________________
બુદ્ધિપ્રભા
૩૨]
એ સાધના પણ એકધારી અને ગ સાધકના જેવી હતી.
તેમના છે. તેએ
ખેડૂતના
આ સાધનાની ઝલ વિદ્યાર્થી જીવનમાં જોવા મળે એક તેજસ્વી વિદ્યાર્થી હતા. સંતાન હતા. શ્રમજીવી બાળ હતા. છતાં પણ દિલની લગનથી તે અભ્યાસ કરતા હતા. શાળાની પરીક્ષાએ તેમણેડાનું પ્રથમ નંબરે ઉત્તીર્ણ કરી હતી.
આ શાળા જીવનમાં તેમને શ્રી ડાહ્યાભાઈ અને વત્સરાજજી ખારાષ્ટ્ર નામના મિત્રા હતા. શ્રી ડાઘાભાઇની પાસે અનેક પ્રકારના પુસ્તકા હતા. જ્યારે બારેટ મિત્ર પાસે વારસાગત શક્તિ હર્તા.
કાવ્ય
| તા. ૧૦-૬-૧૯૬૫
જ કલમે જાણી લટ્ટએ કે સમ્વ પ્રત્યે તેમને કર્વી ઉત્કટ ભક્તિ હતી. મા જ નોંધમાં તે લખે છે.
શ્રીમદ્જીની સાહિઁત્ય સાધનામાં આ બે મિત્રાને પણ ફાળે છે. ડાહ્યાભાઇની પાસેથી તેમણે અક પ્રકારના પુસ્તકનું વાંચન કર્યુ વાંચનની એ કાકાફેમાં તેમને સરસ્વતીને એક મત્ર મળી આવ્યા. આ વાત તેમની જ કલમે વાંચીએ:-તે ડાયરીમાં લખે છેઃ—
૬....જયાં સુધી સરસ્વતી પ્રસન્ન ન થાય ત્યાં સુધી પાન સેપારી, અડદની દાળ અને ગીલેા શાક ખાવું નહિં....
....સવારમાં ઊઠીને હણતી વખતે શારદાનું નામ દેતે! અને મનમાં પ્રાના કરી સહાય માંગતા હતે. શાળામાંથી છૂટી ઘેર જતાં પ્રથમ ગેલામાં સરસ્વતી માતાના દીવા કરતે હતા. એક સરસ્વતીની છબી. મેળવી હતી અને સવારમાં વહેલે ઊઠીને હાથ તેડીને દન કરતા હતા. અને પૅનમાં આજીજી કરી વિદ્યા ચઢવા માટે સરસ્વતી માને ખાલક ભાવે વિનવતેા હતેા....
....ફાઇ લખેલા કાગળ પર પગ દેતા નહતા તથા સરસ્વતી માતાના સેગન પણ ખાતા
...જૂના એક પાનામાંથી સરસ્વતી મ ંત્ર મળ્યા હતા. મેં નહતા....’
તે મ ંત્રને ગાખીને મુખે ક
અને દરરાજ સરસ્વતી મંત્રના જાપ કરવા લાગ્યું...’
આ સાથે સાથે એ પશુ તેમની
સરસ્વતીની સાધના વિષેની આવી જ નોંધઃ— જૈન ધર્મની પ્રાચીન અર્વાચીન સ્થિતિ” નામના ગ્રંથની પ્રસ્તાવનામાં પણ જોવા મળે છે.
