Page Text
________________
પ્રભુ ગયા?? ઇંદ્રરાજે બેલવાની હિંમત
કરી.
હા, એ ગયા ને આપણે તરી ગયા. ઇરાજ, ઠાડચામની મહિમયાની દીવાલો ભદાઈ ગઈ. જે જીવનથી ન પ્રાપ્ત થયું તે મૃત્યુથી પ્રાપ્ત થયું. મહાપ્રભુના નિ મારા નિર્વાણ પંથને નિશ્ચિત કર્યો. મારી સિદ્ધિના દ્વાર ખૂલી ગયાં.
શું આપને મહાજ્ઞાન-કેવળજ્ઞાન ઊપજ્યું
કેમ કરીને ?”
‘ઇંદ્રજ, સાંભળવું હોય તે સાંભળી લે ! ભગવાનને હું એકાંતરાગી ભક્ત હતા અને એ એકાંતરાગ મારી પ્રગતિને હાનિકારક નિવડે હતા, આત્મિક પૂજાને બદલે મેં વ્યકિતપૂજા આદરી હતી. ગુણને બદલે એમના દેહને હું પૂજારી બન્યા હ, ભાવને બદલે દ્રવ્યને પૂજારી બન્યું હતું-ને છતાં હું તે માનો કે મેં તે ભાવપૂજા જ આદરી છે. પ્રભુને વિરહ મારે માટે અસહા હતા એ અસાધતા જ મારી અશકત હતી એ કારણે અનેક નાના નવદીક્ષિત સાધુએ ઝટઝટ સાધ્યને વરી ગયા ને હું એવા ને એવા બેઠે. રહ્યો. ભગવાન ધણીવાર કહેતા ? * “તમ, મેહ અને ક્ષત્તિનું સામ્રા જય સર્વત્ર પ્રસરેલું છે. અસંખ્ય કોટિ પ્રકાશ એક ચમ્સ માત્ર ૨જકણોથી આ રેલે રહે છે. તને કયાં ખબર છે કે રાગ એવી ચીજ છે, કે જે સહમ શતાબ્દીઓને સ્વાધ્યાય સંયમને, તપ-તિતિક્ષાને નિર્માલ્ય બનાવી નાખે છે. સાગરના સાગર એલંગી નાખનાર સમર્થ આત્માને ખબર નથી હોતી કે કેટ લીક વાર કિનારા પાસે જ એનું વહાણ ડૂબે છે. સૂરજ છાબડે ઢંકાય એવી કહેવત કેટલીક વાર જ્ઞાનીએ જ સાચી પાડે છે. કારણું કે વિશ્વજીવનના સર્વ નિયમ ચમરબંધી કે
ચક્રવર્તી સહુને સરખા બાધ્ય કરે છે. ગોતમ ! બધાં શુભ-અશુભ, પ્રિય-અપ્રિય, ધમધમે ત્યાગી દે, નિરાલંબ બત! આવું બન માવથી તારે છૂટવું છે. એ વિના સિદ્ધ ન ભ ! ગૌતમ. ફરીથી કહું છું, હાડચામાં દીવા ભેદી નાખ ! ક્ષણભ સુર દેહને નજરથી અને કર ! બાહ્ય તરફથી દષ્ટિ વાળા આંતર તરફ જા! ત્યાં ગતિમ પણ નધિ, મહાવીર પણ નથી, ગુરુ પણ નથી કે શિષ્ય પણ નથી ! સર્વને સમાન બનાવનારી પરમ શાંત ત્યાં વિલસી રહી છે.”
ગુરુ ગતમ આટલું કઈ થંભ્યા. અંતરમાં આનંદ મ સાકર ભરતી ચલે હૈય, તેવી તેમની મુબા ની. અંતરની આરસી મુખમુદ્રા જ છે ને! થોડી વારે ગુર ગૌતમ બેલ્યા :
“પણ ભક્તજને હું માનતા કે પ્રભુ આ બધું બીજા કોઈને લક્ષીને કહે છે. સંસારમાં ગૌતમે તે અસકિત માત્ર છોડી છે! પણ અંતરને રોજ ખૂણે એક આસ કિત હતી, પ્રભુના દેહ પરના મમત્વની. દેહ તે ક્ષણભંગુર છે, ચિરંજીવ તે માત્ર આત્મા છે, એ હું જાણતો હતે ક્ષણ સુરની ઉપાસના ન હોય, એમ હું સહને કહેતે હતું, પણ જ ભૂલ્યા ! છેલ્લી પળે મને અળગે કરી પ્રભુએ મારી જમણું, મારે મહ દૂર કરી પિતાનું વચન પાળ્યું. પ્રભુનું મૃત્યુ તે મરી ગયું હતું-મારું પણ મૃત્યુ હવે મરી ગયું. આજ હું કૃતકૃત્ય થા. મારા હૃદયમાં અનેક દીપકને પ્રકાશ ઝળઝળી રહ્યો છે. આજ મારે નવજીવનની પ્રથમ ઉષા ઊગી છે.
પ્રભુએ નિર્વાણ પામી સંજને માને માટે અખંડ પ્રકાશ, ન બુઝાય તેવી જાતિ, માણસ જ ભૂલ પડે તે ધર્મ બતાવ્યું છે,
જય હે મહાપ્રભુને ?
મેદની ગુરુના પાયને વંદી હૈં. (શ્રી જયશિખુની ધરજર્મની વાત માંથી)
| SR No. | 522118 |
| Book Title | Buddhiprabha 1961 04 SrNo 18 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia |
| Publisher | Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat |
| Publication Year | 1961 |
| Total Pages | 31 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Buddhiprabha, & India |
| File Size | 2 MB |