________________
મુસાફીરંને
તેજ ભાવના સેવ! કેમકે આ સંસારના જીને મેળો જેમ રેલવે ટ્રેનમાં જુદાં જુદાં સ્ટેશનથી બેઠેલા મુસાફરે જ્યાં મુસાફરીનું સ્ટેશન આવ્યું એટલે સાથેના સેબતીઓ સાથે ગમે તેટલે રાગ થયો હેય-સંબંધ થયે હેય છતાં આવજે, આવજે. જુહાર, જુહાર.. કહી છૂટાં પડે છે. જેમ કે
यथा काष्ठं च काष्ठं च, समेयातां महोदधौ।
समेत्य च व्यपेयातां, तद्वद्भूतसमागमः॥ અર્થાત અથાગ મહાસાગરમાં જુદી જુદી દિશામાંથી તરતા આવેલા લાકડાંના કટકાઓ પરસ્પર અથડાઈ ભેગા થાય છે. થોડીવાર સાથે સાથે તરે છે, અને પુન: પાછાં જુદાં પડી જાય છે, તેજ સંસારી અને સમાગમ છે.
છે તેમ છે પંથી ! ભવ્ય મુસાફર ! અંતસમયે વ્હાલાં બાળબચ્ચાં, કુટુંબકબીલો, રાજપાટકે ચક્રવર્તિની રિદ્ધિસિદ્ધિ બધું મુકી હાથપગ ઘસડતા ચાલવું જ પડશે. “સંસાર સમજીએ શાણા! મુસાફરખાના.” યા
“સંધ્યાના જેવા રંગ સોનેરી, વંધ્યાને લાડ લડાવ્યા - - જોબનને ધન તન તેવા, સમજવા પાણીમાંના પડછાયા.” : : : : :
તે હે ભવ્યાત્મા! મારું, તારું જેટલું બને તેટલું ધીમે ધીમે ઓછું કર." નહિ તે બાલ કહેવત છે કે
પિોષહ કરે ડોશે ને, ઉપવાસ કરે આઈ; - હું તો મારે ખાઈને, ચોરાશીમાં જાઈશ.
એ બ્રમણામાં ભૂલી જઈ વિનાશ હરી લઈશ.'
તે બુઝ બુઝ. એ સોપાનાથી! આત્માને વિષે માન, અમાનતા ન લાવતાં શ્રી આનંદઘનજી કળે છે તે ભાવ–
“માન અપમાન બિહુ સમ ગણે, સમ ગણેકનક પાષાણ 1 વંદક નિંદક સમ ગણે, ઈસ્ય હવે તું જાણુરે. . ! સર્વ જગજંતુને સમ ગણે, સમ ગણે તૃણ મણી ભાવ; • મુક્તિ સંસાર બિહુ સમ ગણે, મુણે ભવજલ નિધિનાવરે. “
શાંતિ સ્તવન” ઉ શાન્તિ.
