________________
પ્રાચીન ગુર્જરભાષામાં જેન સાહિત્ય.
अंतरगत जाण्या विना, जे पहिरे मुनि वेस । शुद्ध क्रिया तस नवि होइ, इम जांणी धरो नेह ॥ २०४ ॥ अंतरगतनी वातडी, नवि जाणे मति अंध | केवल लिंग धारितणो, न करो ते प्रसंग ॥ २०५ ॥ अंतर आत्म स्वभाव छे, जे जाणे मुनिराय । कर्ममेल दूरे करे, इम जाणी मन मांझ ॥ २०६ ॥ आत्मवस्तु स्वभाव छे, ते जाणे ऋषिराय । अध्यातम वेदि कहे, इम जांणी चित्तमांहि ॥ २०७ ॥ आतम ध्याने पूर्णता, रमता आत्म स्वभाव । अष्टकर्म दूरे करे, प्रगटे शुद्ध स्वभाव || २०८ ॥ लाख कोड वरसां लगे, किरियाए करी कर्म । ज्ञानी श्वासोश्रासमा, इम जाणो ते मर्म ॥ २०९ ॥ अन्तर मेल सावे उपशमे, प्रगटे शुद्ध स्वभाव । अव्याबाध सुख भोगवे, करि कर्म अभाव ।। २१० ।। अक्षय ऋद्धि लेवा भणी, अकर्म करो दूर ! अष्टकर्मना नाशथी, सुख पामे भरपूर || २११ ॥ सदा सुखी संतापी जन, सदा शुद्ध रस लीन । इंद्रादिक जस आगले, दीसे दुःखिया दीन ॥ २१२ ॥ जे सुख नहि सुर रायने, नहि राणा नहि राय । जे आतम सुख अनुभवे, ते सम संतोष पसाय ॥ २१३ ॥ सुर गण सुख त्रिहु कालना, अनंत गुण ते कीध । अनंत वर्गे वर्गित कया, तो पण सुख समिद्ध ॥ २१४ ॥ ते सुखनी इच्छा करो, तो मूको पुल संग |
अलप सुखने कारणे, दुःख भोगवे पर संग ॥ २१५ ॥ अथ परमात्म लच्छन ||
प्यारो आप स्वरूप में, न्यासे पुल खेल |
सो परमातम जाणी, नहि जस भवको मेल ॥ २१६ ॥ नामातम बहिरातमा, थापना कारण जेह | सो अंतर द्रव्यातमा, परमातम गुण गेह ॥ २१७ ॥ भावातम सो देखीए, कर्म मर्मको नाश । जो करुणा भगवंत की, भावे भाव उदास ।। २१८ ।।
૩૦૧
