________________
૩૨
બુદ્ધિપ્રભા
સંયમ
પૂર્વ કર્મ સવિ સંયમ વારે, જન્મ વારિ નીધી પાર ઉતારે; તેહ સંયમ ન કેમ ધરી છે, જેણે મુકિત રમણ વશ કીજે. તુંગ શિલ બળદેવ સુહા, જેલ સિંહ મૃગ બોધ બતાયો; તેમ સંયમ લહય આરાયે, જેણે પંચમ સુરાલય પા.
દ્વાદશ ભાવના અનિત્ય- ધણુ કશુ તનુ છવી, વિજ ઝાત્કાર જેવી,
સુજન તરૂણ મંત્રી, સ્વપ્ન જેવી ગણવી. અહમમ મમતાયે, મૂઢતા કાંઈ માગે અથીર અરથ જાણ, એક શું કોણ રાચધરણિ તરૂ ગિરિદા, દેખીયે ભાવ જોઈ; સુર ધનુષ પરેત, ભંગુરી ભાવ તેઈ. હમ રદય વિમાસી, કારમી દેહ છાયા;
જય ભરત રાયા, ચિત્ત યોગે લગાયા, સ્મારણ
પરમ પુરૂષ જેવા સંકર્યા જે કૃતાતે, અવર સરણ કનું લિયે તેહ અંતે. પ્રીય સુરદ કુંટુબા, પાસ બેઠા જિ કાઈ, મરણ સમય રાખે છવને તે ન કોઇ; સુરગણું નર કડી, જે કરે જાસ સેવા. મરણ ભય ન છૂટયા તે, સુરેદ્રાદિ દેવા; જગત જન હર તે, એમ જાણી અનાથી.
ત્રિત ચણીય વિછુટા, જેહ સંસારમાંથી. સંસાર
તિર્યંચાદિ નિગોદ નારકિ તણ જે યોની ની રહ્યાં,
ને દુઃખ અનેક દુર્ગતિ તણાં કર્મ પ્રભાવ લહ્યાં; યા સંગ વિગ રાગ બહુધા યા જન્મ જન્મે દુખી, તે સંસાર અસાર જાણી છે હવે, જે એ તજે સે સુખી, જે હિન તે ઉત્તમ અતિ જાએ, જે ઉચ્ચ તે મધ્યમ જાતિ થાએક ક્યું મેક્ષ-બેતા મુનીં જાએ, હું મંગુ સુરી–પુર દક્ષ યાએ.
