Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1936 09 Year 03 Ank 03 to 04

SR No.: 525838
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrakant Sutaria
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1936
Total Pages: 18
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 10

ત રણ જૈન.
ક્રાંતિના ઝંડાધારીઓ.
બે ધાવવા કમર કસે છે, અનેક ખતની ગુલબાંગે ઉડાવી જનતાને મિડકેવી મૂકે છે, ધર્મ અને સમાજ રસાતળમાં પહોંચી જતાં હોય તેમ કાકાળ મચાવે છે અને અને ત્યાં સુધી સત્ય સ્વરૂપને ઢાંકવા પિતાના મંધા સાધનોનો ઉપગ કરી લે છે પણ હૈમાં જ્યારે
પૂરેપૂરી નિષ્ફળતા સાંઢ છે ત્યારે તે ક્રાન્તિના 'રાકારીના તા.૧૫-૧૯૩૬,
ચરે ચૂમે છે, હુંને પારણે અનન્ય છે,
ઈ સક પૂર્વે પાંચસદી પહેલાંની-મેં વાત છે કે જ્યારે શ્રાદ્ધ - એ ધર્મના નામે પૂના અત્યાચારૈા આદર્યો, સમાજના બેનપશુને
લાભ લઈ સ્વાર્થશારોની રચના કરી, યજ્ઞયાગાદિના નામે પોતાની * ‘ક્તિ કઈ અકસ્માત નથી. સમાજના વિકાસ માટે રહેનું લુપતાને ઘેરવા લાગ્યા ને ચેત૨ફ-માનવભીનું જ સામ્રાજ્ય માગમન અનંતકાળથી ચાલુ જ આવે છે. સ્થાપિત હિતાવાળા છવાયું ત્યારે ઍક ક્રાન્તિકાર પાક. તે એ થાશેડના જુલમે એાન બુકમ વધે છે ત્યારે તે જુહમે ઢામે #તિ વિરાટ સ્વરૂપે સામે પૈકાર કર્યો. જનતાના દૃષ્ટિવિશ્વમના પડદો દૂર કર્યો, અને ખેતી થાય છે, પરુ તુહમ જહાંગીરીને નાશ થાય છે, કે તે શીગ - માનવધર્મની સાચી પ્રરૂપલ્સા કરી. બ્રાહ્મણૂંાએ તે ઢામે જબ્બર ચક્રમ સ્વરૂપ ધારણ કરે છે, મનુષ્ય જે પોતાના જીવનનાં પાનાં દેલન મચાવ્યું પરંતું એ મહાપુ ન ૩ગે. તે તેને માટે કદમ ઉકેલે તે તેને ડગલે ને પગલે “કાન્તિ’ના દર્શન કરે. બાળક કરો જ ગયે. ને ડગલે ડગલે માનવ સાગર ઉમટશે. માબાની જન્મ લે છે ત્યારથી જ હેના શરીરમાં ‘ક્રાન્તિ પૈતાના ભાવે સત્તાના પાયા ઉગમગી ગયા. હમસે કાર એમ જેવું કે હવે ભજવે છે, અને શારીરિક અને માનસિક પ્રગતિના મંડાણ કરાવે છે. આપણે માટે કોઈ સ્થાન જ નથી ત્યારે એ મદ્રાપુરૂવનું રહ્યું આમ ‘પ્રન્તિ’ એ કોઇ નાચારક તન નથી. પરત પ્રગતિ માટે શ્રેગ્યું. કાન્તિની ચીનગારીમાં પેતાના કુકર્મોની રજકણાને ભરમ
કરી સાચા માનવ બન્ઝા, એક જ ક્રાંતિના વપૂતે બાબા રામવતા એવા બંધુએાએ સમજવું જોઇ એ ઋનિવાઈ છે, આવી ની કથા પmટ કરી, મુકદ્ધા ખાપે માપ નષ્ટ થઇ. સમાજને ક્રાન્તિને જે આવકારે છે, અમાચાર વિચાર અને વતનમાં પૂરેપૂરી
તેનું રિ મ. રીતે ઉતારી દેશકાળને અનુરૂપ પોતાનું જીવન ધર્ડ છે, અને બડવાની
ક્રાન્તિકારને વિજય તે અચૂક હોય છે, કારણ કે તહેને જવાનું પ્રેરણુ પાથ છે, એ કાન્તિકાર હૈ, મે મહાપુરુષ જમદૂવ'ધ છે, માવા
કશું જ હેતું નથી. તેની પ્રવૃત્તિમાં કેવળ લેક ફળાનો જ મહાપુરૂષે જ અત્યાચારીથી દંઢ, સમાજ અને ધર્મનું રક્ષણ કરે
શકાય છેષ છે, હેની નિઃસ્વાર્થતા જ રહેને માઠા સમૃપિાવે છે. છે. પ્રત્યેક કાળમાં એવા ક્રાન્તિકારેનું જુથ નમતું જ હોય છે,
તે ભલે બહુજ અહષ સંખ્યામાં હેય પશુ જે તે સાચે ક્રાન્તિકાર દેશ જ્યારે પરાધિનતાની મેડી તબૈ ખુંટાતા હોય, સંમાજની નાગ
હોય, નિઃસ્વાર્થવૃતિથી પતિને કાધારી દેવાય તે હેની મફળરિકતા અને ઇજજતનું લીલામ થતું હોય અને ધર્મના નામે અને
તામાં શંકાને સ્થાન જ ન હોય.'
- જૈન સમાજ આજે ખુબ ચૂસાઈ ૨હ્યો છે. હેતુ હીર હાલ્ફાઇ ધર્માચરણું ચાલતાં હોય ત્યારે ત્યારે તે ક્રાન્તિકારે દેશને સ્વાયત્ત
ગયું છે. વાત પટેલે, નગરો, ધર્મગુરુઓ અને શ્રીમતિના કવોમાં, સમાજની નાગરિસ્તા અને નૈતિક જીવનને ૨ક્ષવામાં અને
શેખડી મઢાથી તેની બેઢાલ દશા જી ઈ છે. યુવએ સમાન અધર્માચરણુને દૂર કરી ધમને શુદ્ધ સરૂપમાં રજુ કરવાની પેતાની
જને બુચાવવાના સક્ય લીધા છે. આજે સમાજમાં જે એ ધાધુંધી ફરજ ઢથજી પેતાની ભૂતનું બલિદાન માપવામાં પણ્ પાછળ
પ્રકૃતિ રહી છે. તેનું કારણું મેં સ્થાપિત હિ અને વક્તિનું હતા નથી. આવા ક્રાન્તિકારનું અસ્તિત્વ ની જીવત અવસ્થામાં
ઘર્ષણ થઈ રહ્યું છે તે છે. ક્રાન્તિ માઢે ૨૨ સાફ થઈ રહ્યો છે, જનતા કદી કબુલ કરતી નથી, ત્યારે તે હેના માર્ગ માં કોંઢ વેર નગરઢિા અને ધમગરના ધુમ ખત્મ થયેલ છે. આમ જનતામાં છે. પરંતુ હેનો મત્યુ પછી જ હેનું અસ્તિત્વ સ્વીકારે છે, તહેના આજે એક છેડાથી બીન છેડા સુધી મા “ને શદિત ઢામે. ગુભૂગાન કરે છે, તેને પ્રભુ તરીકે પશુ પૂજે છે. મહાવીર અને ખુબ અસંતોષ પેદા થયો છે, પરંતુ વર્ષો સુધી જ સત્તાને બુદ્ધ, ઈસુ ખિતે મહમ્મદ, સેટીસ અને લ્યુથર, કાચા અને કેક માણે છે. મેં સજાને ટકાવી રાખવા મરણીયા પ્રયત્ન કરે દયાનંદ, લેનીન અને ગાંધી વિગેરેનાં જીવન એ બાબતની એ સ્વાભાવિક છે. માનવી પ્રકૃતિમાં સનતાનો શોખ હાથ છે, તે સાક્ષી પૂરે છે.
હેના હાથમાં હાથ તે છેડવા તૈયાર ન થાય એ દેખીતી વાત છે.
પેતાના વિચારનાં, નગરરક્ષા જેમ જનતાને ચેતવના આલખેલ પાકારે છે. પરંતુ યુગભૂળ કે જે ક્રાન્તિના ઝંડાધારી હૈમ ક્રાન્તિના જંફાધારીમા હરપળે જનતાને ચેતવવા હેની પરિ
આદિલના દ્વારા ઉત્પન્ન કરે છે તે સનતા છેઠવા ફરજ પાડે છે.
રહેલા સતાધારીએ 1ના હાથમાંથી સત્તાની લગામ મય કાવી ગામ સ્થિતિને ખ્યાલ આપી પ્રગતિના વાહનો નિર્દેશ કરે છે. આવા ૪ -
જનતાના હાથમાં મૂકે છે. આજે અતૈક સૂરિસમ્રા અને નગર ધારીએ હામે જનતાના ભાગે સ્વાર્થ સાધતા, સમાજના ભાગે
પદભ્રષ્ટ થાય છે એ તેને પૂરાવે છે, પેતાનું વચ્ચસ્વ સ્થાપતા અને ધન હાલ નીચે અનેક કુકર્મો દ્વારા સમાજના યુવકો એ કાન્તિના 'ડાધારી છે. તેમના નિઃરવા સમાજને ચુસતા કેટલાક માંધાતા કોલાહલ મચાવી મૂકે છે. સ્માતમાગથી સમાજમાં કાઈ નવુ જ જેમ પેદા થયું છે. એ. પિતાની સત્તા, લાગવગ અને લ મીના જોરે લોકેને ઉધા પટા જેમ જ સમાજના તમામ અનિષ્ટ તત્તેનો નાશ કરે.