________________
જનધર્મ વિકાસ.
ભાગાકાર ગુણાકાર, [સામાયિક નેધથી ]
બાપુલાલ કાલિદાસ સધાણી. પર્વતિથિનું સ્થાન કયાં ?
શ્રીકસ્તુરભાઈ શેઠના પ્રમુખપદે મળેલી એય સમિતિને એક્ય માટેની શિસ્તના પસાર કરેલા કરા પર સહીઓ કરતા સમાજમાં છેલ્લાં ત્રણ ચાર વર્ષથી ચાલતે તિથિ ચર્ચાને કલહ યાદ આવ્યો હતો કે નહિ?, અને યાદ આવ્યું હતું તે એ વખતે કમીટી સભ્યમાં એ અંગે શે ખ્યાલ પ્રવર્તતે હતે એ ઠરાવના પાસ કર્તા અગ્રગણએ પ્રર્વતિથિને અનુષ્ટન-ક્રિયાના ક્ષેત્રમાં સ્વીકારે છે કે નહિ? પર્વતિથિને અનુષ્ઠાન-વિધિમાં જે સમાવેશ હોય તે ઠરાવ પાસ કરનારી સમિતિની ફરજ હતી કે તેમણે નવા તિથિ પ્રચારથી ઠરાવને-અને સમાજની શિસ્તનો ભંગ થાય છે, એવું સંયુક્ત નિવેદન કરવું જોઈતું હતું, એ જે શક્ય હેતું તે સહી કરનાર દરેક સભ્ય વ્યક્તિગત નિવેદનથી વિરોધ જાહેર કરે જેતે હતો, પણ આપણે જોઈએ છીએ કે એ સૌ ઠરાવ પસાર કરી મેં છુપાવી બેઠા છે, સોસાયટી પક્ષે પણ શરૂ શરૂમાં એ ઠરાની ખુશાલીમાં ઢેલ પીટયાં હતાં, અમે એ પક્ષને પણ ઉપરની વાત પૂછીએ છીએ, પરંતુ ખાત્રી છે કે કેઈ હવે એ પ્રશ્ન પર ચુકે ચાં કરવા માગતા નથી, તે પછી શું આ ઠરાવ માત્ર સુધારકને આ સમાજમાંથી હાંકી કાઢવા જ ઘડાયા હતા? જો આમ જ હતું તે આવા અનુષ્ઠાન વિધિ જેવા શબ્દની શી જરૂર હતી, કમીટીએ સાફ જ કહી દેવું હતું કે “સુધારકે જબાન બંધ કરે. કારણ કે સમાજમાં કુસંપ વધે છે” (મતલબ કે અમારી ઘોર નિષ્કલતા અમને ડખે છે) સુધારકે શું સમાજના સાવકાં છે? આવી ઢીલીપચી નેતાગીરીને અર્થ શો છે ? સજીવતા સિવાય પાસ જુઓ કયાંય નેતાગીરી થઈ શકી છે ? નકકી માનજે કે યુવાનની મસાલ વગર અજવાળું પથરાશે નહિ, અને એના સ્વાર્પણ વિના સમાજરથ આગળ ચાલશે નહિ, અંતમાં આપણે હજાએ ઈચ્છીએ કે શ્રી કસ્તુરભાઈ શેઠ, તિથિચર્ચાના પ્રશ્નમાં મજબુત હાથે કામ લેશે. અને ચર્ચાને સમેટી લેવા જેવું જણાશે તે એવી રીતે સમેટશે કે, મોટાઓની રોગીષ્ટ મને દશાને નમ્ર સ્વરૂપમાં નીરખી સમાજ કાંઈક પાઠ શીખે ! યુવાનેને તમાચે.
જેનસમાજને યુવાનવ આમ થવું જોઈએ અને આમ કરવું જોઈએ એ પ્રચાર છેલ્લી એકવીશીથી લગભગ એકધારો કરતે રહ્યો છે. પણ એ શબ્દને અમલી બનાવવાના પુરૂષાર્થ વગર એ પ્રચાર, આજ નિસત્વ અને
