીય
કરીને નવી હવા ઊભી કરવાની ખૂબ જ જરૂરી છે. બીજી બધી વાતો અમિતા–રાષ્ટ્ર માર છે, રાષ્ટ્રના સ્વરૂપમાં હું છું. આવી વિચારસરણી
ભૂલી જઈને દરેક નાગરિકે પ્રથમ પતે ભારતીય છે એ વાતને કેળવાય તેમાંથી રાષ્ટ્રીય એકતા ઉદ્ભવે. દરેક વ્યકિતએ આવી
દઢ રીતે સ્વીકારવી જોઈએ. દેશને નુકસાન થાય એવું એક પણ ભાવના ભાવવી જોઈએ. એની સાધના વ્યકિતગત રીતે અને
પગલું હું નહિ ભરું એ નિશ્ચય કરવો જોઈએ. પક્ષાપક્ષી છોડી સમસ્તિગત રીતે થઈ શકે.
દેવી જોઈએ. આજે આપણે સત્તાને માટે, ખુરસીને માટે ભાઈ ભાઇ દરેક રાષ્ટ્રની કોઈ ને કઈ રીતે વિશિષ્ટતા હોય છે, તો ભારતની વચ્ચે, કુટુંબ કુટુંબ વચ્ચે, પ્રાંત પ્રાંત વચ્ચે વેરના બીજ રોપી દીધાં છે. વિશિષ્ટતા-વિશેષતા કઈ છે એ પ્રથમ સૌએ જાણી લેવું જોઈએ. આ રીતે રાષ્ટ્ર આગળ વધવાનું છે? ગાંધીજી કહેતા વેરથી વેર નહિ શમે. આપણે આજે તેને વિચાર કરતા નથી, ભૂલી ગયા છીએ; પરંતુ
તેના પર પ્રેમરૂપી જળધારારેડવાથી વેર શમી જશે. પ્રેમથી ગમે તેવી પરદેશના મોટા મોટા વિદ્વાનોને એવી પ્રતીતિ થઈ છે કે ભારત
અઘરી વસ્તુને જીતી શકાય છે, ગાંધીજી, મહમદઅલી જીણાને મળવા પાસે મોટી સંત –પરંપરાને વારસો છે અને એ કારણે તેની જતા ત્યારે કયારેક તેમનું અપમાન થતું. તેમનું જીણા સ્વાગત નહોતા પાસે વિશિષ્ટ એવી આધ્યાત્મિક સંસ્કૃતિ છે. એના દ્વારા જીવનમાં
કરતા, એમ છતાં તેઓ તેમની સાથે પ્રેમની વાણી બોલતા પ્રકાશ પામી શકાય એવી પ્રતીતિ તેમને થઈ છે. સ્વામી તેઓને દઢ મત હતો કે વિરોધીઓનું પણ પોતાના દિલમાં વિવેકાનંદ અને રામતીર્થ જેવા સંતેના ઉપદેશને સાંભળીને સન્માનીય સ્થાન હોવું ઘટે. આ રીતે આજની પરિસ્થિતિ ભારતવર્ષને તેમણે આદરણીય ગણ્યું છે. આ રીતે આપણી બગાડવામાં વધારે જવાબદારી શાસક પક્ષની છે. શાસક પક્ષ સંસ્કૃતિના સંદેશવાહકોએ આધ્યાત્મિક સંદેશ પરદેશમાં પહોંચાડયો છે. ચીન સાથે તેમ જ અન્ય રાષ્ટ્રો સાથે વાટાઘાટો કરવા તૈયાર
સ્વામી વિવેકાનંદ અમેરિકા ગયેલા ત્યારે ત્યાં તેમણે કહેલું થાય છે; પરંતુ ભારતના અંદરોઅંદરના પક્ષે સાથે કેમ વાટાઘાટ કે તમે પાદરીઓને ભારતમાં ધર્મપ્રચાર માટે એકલતા નહિ, કરવામાં આવતી નથી. દરેક પક્ષને રાષ્ટ્ર પ્રત્યે પ્રેમ છે જ. કારણ, અમારે ત્યાં આધ્યાત્મિક જયોતિર્ધરોની , ખેટ નથી. તે પછી બધા સાથે બેસીને નક્કી કરે ને કે કયાં કોની ભૂલ છે? હા, વૈજ્ઞાનિકે, ટેકનિશિયન, ભૂસ્તરશાસ્ત્રીઓને અવશ્ય મોકલો જે દેશના હિતમાં નથી તેને ત્યાગ કરીને દેશના હિતની વાત આ રીતે વિશ્વના અન્ય રાષ્ટ્રોને-મનુષ્ય જાતિને-શાંતિને
હોય તેમાં બધા સંમતિ સાધો-પછી કડવાશ કયાં રહેવાની છે? સંદેશ ભારત વર્ષ જ આપી શકે તેમ છે. આજે પણ આ
તમારે તે રાષ્ટ્રની સેવા જ કરવી છે ને ? પરંતુ પરિસ્થિતિ સાવ બાબતમાં દુનિયાના બીજા દેશેએ આપણી પાસેથી શીખવાનું છે.
જુદી છે. કોઈના દિલમાં રાષ્ટ્ર વિષે મમતા છે જ નહિ, સૌની પ્રાગઐતિહાસિક કાળમાં મનુમહારાજે કહેલ હતું કે આ દષ્ટિ ખુરસી અને સત્તા ઉપર છે અને રાષ્ટ્રની સેવાની વાતો જ દેશની અંદર જે મનીષીઓ છે તેમના જીવનમાંથી બાંધપાઠ લઈને કરવી છે. આ રીતે સંધ દ્વારકા કેવી રીતે પહોંચશે? પ્રેરણા પ્રાપ્ત કરવી. જે કારણે બીજા દેશના નાગરિકે એનું
જો સાથે બેસીને વાટાઘાટો કરીને પ્રશ્ન પતાવ તો ચૂંટણી અનુસરણ કરી શકે. આપણે મનુસ્મૃતિ વાંચતા નથી અને તેને ખોટી રીતે
કરવામાં જે કરોડ રૂપિયાનું આંધણ કરી છે તે નાણાં રાષ્ટ્રના સમજીએ છીએ. તેણે નારી જાતની ટીકા નથી કરી પરંતુ
ઉત્થાનમાં વાપરી શકાશે; પરંતુ કોઈના મનમાં આ ભાવના નથી એમ કહ્યું છે કે જે દેશમાં નારી-સ્ત્રીનું સન્માન થાય છે ત્યાં
અને સૌને લોકશાહીનું નાટક ભજવવું છે, તેનો ભાર પ્રજાની સર્વ પ્રકારના દેવતા ક્રિડા કરે છે.
કેડ પર આવે છે. પ્રજાના ભાગે શાસક એશઆરામ કરે છે. રાષ્ટ્રીય અસ્મિતાને જાગૃત કરવી હોય તે પ્રથમ સ્કૂલ અને તમારા વિસ કે પચ્ચીસ મુદ્દાના કાર્યક્રમમાં કેમ એ મુદ્દો યુનિવર્સિટીઓમાં આપણી સંતપરંપરાની એ લોકોને જાણકારી મળે, એ નથી કે શાસક વર્ગના પ્રધાને, ધારાસભ્ય કે અમલદારોએ આધ્યાત્મિકતા વિશે–ભારતીય સંસ્કૃતિથી શાન થાય એવું શિક્ષણ લાંચ ન લેવી ? આજે તે ખૂબ ચર્ચાઓ-વાટાઘાટે કરવામાં અપાવું જોઈએ. રાષ્ટ્રીય સંસ્કૃતિને લગતા શિક્ષણ અંગે સરકારે આવે છે? શું આ લોકમાં સમજને અભાવ છે ? સમજ તો નિમેલા કમિશનના અહેવાલ અભેરાઈ પર ચડાવી દેવામાં
બધામાં છે, પરંતુ કોઈએ સમજવું નથી દેખાવ જ કરે છે. આવ્યા છે.
આજે શિક્ષણશાસ્ત્રીઓ, ધર્માચાર્યો બધા જ સાચી વાત બોલતા • મનુષ્યને પ્રેરણા, શાસ્ત્રોમાંથી પૂર્વપુરુષોના જીવન દ્વારા મળે બંધ થયા છે. તેઓ તેમની ફરજ ચૂકી ગયા છે. ગાંધીજી પછી છે. તેઓ ધર્મદ્વારા રાષ્ટ્રીય એકતા જગાડતા હતા. દેશ
સત્યનિષ્ઠ વ્યકિત એય જોવા મળતી નથી. આજે કર્તવ્યનું આત્મીય રીતે એક છે તે ધાર્મિક રિવાજો દ્વારા જાણવા મળતું.
ક્ષેત્ર પાંગળું બની ગયું છે. બીજે ગાંધી, માર્ગદર્શક તરીકે આપણને આજે તે ચિન્તન કરવાને કમ જ નેસ્તનાબૂદ થતો જાય છે.
મળે એવી પ્રાર્થના કરીએ અને શ્રદ્ધા સાથે રાષ્ટ્રીય અસ્મિતાને આજે આપણે સેવા ભૂલી ગયા છીએ. આપણી કરુણ
આપણા જીવનમાં સ્થાન આપીએ. આપણા પિતાથી તેની શરૂઆત
કરીએ. હાલત એ છે કે રાષ્ટ્રને રાષ્ટ્ર તરીકે આપણે જોતા નથી. દરેકની
સંકલન : શાંતિલાલ ટી. શેઠ