Prabuddha Jivan - Mumbai Jain Yuvak Sangh Patrika 1930 Year 01 Ank 02 to 52 - Ank 23 40 and 51 is not available

SR No.: 525915
Original Sutra Author: N/A
Author: Jamnadas Amarchand Gandhi
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1930
Total Pages: 240
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 26 MB

Page 6

મુંબઈ જૈન યુવક સંઘ પત્રિકા
સમવાર તા. ૧૩-૧-૩૦.
આ અધિવે
જ
નવાઈ ન
સાધવાને અસમર્થ છે. તેમજ અધિવશન સંધને કેવળ ધડવામાં સફળતા
હિEBBERDEEP 25 SITE વેશનની કિંમત સમાજમાં પુરી બદામની પણ ન ગણી શકાય - મુંબઈ જૈન યુવક સંઘ પત્રિકા..
એમ અમે માનીએ છીએ. આ અધિવેશનમાં આ પ્રશ્નને
પહેલું સ્થાન આપવાની અગત્ય છે અને તે સંબંધી યોગ્ય BRPLE BEEPER PRયાયા
નિકાલ બહુમતિથી કે સર્વાનુમતિથી કરી તે પ્રમાણે વર્તન પાતો નમે થીરે ટ્રેવઃ પgિ I -
કરવાની સાધુ સંસ્થા ઉપર ફરજ નાંખવી જોઈએ. અને તે युक्तिमद् वचनं यस्य तस्य कार्यः परिग्रहः ॥
ફરજમાંથી ચુત થનારને એગ્ય શિક્ષા થવી જોઈએ. આવી
શ્રીમદ્ હરિભદ્રસૂરિ.. રીતે જો આપણે કડક નહિ થઈએ તે ભવિષ્યમાં હાલની જુન્નર અધિવેશનની કાર્ય દિશા.
સાધુ સંસ્થાની સ્થિતિ પૂર્વકાળમાં થઈ ગયેલ ચૈત્યવાસીઓની સ્થિતિ કરતાં પણ વધારે ભયંકર નિવડશે
અગ્ય દીક્ષાથી જૈનેતર પ્રજામાં પણ આપણી હાંસી આ અધિવેશને જૈન સમાજમાં નવીન જાગૃતિ, નવું થઈ રહી છે, જે સધુ સંસ્થાને જનેતર પ્રજા પણ નમન જેમ, અને અનેરી આશાઓ ઉત્પન્ન કરી છે. અનેક પ્રશ્ન કરવામાં ગૈરવ સમજતી હતી તે પ્રજા આજે છડેચેક સાધુ આજે સમાજને ગુંગળાવી રહ્યા છે, તેમાંથી છુટકારાને દમ સંસ્થાની મનમાનતી નિંદા કરે છે તે કઇ જેવી તેવી બાબત ખેંચવા માટે જ આ અધિવેશન ભરતું હોય તે તેમાં નથી. આનું કારણ કેવળ આપણી નિર્બળતા છે. આપણે નવાઈ નથી. સમાજની હાલની વિભકત દશાથી સમાજ ને સંરથાને સુધારી વ્યવસ્થાપૂર્વક તેને બનાવીએ તે તેના પિનાને ઉત્કર્ષ સાધવાને અસમર્થ છે. વિચાર મતભેદોથી સામે આંગળી પણ ચીંધવાની કેઈની તાકાત રહે નહિ. યુવક એવી તે છિન્નભિન્ન સ્થિતિ થઈ છે કે જે આ અધિવેશન સંધને આ બાબત સત્ય જણાઈ હતી અને તેથી જ તેણે તેને યોગ્ય નિકાલ નહિ લાવે તે ભવિષ્યમાં સમાજ ઉપર દીક્ષાની નિયમાવળી ઘડવામાં સફળતા મેળવી છે. એ નિયમાસિંહાવાદળ ફરી વળી સમાજ અને ધર્મની આથી પણ વળી ઉપર પણ અમે અધિવેશનનું ધ્યાન ખેંચીએ છીએ. વધારે છિન્નભિન્ન સ્થિત કરી નાખશે. માટે આ અધિવેશનમાં અમે જ્યાં સુધી માનીએ છીએ ત્યાં સુધી તેમાં શાસ્ત્રજ્ઞાને એવા પ્રશ્ન ચર્ચવાની આવશ્યકતા છે કે ભવિષ્યમાં સામા સામે રાખીને જ બધા નિયમો ઘડવામાં આવ્યા છે, એક પણ છક શકિતઓ બીજી રીતે નિરર્થક વેડફાઈ જાય નહિ. આમાં નિયમ એવો નથી કે જેમાં શાસ્ત્રાણાને બાજુએ મૂકી હેય, મુખ્ય પ્રશ્ન ભાગવતિ દીક્ષાનો છે. આ દીક્ષાના પ્રશ્ન એટલે ખાસ કરીને એ નિયમાવળી ઉપર પણ વિચાર કરજામનગર, પાટણ, ખંભાત, અને મુંબઈમાં જબરે કોલાહલ વાની અમે વિનતિ કરીએ છીએ. ત્યાર બાદ ઘણાજ પ્રમને મચાવ્યો છે, એટલું જ નહિ પણ તેથી અંગત મારામારી છે. “દેવ દ્રવ્ય” સંબધી પણ જનતામાં ઓછો ઉહાપોહ Cળે સ્થળે ઉભી થઈ છે, એ ટલે આ વખતે દીક્ષા સંબધીન થયા નથી તેની ચર્ચા સમાજમાં આજે લગભગ દશથી પ્રશ્ન ચર્ચવાની અધિવેશનને ખાસ ફરજ પડે છે. દીક્ષા જેવી
બાર વર્ષ થયા ચાલે છે, તેને ચેકસ નિવેડે આવ્યા નથી.
આથી દિનપ્રતિદિન અવિશ્વાસ ઉત્પન્ન થતું જાય છે, અને પવિત્ર વસ્તુ માટે આવો કોલાહલ ઉમે થાય તે આપણી
પ્રથમની આવકમાં મોટો ઘટાડો થવા પામે છે અને તે પામરતા અને અજ્ઞાનતા છે. દીક્ષાને માટે યંગ્ય ઠરાવે પૂવો- નય છે. આમ દાનની સુંદર પ્રાલિકાને નાશ થવા પામી, ચાર્યોએ કરેલા છે અને તેના નિયમ પણ બાંધ્યા છે. છેવટમાં જો દેવ દ્રવ્યની જુદી જુદી વ્યાખ્યાઓ કરી તેને જુદા જુદા છેવટે વડોદરા મુકામે શ્રીમદ્ વિજ્યાનંદસૂરિશ્વરજીના સાધુ
રૂપે નિભાવવામાં આવે છે તેમાંથી ઘણું સરસ કાર્ય થઈ શકે સંમેલને જે ઠરાવો કર્યા છે તે ઠરાવ પણ ઘણુજ કિંમતિ
કેવળ દેવ દ્રવ્ય' એ શબ્દમાંજ મારામારી રહી છે આ છે. આવી રીતે કરવો થયા છતાં પણ તેજ સંધ ડાને સાધુ
શબ્દ શાથી ઉત્પન્ન થયે તે પણ કેટલાક ચોક્કસપણે જણાવી
શકતા નથી જે તીર્થકર માયાથી રહિત છે, તેમના નામની એાએ તેનું ઉલંધન કર્યું છે, અને અયોગ્ય દીક્ષા આપવા પેઢીએ ચાલે. તેમના નામના ભંડારો હોય, એટલું જ નહિં' માટે ગમે તેવા કૈભાંડે રચી ભળી જનતાને ભરમાવી છે. પણ તેમના નામે કરડે રૂપીઆ, લેને, વેર લેને વગેરેમાં આમ કરવા છતાં પણ તેવાઓનું સ્થાન સમાજમાં અવ્યાબાધ રોકાય તે ધર્મ અને વ્યવહારથી ઉલટું દેખાય છે. મંદિરે એ રીતે ટકી રહેવા પામ્યું છે તે આપણી સંધસત્તાની આપણે મહાન વારસે છે, તેમાં બે મત છેજ નહિ. આબુ જેવા નિર્માલ્યતાજ સૂચવે છે. ખરૂં કહીએ તે. દીક્ષા ,
A સુવિખ્યાત મંદિરોથી આપણે મગરૂર છીએ પરંતુ દેવદ્રવ્યની પ્રણ
' : દિકા ફેરવીએ તેથી આપણે મંદીરે ઉડાવી નાંખવા માંગીએ આપનાર અને અપાવનાર આને માટે જવાબદાર છે. છીએ. તેમ હોઈ શકે જ નહિ. હા, એટલું તે જરૂરી છે કે ૯મી અને સત્તાના મદમાં અંધ બનેલા સાધુભકતે આવા આપણે મદિરાને મંદિરના રૂપમાં રાખવા; તેમાં મારામારી કે કાર્યમાં ઉત્તેજન આપે છે અને તેથી છેવટે આપણને રાજ્યાશ્રય ધમાલ ઉભી કરવી તે અજ્ઞાનતા છે. શ્રાવકેના અભંગદ્વાર મનાય લેવાની પણ કઠીન ફરજ અદા કરવી પડે છે. આવી દીક્ષા છે, ત્યારે મંદિરના અભંગદ્વાર હોય તેમાં આશ્ચર્ય શું છે ? જનહિતકારી નથી, તે તે હેજે પૂરવાર થઈ ચુકયું છે.
૫ણુ કમભાગ્યે જ્યારથી પ્રભુને હીરા, માણેક, મેતી અને નાનાં બાળકને દીક્ષા આપવાથી હાલમાં દીક્ષાને છોડી ભાગી
સેના રૂપાના દાગીના ચઢવા લાગ્યા ત્યારથી તે કારને બંધ
કરવામાં આવ્યાં છે. તેના ઉપર પોલીસ પહેરા મૂકવામાં જનારની સંખ્યામાં ઘણો જ વધારે થશે છે; એટલું જ નહિ આવ્યા, પણ દીક્ષાના વેષમાં રહીને કેટલાક જે શયતાનીયત ખેલે છે, ગુન્ડાઓ બનવા લાગ્યા છે. આ વસ્તુ સ્થિતિને જેરાએ ભળી જનતાને ઉંધા પાટા બંધાવી ભળી સ્ત્રીઓને ફસાવે નિભાવી લેવા જેવી નથી. આ માટે ૫ણું યોગ્ય નિર્ણય લાવછે તેની તે અવધિજ નથી. જે સંસ્થા પ્રભુ મહાવીરની પાટ વાની અનિવાર્ય આવશ્યકતા છે બાકીના વિષયે સંબંધીની રૂપે પૂજનીય મનાય છેતે સંસ્થામાં આવા અનાચાર અને
યોગ્ય ચર્ચા અને અમારું મંતવ્ય અને સમાજ આગળ હવે
પછી ૨જુ કરીશું .આશા છે કે ઉપરના બંને વિષય સંબધી અત્યાચાર થવા છતાં હજુ પણ તે સંસ્થાને સુધારવા માટે ૨.૫ ચર્ચા કરવાની સુંદર તક આ અધિવેશન બોલાવનારાએ ', કંઈ પણ પગલાં, કાન્ફરંસનું અધિવેશન ન લે તે તેવા અધિ- સમાજને આપશે.