________________
જેને ધર્મ વિકાસ
: -
૧૧
અનુ-ઝાંખું છે જિન ઓજસ કે, નિર્ભાગી વીરનું કુલ
સુગંધી સ્વાદહીણો કે, લાગે પાશ્વતપિકુલ. ઉપે– હતે એક મંત્રી જિનાનુરાગી,
રાજાની પાસે જઈ ભીખ માગી;
બે હાથમાં ખેશ દબાવી બોલે, , આ શું બોલવું કાજ, શબ્દને ખેાળે. અન–“દેવ આજે કહો ત્યારે, બોલાવું મુજ સાધને;
* ચમત્કૃતિ થકી તૃપ્તિ, થાશે અદ્દભુત આપને. ઉપે–
“તથાસ્ત, કાલે પધારે સાધુ.” રાપ્તિ સુણે સહુ પોરબંધુ; ઉત્કંઠે નેત્રે જુએ મંત્રી સામે,
સાચું શું થાશે પ્રશ્ન વિરામે. અન–સભાનાં આસને છોડી, જેને જાયે મંત્રી પાસ;
કહે કેણ મુનિ આવી, કાલે તેણે રાજપ્યાસ, *ઉપ– શું નામ છે એ મુનિરાજને, .
કયાંથી વિહારી અહીં આવશે એ શું એમની ભક્તિ કરે હર્ષ દેવ! .
ઉધું થશે તે ન કાશીમાં રહેવ!. અનુ-આનંદી એગ્ય ઉત્તરથી, જેનો જાય ઉપાશ્રયે;
મુનિરાજને વાંદી, કહ્યું સર્વ નિ:સંશયે. માલિની– વદન ગભીર વાણી ઉચરી માનતુંગે,
“મુજ પ્રભુ અનુરાગી આફત ટાળશેને નયન ચમકશે ત્યાં, હર્ષનાં ભક્તિભાવે,
રિખવજિન તણું હું, સ્તુતિ ગાઉં પ્રભાવે.” અન–આવ્યાં બીજે દહાડે સૌ, સભામાં નૃપ આણથી;
માનતુંગ પધારે ત્યાં, દે બાણ ધૃતવાટિકા. ઉપ– “આપે મને કેઈ સળી કે સરખું,
રાખી વચ્ચે, છલ ઘીને ન હેળું; શાસ્ત્રજ્ઞ માનવ સમુચ્ચે સમાઉં,
કંટક તુલ્ય ભલે હો પછી હું”. અન–ફાટી આંખે જુએ દ્વિજ, ભેદ સમજી સાધુને કે ત્યાં ચમત્કારને સારૂ, બેડીઓ હાજર થઈ.
