Prabuddha Jivan - Prabuddha Jain 1932 Year 02 Ank 01 to 10

SR No.: 525917
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrakant V Sutariya
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1932
Total Pages: 82
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 33

Reg. No. 8, 2917 Tele. Add. 'Yuvaksangh'
જ્ઞાતિ અને ઘોળ
પ્ર બ દ
જે ન.
સમાજ, ધર્મ અને રાષ્ટ્રની સેવા બજાવતું નૂતનયુગનું જૈન સાપ્તાહિક
2
૬
છુટક નકલ ૧ આને વાર્ષિક રૂા. ૨-૮-૦
શ્રી મુંબઇ જૈન યુવક સંઘનું મુખપત્ર.
તંત્રી:-- ચન્દ્રકાન્ત વી. સુતરીયા.
વર્ષ ૨ જું, અંક ૫ મે. શનીવાર તા. ૨૬-૧૧-૧૯૩ર.
R *IT /
''
માં
-
એક પ્રશ્ન.
ધનુ દેશાઈ – ' કકલા ટહૂકતી હતી, એનાં મીઠાં મીઠાં મધુર ગાન “દહ ટહુના ધ્વનિ સારાયે વન્ય પ્રદેશમાં મધુરતા સીંચન કરતાં અગમ્ય ભાવ પ્રદર્શિત કરતાં હતાં, અને એ નવપલ્લવિત વૃક્ષે વિહંગેના મધુરાં મંજુલ કલેજોમાં આનંદ મગ્ન થતાં વિણામુગ્ધ સર્પશા ડેલી રહ્યાં હતાં, એના ડોલનમાં અજબ માધુર્ય હતું એના હાલનમાં અનેરાં ગુહ્યાર્થ ગુંથાયેલા હતા અને એ પેલે છે સહસ્ત્રપરિમ નૈસર્ગિકના પ્રાકૃતિક સંદર્યમાં વિલીન થતું ઉડાને ઉડો નીચે ઉતરી રહ્યા હતા.
લીલી લીલી કુંજોહરીઆળા ક્ષેત્ર પર બેઠે બેઠો એ માનવી કે ગહન વિચારવમળમાં ગોથાં ખાતે અગમ્ય સ્થાને ભ્રમણ કરી રહ્યા હતા, એકાએક તે ઉો, પાસેના લત્તામંડપમાં જઈ કુદરતી સૌંદર્યને નિરક્ષવા લાગ્યા, તેના સૌંદર્ય મિમાંસુ નયનને કાંઈ શાંતિ વળી, તેનું મુખાવિંદ સ્મિતથી ચમકયું. તે નિરખતો નિરખતો લતામંડપના ઉપરના ભાગે ખીલેલી એક સુંદર વેલ સમીપે આવી રહ્યા, હેના સંદર્યપર માનવી ઘેલા બન્યો. એ વિકસેલ સુંદર વેલને નિરખી રહ્યા,
એકાએક હેના પરવાળાશા ઓષ્ઠો ખીલ્યા, અંદરથી મધુર ધ્વની નિક, અય વેલ! કે' ક્રર માનવી અહિં આવી આ તારી સુંદર સુકોમળ દેહલતાને કચરી નાખે છે?
તે શું વળી ? આ હૃદય આનંદભીનું બને?
કેમ? શું તારા હૃદયમાં જરાયે કષ્ટ ન થાય? “શાને થાય? હારી આ દેહલતા છૂંદવામાં પણ હેના હૃદયમાં આનંદ ત તો ઝરો ને ! એટલી ઉપયોગિતા આ મારે અંગની ખરીને? કોઇને ક્ષણિક આનંદને ખાતર પણ સર્વસ્વની આહુતિ દેવી એનું નામજ ખરે આનંદ.
- માનવી પ્રત્યુત્તર સાંભળતાં જ સ્તબ્ધ બન્ય, પુનઃ તે વિચારવમળમાં સરી પડ્યો, ધીમે પગલે પાછો ફર્યો વળી અટક, મુખ વ્યોમ પ્રતિ ફેરવ્યું, એક ઉદગાર કાઢયે “અહા ! તે પણ ચૈતન્ય! પારકાને આહુતિ આપવાની શુળ ભાવના ! અડગ ધગશ ! જ્યારે એક જ વસ્તુ પણ પારકાને બલિદાન આપવાની મહત્વાકાંક્ષા ધરાવે છે, ત્યારે આ જગતના માનવી પોતાના સ્વાર્થમાં અહોનિશ રચીપચી રહે છે! કેવું આશ્ચર્ય ? એક જડ બીજું ચિંતન્ય! એકનો સ્વાર્થ બીજાનો પરમાર્થ !”
માનવી નિશ્વાસ નાખી જમીન પર ઢળી પડયો, નિશાદેવીએ પોતાનું સામ્રાજ્ય સર્વત્ર ફેલાવી દીધું. ઉષાના રંગ બેરંગી સ્વસ્તિકોને બદલે આભમાં રૂપેરી તારલીઆઓ નાચવા લાગ્યા, સાથે સાથે જડેવસ્તુની પરમાર્થવૃત્તિ પણ શું મનુષ્યમાં નાચશે કે ?
સૃષ્ટિના ઓ માનવીઓ ! આપશે કે પ્રત્યુત્તર આ પ્રશ્નનો ?