________________
૨૧૪
સુચના – ઉિપરના લેખકે આ પાના રૂપમાં જે લખાણ કર્યું છે તે રવયંકલ્પનાથી કે ઉછીના વિચારે લેઈ કર્યું નથી પરંતુ પિતાની જાતે જે જોયું, અનુભવ્યું છે તેનેજ પાના રૂપમાં જન સમાજના કલ્યાણ અર્થે પ્રગટ કર્યું છે. બંધુઓ ! આવું ધોળે દિને દેખતાં છતાં, વિદ્વાને ના મુખે સાંભળવા છતાં, બહરમુખ કરી જે અજ્ઞાન અંધ માબાપો પિતાનાં છેરાં છોકરીઓને કડાં કરી, તેમને દુઃખ રૂપી અંધકારના ખાડામાં ઉતારે છે. અરેરે ! ત્યાં શી વાત કહેવી ?
છોકરીને પોતે છોકરાને પરણવ તે તેમને ભવિષ્યમાં સંસાર સુખ. દાયી નિકળવાને માટે છે પરંતુ પરણનારની અઝાન અવસ્થામાં માબાપ લાકડે માંકડું વળગાડી પોતાનાં અમુલ્ય નેત્ર સમાન વહાલાં છોકરાં છોકરીએનાં જીવન નિર્માલ્ય કરી વહાલાં થઈ વેરીની ગરજ સારે છે તે શું ઓછું લજ્જાસ્પદ છે? અરેરે ! જયારે માબાપજ પિતાના પુત્ર પુત્રીઓના દુઃખના કારણ ભુત થઈ પડે ત્યારે તે બિચારાં પુત્ર પુત્રીઓ કેણે ત્યાં જઈ અર્જ કરે. એ તે છેવટે “ ચારની મા કીમાં મેં ઘાલી રૂએ ” એની પેઠે બિચારાને સમજણું થતાં મુગે મોઢે સહન કર્યા વિના છુટકે થતાજ નથી,
મુસાફરી દરમીઆન જે એક મનુષ્યને પોતાના ગુણ સ્વભાવને મળતા બીજો પુરૂષ મળે તો તેની મુસાફરી આનંદમાં પસાર થાય છે કારણ કે કહેવતમાં પણ કહ્યું છે કે “ એકથી બે ભલાં ” તેવીજ રીતે આ સંસારના પ્રયાણ કાજેજ મનુષ્યને સ્ત્રીની જરૂર છે. હવે જે તે સ્ત્રી અને પુરૂષ મલતા ગુણ સ્વભાવના હોય છે તે જ તેમને સંસાર સુખદાયી નિપજે છે નહીં તે પછી એક કહે છે ઉત્તર અને એક કહે દક્ષિણ આવી રીતને જયાં સદાય સંબંધ ચાલતા હોય છે ત્યાં દંપતિઓ ( સ્ત્રી પુરૂષો ) ને સદા ચિંતામાં મત રહેવું પડે છે. પારે જેમ વિગુણ વસ્તુ પર ટકી શકતા નથી તેમ અરસપરસ ભિન્ન ચિત્તવાળાં દંપતિને સંસાર કદી આનંદ પ્રદાતા હો નથી. રૂદય રૂદયની ઐક્યતા વિના મિત્રતાનો હેતુ સાપ્ત થતો નથી માટે છે આર્ય બંધુઓ તમારો પુત્ર પુત્રીઓને તમે લગ્નની ગાંઠમાં જે તે અગાઉ તેમના ગુણુ સ્વભાવને મળતાં અને યોગ્ય ઉમ્મરનાં જેડાં કરવાનું વિચારી કરે કે જેથી તેમનું જીવન સારી રીતે તેઓ પસાર કરી શકે અને છેવટે પસ્તાવાનો વખત આવે નહિ; તથાસ્તુ. ૐ શ્રી ગુણ
