Prabuddha Jivan - Prabuddha Jain 1933 07 Year 02 Ank 35 to 38

SR No.: 525800
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrakant V Sutaria
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1933
Total Pages: 32
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 3 MB

Page 2

૨૮
પ્રબુદ્ધ જૈન
તા ૧૭-
પ્રબ દુ જે ને.
पुरिसा! सच्चमेव समभिजाणाहि ।
સૂવારકે રાજદ્દી તરીકે જેની ખ્યાતી છે, તેત્રા નામદાર ગાય કેसच्चरस आणाए से उबठिए मेहावी मारं तरह ॥
વાડ સરકારના રાજયની ધારાસભાગે મૃયોગ્ય ક્ષિા ટાયતનું
અને યોગ્ય દીક્ષાને સંમતિ અાપતુ એક બીલ પસાર કર્યું, (માચોરાંગ મૂત્ર.)
(જેને રૂપવા વિરોધીઓ તરફથી અનેક ૧૩૧ ગઢવાપેલા -- -- -- - ----- -- ---
* આ કથની ઘણી લાંબી છે, એટલે તેમાં ન નિરત મૂળ મુદ્દા
ઉપર માલી) અને થોડા મહિનામાં હજુ શર થતાં કાયદા મારી બહાર પડે, એમ નક્કી હોવાથી ચગ્ય દીક્ષાના
હિમાયતીઓએ કૈકાડ મારી અને હા કમર ની છે શનીવાર, તાઃ ૧-૭-38,
સમાધાનની દવા લાવવાની શરૂશ્ચત આદરી છે.
- સમાધાન સમાધાનીના સુર.
સમાધાન શ્રેષ્ઠ છે. એવે કેક જ પાથાણું હક્કી હરૌ કે જે
સમાધાન ન ! સૌ ઈછે, તેમજ સમાજની પ્રગનિ હૈ. ભૂતકાળનાં ઇતિહાસ તરફ નજર કરશે તે ગુજરાતમાં તેમાંજ શાખા છે, પરંતુ એ સાચું સમાધાન હોવું જોખમ જૈન સમાજ અગ્રસ્થાન ભાગવતું હતું. તેના અગ્રગણ્યી મહો- પ્રગતિના પંથે લઈ જનારું હોવું જોઈએ. માણી વડોદરા મા અને શ્રા દેશ અને સમાજના દ્વિતમાં જયારે જયારે રાજcષના છોગ્ય ક્રિયા એકટ સામે રમત રમવા અંગે આવી જરૂર જણૂાય ત્યારે સેવા કરવામાં પછી પાની કરતા નહિં. ચાસ ચાના હોય તે એ રમતના માવાને સારુ છે કે પરંતુ જ્યારથી તે દિશા બદાઈ રામને. સેવાને બદલે સ્વાર્થ- હવે એવી રમતે ૨મત્રાના દિવસે વહી ગયા છે. હવે તો સાધri શ? થઇ ત્યારથી પડતીના પત્રશુ મઢડા તેમ કહેવું ની પાછમ ભાવે સમાજ અને ધર્મની પ્રગતિને અંગે સાચી વૃધારે પડતું નથી. વર્તમાન યુગ માં સામાજીક અને ધાર્મિક વીચારગ્રામે શરૂ થાય, તેજ સાચું સમાધાન કરી, દૃષ્ટિએ આપણે સમાજની સ્થિતિને વિચાર શું તે તેનું ઢામાં સમાધાનની જે વાતો બહાર આવી છે--માવે છે, અધ:પતન થઈ રહ્યુ છે, એટલે દિવસે દિવસે તેની ” નૌકદ , તેમાં કંઇક મત જેવું જાગે છે એટલે તે અંગે વધુ વીચારતોફાનમાં જ ધસડાતી જય છે, તેમાં સમાજની પડતી જગ્યાની જરૂર લાગવાથી અમારા વિચારે ૨જુ કરીએ છીએ, ઇચ્છનારે, સમાજ માટે લેશ પણ્ દરકાર નદ્ધિ રાખનારૈ, એટલે કે એને નિ ન કરે કે અમે શાન્તિના ઉપાસ અને હી ને ક્રિયાકાંડ પાછળ પાગલ બની જેમ આવે તેમ નથી. અમે સમાજમાં નામની શાન્તિ નથી ઇચ્છતા, પરંતુ ઉપદે શ્રાપના મેં જ્યારથી ખદ્ધાર માન્યો, હાથી સાચી શાન્તિ ઈછી સાચી સુનાંખ્યા ઈછી છીએ. સમાજમાં વિરોધને વઢાળ જોરથી ફુકાઈ રહ્યો છે. છતાં યોગ્ય દિક્ષાનું નું ધામ “ગુજરાત' મેં મૌ સારી પેઠે માતા પિતા, પતિ અને બાળનિ રડતાં, રઝળતાં રાખી જ છે, એ ગુજરાતમાં ગાયકવાડ સરકાર કાયદા ઘડે છે તેના તેમની રક્ત કે બરમ્ પથના બદૈભૂસ્ત વિના શાક કે દિમાગૃતિ ને ન પાલવે છે પણ સમજી શકો તેવી વાત છે. નાલાયક જે આપે તેને, તેમ સગીર માળને માડીને, આ કાદે ધારાસભામાંથી પાસ થતાં તેના વિરોધી ખરીદીને-અયોગ્ય દીક્ષા મા૫ની પ્રકૃત્તિને નિર્ભ જ રીતે કાઈ ડાડી મારી અને તેમનું મુખ્ય પબ * વીરશાસન ” કહે છે ખાનગીમાં ને કારણે જાહેરમાં આદરી રહ્યા હતા અને તેને તે પ્રમાણે ધેરી મુકામે તેની મંત્રણા ચાલી અને સમાધાન તેમના ગામkયા જાફ થી ૨વા હતું. શ્વાથી કેન કરવામાં વધુ મજ બુન પ્રયાસની જરૂરીખાત ગુાઇ, મને સમાજન! જર્જરીત થઈ તફાનમાં સપડાયેલી નૌકા ડૂબું કુનું સાસાયટીમાં અમણા ભાવનગર જઈ પ્રાચાર્ય વિજયનેમિથતી કર્ણ નિડર, ભાદેશ, ને સમાજને ધ૫ માટે ધગશ રિને વિનવણી કરી અને વિચારનુ ભૂાદ સાધુ સમાન ધરાવતી સેવાભાવી માબુમ ( ક્રપ્તાન) ની વાટ જોતી જતી. ભરવાના નિર્જ થશે, ત્યારે ભાવનગર જૈન સંધના મુખે છનાં ન સમાજના કમભામે હજી સુધી કોઈ સાચે સેવક પગેવાને હાજર કા મ જીરશાસન કહે છે. હાર માન્યો નથી.
- ભાવનગરથી ગમે કે ડેપ્યુટેશને (જેને કોઇ ની નહેતા) ભષ્ટાચારીઓની પાપલીજાથી, અવોગ્ય દીક્ષાના ગુખા- પાટ જિતા થનાચાર્ય વિજયવદંપ્રભસૂરિને મળ્યું, અને સામેથી, ફ્રિમાકડને રૂઢીમાં ધર્મના નામે થતા હૈ:છાથી તેમણે પણું સંતિય દેખાડશે. સમાજની ખરી કમાણી પૈસા ચોગ્ય દીયા ચઢી જતા ૫ સર્વ ક્રિકો ઉપરથી ઍટલું સમજા૧ છે કે હોવાથી પિતાં મઢાવીરના હુકમને ઊંચે મુકી, જેમ આવે, ચોમાસું ઉતરે ગુજ* મત માં કઈ સ્થળે મિસરી સાધુ સંમેન મિ માયરતા અને ઉપદેરના સાધુ-સાધ્વી માની વર્તણુથી લાવશે, અને ચર્ચા થશે, અને નેમિસૂરી છેવટનો નિર્જુન જૈન સમાજમાં વિરેને ટાળી જોરથી ફુકાયો ને અપ, રાજને મુને પક્ષે કબુક રાખશે, મા પમ્ • સમજાય તેની ધરા રાહેરમાં, ગામડામાં અરે! ઘેર ઘેર પહુંચી વળી.’ તેવી વાત છે, કારે કે એ બાજુ સાધુ સંમેલનની વાતો
૧, પાછુ અને સુખમવઠનું ધામ હોવાથી આ લિન થાય છે, મને બીજી ૧૫ નેમિસૂરિની સવાદીની વાત થાય ટાળીકામે ગુજરાતના ધ ધરે જાગૃતિ કાર્યું, એટલે યુવાનો છે અને તે પણ્ કયા પ્રશની શાદી ! મેં પણ્ કશું નહિં ! સાચા રાઠના પર્થ ધપવા માં છે વિરેાધી થી એટલે હું જે બધે બચકે, છતાં તેને બહુ મઢના બાપતાં પેપ થયો” દીક્ષાના હિમાજનીૌથી ન સહન થયું તેથી કેસ દીક્ષાનો પ્રશ્ન ઘણુતા દેય એમ લાગે છે, કંકાસના પેટાયા ૨ચોથા, સંય કચમાં કળા, તેની અવગણુના દિક્ષા ની પવિત્ર વસ્તુની માટલી વગેવણી કરાવી તેના થઇ ત્યારે જેનું રાજય સારાયે ગૂમ રેતમાં પથરાયેબ્રુ' છે, સ્થાને નીચે પાડનાર શ્રાવકે નથી, ૫૬ સાધુએ છે, કારણું