Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1936 01 Year 02 Ank 16 to 17

SR No.: 525830
Original Sutra Author: N/A
Author: Tarachand Kothari
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1936
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 9

આપણી શરમ.
Regd No. , 1920
તરણ
ન
( શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું મુખપત્ર.
વાર્ષિક લવાજમ ૧-૮-૯
કે નકલ ૧ માને.
: : તંત્રી ; તારાચંદ કેકારી ::
|વ I
૨ : અંક ૧૭ મૈ. બુધવારે તા. ૧૫-૧-૧૬
ઉપાસરાનાં – ભિતરમાં.
કપના ગુચ્યું કથન નથી આ, એને શબ્દ શબ્દ સત્ય છે. માત્ર મૂક રેખા નથી, એક જીવન્ત ચિત્ર છે. ઓપિક્ષિક નહિ, એક અમાવસ્યક વિચારણા છે.
ઉપાશ્રય મહીં સંભળાય છે: સામાયિક સ્વીકાર્યા પછી:
પેઢી જયા-ભણેલી ના જોઈ હોય તો ! મંડળમાં ભવા લય ને ઉઘાડે છોગે ગરબા ગવડાવે ! કંઈ શરમ !” વળી સુધરેલી કંઈ! પગમાં ચંપલને પાસે રૂમાલ ! ને માથે તું ‘ગુચ્છા પાઠે ! આજ કાલની.............*
અને આપણી સાથે તે કાળે પશુ નહિ. કહેશે તે તમે ચડી-ચુગલી ને કોઈની ઈર્ષ્યા કરી છે. આમાં આપણે શી ચાડી ચુગલી કરી ? ઉલટા ‘અપાર' આવી સામાયિક કરીએ છી’ એને તે અપાશરાય કોઈ દિ' જેવા નદિને... »
એક સંરકૃત ને ઉતકૃષ્ટ બહેન પ્રત્યે આ પ્રકા અશુઘટતી દેવાનું બાજુ મૂકીએ હાયે ઉપાશ્રયમાં આ પ્રકારની પ્રવૃત્તિ ઉચિત છે ? "પ્રતિક્રમણ પહેંલાં ને પછી:
“જો ને ચંપાવહ ને એની સાસુને ઝઘડો ! એ રાંડ સાસુ તો છે જ ક્રરા !” “અરે પેલી છત્રપગી કંઇ બાકી નથી. સાસુ હૈ એ તે કરે જ નહિ ને હામાં લખઋા લે છે.” પ્રત્યેક દિન આવી અનેક છેfણી રમે ને ટીકાને ઉકેલાય સકેલાય છે-ઉપાશ્રયમાં.
કવાને કાઠે ને નદીને કિનારે ઠલવાતા હદયે ને આજે “અપાશરા’નું એક માથથસ્થાન વધ્યું ! વ્યાખ્યાનની પૂર્ણાહુતિ પછી:
.......
વિન્યજીની એકાંત એારડીમાં ખાનગી મસલત' વાંચું ને ? આપણી વિરૂદ્ધ આ લખાણું ? બાયલા છે ? શું જુએ છે ?........પત્રને કાંપે અને હું લખી આપુ એ પ્રગટ કરાવે. એ અ કૅય સુધારકને વ્યવહાર બંધ કરી ને સંધમાંથી બાતલ કરે. કાલે “qખાણ થખતે હું એમને વખોડી કહીશ ને તમેય એમની વિરૂધ વાતે ફેલાવે........”
સંસારાત પશુ મા ઉભા ઉભા સંસારમાં ઝઘડી ન પક્ષાપક્ષીના દાવાના જ લાવે ખરા
ઉપાશ્રયના ઉચ્ચ આદર્શ આજે “અપાશા’માંથી એાસરતો ને અદશ્ય થતો લાગે છે “ઉપાશ્રય” એટલે ત્યાગ ને વૈરાગ્ય, સમતા ને શુચિતા, પ્રેમ ને પવિત્રતાના પાઠ શીખવતી એક આદર્શ ભૂમિકા. એના પવિત્ર વાતાવરણુમાં પ્રેરણુા મળે-વિશ્વપ્રેમની ! ઝરણું ઝરે જગ-કલ્યાણુનાં ! ગંગા પર વિમળવાની ! કે એ આદર્શ વાદ જ હશે ? આજે તે “અપાશરા”માં પૃથ્ય ને કેવ, ચાડી ચગલી, 'ભાંગ ને પ્રપંચ નજરે પડે છે. એના કલુષિત વાતાવરણમાં “માત્મ* સંસારના ગલીચ થવઢારમાં સડાવાય છે. ઉપાશ્રયના ક્રિયાકાંઠે સામાયિક, પ્રતિક્રમ, પિતષઠ ઇત્યાદિ મહીં આ અતિશય પ્રવૃત્તિઓ “ મા”ને કચે માર્ગે દોરશે? ઉપાશ્રય”-એક આદર્શ સંસ્થાની પ્રગતિ કહાં જતી અટકશે ?
શ્રી ભાઈલાલ બાવીશી.