________________
86
जैनविद्या 14-15
जइ ते हउ पुणु पच्चक्खु गुरु । दीसइ ण को वि पय णविय सुरु ॥ तहि विहु कुच्छिय गुरु मय-सहिउ । मा वंदहि तव-संजम - रहिउ ॥ कुच्छिय गुरु पाउ ण अवहरइ । वोहित्थ कन्जु किं सिल करइ । इड वुझिवि परम जइसरहं । पय झायहि णिहरई सरहं ॥ भवियण जण-मण संवोहणहं । भव जलणिहि तारण पोहणहं ॥ मय - मोह - पमाय - अदूसियहं । पंचमचारित्त विहूसियहं ॥ थिय परम समाहि परिट्ठियहं। केवलसिरि सुह उक्कंट्ठियहं । परिवज्जिय भोये - भुयंगयहं । परमप्पयरूवलयंगयहं॥ सुमरंतहो गुणु जइयहो तणउ । तुव होइ परोखु महाविणउ । णिज्जरइ पाउ पुण्णु जि हवए । मुणि - गुण - चिंतई सुहु संभवए ।
घत्ता - केवलगुण - मंडिउ, दोसहि छंडिउ, आयमलोयणु अणुसरहिं ।
तुहु गुरु माणिज्जहि, हियइ धरिन्जहि, इयर असेसहि परिहरहिं ॥6॥
1.7
अहो जीव विमल परिणाम जुअ । सुणि एवहि भासमि धम्मु तुव ॥ . जो कुगुरु - कुआगमि भासियउ । सो धम्मु ण होइ सुहासियउ ॥ जं पुणु केवलि जिण वज्जारिउ । महि गणहर देविहि वित्थरिउ ।। सुवकेवलि परिवाडिए गहिउ । णिग्गंथाइरियह जणे कहिउ । सो धम्मु खविय संसारमलु । जीवह दरिसइ सिव सुक्खुफलु । जिणुदेउ परम णिग्गंथ गुरु । दह लक्खणु धम्मु अहिंसपरु ।। जो णिच्छइ भावे सद्दहइ। सम्मत्तरयणु फुडु सो हवइ । सुणि इक्कह भावि इक्कमणु । करि मज्ज मंस महु परिहरणु ॥ पंचुवर - फल वजण सहिउ । वसु भेय मूलगुण तुव कहिउ ।। इय पढम अट्ठ जो परिहरइ । सो परु णरु उत्तरगुण धरइ॥
घत्ता - मइरा मक्खिउ पलु, पंचुवर फलु, विविध जीव - जम्भायरहं ।
तिविहि वन्जिजहि, णवि चक्खिज्जइं, दाविय भवदुह - सायरइं ॥7॥
