________________
તા. ૧-૩-૧૯૬૪] બુદ્ધિપ્રભા
[૧૪ સ્થિતિ આવી ઊભીએથી ઘેર રહી સુષામાએ જણે કહ્યું: “આજે ઉપચારે જારી રાખ્યા. આવક રહી ઓફિસે ન જાઓ તે? કાલે રાતે નહીં અને દવા દારૂમાં પૈસા ખર્ચાત જ ચાર તાવ હતે ને અત્યારે પાછા ચાલ્યા. પરિણામે પોતાના પ્રિવીડન્ટ તમે જવા તૈયાર થઈ ગયા ! હમણાં. ફંડનાં નાણું માટે તેને અરજી કરવી હમણાંમાં તમે શરીર તરફ ઘણું. પડી, જે નાણાં પર સુષમાની બાકીની બેદરકાર રહે છે.” જિંદગી નિર્ભર હતી તે નાણાંની
“ના, આજે તો મારે ગયા વિના. લાચારીએ તેણે માંગણી કરવી પડી.
ચાલે એમ નથી. આજે ખૂબ જ સુષમા !”
અગત્યનું કામ છે. વળી મારી બધી. ફરી રાજેનનો અવાજ સંભાળતા રજાએ પણ પૂરી થઈ ગઈ છે.” તે ઉતાવળે એના ખાટલા તરફ ગઈ. કહીને રાજેન ચાલ્યો ગયો. રાજેન ઉધરસના ગોટામાં વળી પડ્યા. અને પછી તે તાવલે શરીરે. સુષમાએ પાણીનો પ્યાલો ભરીને રાજેન ઓફિસ જવા રાજેન ટેવાઈ ગયે. સમક્ષ ધર્યો. પછી એ ખાટલા પર તાવ ઘર ઘાલી બેઠો. બીજા રોગના બેસી ગઈ. અચાનક એને હાથ ફણગા પણ એમાંથી ફૂટવા લાગ્યા..
જેનના શરીરને અડી ગયે. શરીર શરીર ઘસાવા માંડયું. ધગધગી રહ્યું હતું ! સુષમાં તરત ઉભી અને પચીસ વર્ષ પહેલાંની એક થઈ અને થર્મોમીટર કાઢીને રાજેનના ,
સાંજ સુષમાની કપનામાં ખડી થઇ મોંમાં મૂક્યું.
સુષામા રડામાં ચા બનાવી: એકસો ચાર !
રહી હતી. ત્યાં બારણા પરની “કેલસુષામાએ રાજેનને દવાનો એક બેલ રણકી ઊઠી. સુષમાએ બારણું ડોઝ આપ્યો. એની ઉધરસ કંઈક શાંત ઘાડયું. એની સામે વેપારી જેવો પડી, સુષમા ત્યાં શાંત બેસી રહી. લાગતો કોઈ માણસ ઊભે હતે.
ફરી સુષમાની સ્મૃતિ સળવળી ઊઠી. રાજેનભાઇ ઘરમાં છે? અંગતુકે
એક સવારે રાજેન કપડાં પહેરીને પૂછ્યું. ઓફિસે જવા તૈયાર થયો હતો એ “ના, હજી ઓફિસથી નથી આવ્યા.. દસ્ય એની દૃષ્ટિ સમક્ષ ખડું થયું પણ બેસોને, આજે વહેલા આવવાનું કપડાં પહેરીને “ડાઇનીંગ ટેબલ” પર કહી ગયા છે એટલે કદાચ થોડી, જઈ બેકેલે રાજેન એને ખા. વારમાં જ આવે.”
