________________
આ તે મેં બીજાના દુખ માટે સંઘર્યા તારા શિશવના આલબમની એ પહેલા પાનાની છે. મારા દુઃખમાં એ આમ ફેટ વેરી સુવર્ણ છબી ! !.. હજુ તે તે માનું માં દેવા એ મને પાલવે નહિ. અને હું મૌન પણ નથી જોયું અને તું માના દુખે આમ છું. મારી આંખે આંસુડીન છે.' એણે
નકકી કરે છે. માના પ્રેમથી ધબકતી તારી જવાબ આપે.
શૈશવની એ ભકિત ભીની, માતૃપ્રેમની એ છબી આગળ મારૂં મસ્તક, નધિ ! મારા,
રોજ નમે છે, રોજ નમે છે... શિવ કેને વહાલું નથી ? અને એ તે તારૂં ગુલાબી શૈશવ ! નાથ ! મારા,
મારા આરાધ્ય દેવ! તારી દેશનાના એ તારા શૈશવના એ તેફાનને યાદ કરું છું
મંગળ સૂરે હજુય મારા કાનમાં ગુંજે છે. ત્યારે મારું આ ઘરડું શરીર પણ નાચી પણ મારા હૈયાને મસ્તીભર્યું અને આન. ઊઠે છે !
દથી તરળ તે તારા એ નનું એ દિવ્ય પગના અંગુઠાથી મેરૂને પણ ડગમગાવતું
સંગીત જ રાખે છે. એ મંજુલ રવથી તારું એ તેફાની શૈશવ ! પેલા ચોરના
મારા અંતરનું બુલબુલ ધીમું ગણગણી
ઊઠે છે ! વેજમાં છુપાયેલા દેવને મુઠ્ઠી મારતું એ રમતિયાળ શિવ! સાપને દોરીની જેમ ફેંકી
સાચું કહું નાથ ! મારા ? તારી દેશના
કરતાં તે હું તારા મૌનને રાગી હું તારી તું તારું એ નાદાન શૈશવ ! મા વિશ
એ તત્ત્વજ્ઞાન સભર દેશનાએ મારા મગજને લાના હાથે ઝુલતાં તારા પારણાનું એ કેળવ્યું છે. પણ મારે પડતને મારા હસતું-મસ્તીભર્યું શૈશવ !
ચારિત્ર્યનું ચણતર તે એ તારે મને જ કેટકેટલીઓ તારી છબીઓ યાદ કરું, કર્યું છે. હા ! તારા એ મને જ એ બંધ મારા દેવ ? એ બધા જ તારા મિત્રે મને બે હોઠોએ જ મારી જીવન ઈમારત ગમે છે. ફરી ફરીને એ છબીઓ જોઉં છું અને
ચણ છે, મારે મનમયુર કેકારવ કરી ઊઠે છે. ધન થન
- જ્યારે જ્યારે મારા પર દુઃખ પડયું નાચી ઊઠે છે.
છે. કર્મના સીતમથી જ્યારે જ્યારે હું જિપરંતુ તારી પતી તસ્વીરની તે હું ગીથી ગભરાઈ ગયો છું. ત્યારે ત્યારે મને રેજ પૂજા કરું છું. તારા શૈશવની એ એ દુખ ને સીતમ જીરવવાની અને તે ય સંભીર છબીને તે હું જ જોયા કર્યું છે, ' હસતા હાથી-એ પ્રેરણા તે મને તારી બસ એને ઘડીએ ઘડીએ નિરખ્યા જ કરે છે. મનિ પ્રતિમાએ જ આપી છે.
જીવનધન ! તારી દેશનાએ મારા જીવ. તું મા ત્રિશલાના ઉદરમાં જ નકકી
નને સરકાર્યું છે, શણગાર્યું છે. બહારને કરી લે છે : “મને જીવતાં જ જઈશ તે
એને ઓપ આપે છે. પણ એને સંગીન એનું હૈયું ભાંગી જશે. નાના માને કખ નહિ દઉં એથી તે બહેતર છે હું તારા બાર બાર વરસના મૌન જ આપ્યું છે. છેડે મેડે જવું અને હા, હું એમ જ આથી જ દેવ મારા ! તારી દેશના કરીશ. ”
કરતાં તે તારા મનને રાગી છું...” માતૃભકિતની એ અમર છબી છે !
