________________
बाळलमनो बळापो अने कजोडांनो केर ! ! લેખક (ગરિધર પાનાચંદ—મુંબાઈ)
ગજલ, અરે એજન! વિચારે મન ! તમારું મન ! તમે તાપે, ભલું ચાહે ભવિષ્યનું જે, કડાં કાં કરે ભાઈ. (૧) હેયે નિજ બાળ બિચારાં, જનેતા નાજ ઊદરમાં, સગાઈ ગાંઠથી ગાંઠે, કજોડાં કાં કરે ભાઈ. પ્રસવશે જે મને પુત્રી, દઈશ તુજ પુત્રની સાથે, મચાવે જંગ મહિલાઓ, કજોડાં કાં કરે ભાઈ. (૩) કરી કન્યા કરે કુંઠી, કુંવરમાં ના મળે મીઠું, ફજેતી ત્યાં પછી થાયે, કજોડાં કાં કરે ભાઈ. (૪) વધે છી વાંસની પેઠે, રમેવર લઈ લપેટીને, પડે વ્યભિચારના પંથે, કજોડાં કાં કરો ભાઈ, (૫) જનમ ભર જેની સંગે, સુખી રહેવાને સંસારે, મળે ત્યાં પ્રેમ નહીં મુલ, કજોડાં કાં કરે ભાઈ. (૬) લગનના બંધથી બાંધી, વળાવે છે વરષ ત્રીજે, બને વિધવા અરે બાળા, કજોડાં કાં કરે ભાઈ ( ૭ ) ચડે ફરિઆદ દરબારે, વસે ત્યાં વેર હાલામાં, ખરાબી કંઈકની થાએ, કડાં કાં કરે ભાઈ. વિચારે કંઈકના જુના; નથી જેતા જમાનાને, પછીથી તે પસ્તાયે, કજોડાં કાં કરે ભાઈ. (૯) હશે વ્યવહાર ક્યાં આવે, વસે વિદ્યા નહી લક્ષમી, રૂદયના ચક્ષુને ખેલે કજોડાં કાં કરે ભાઈ. કહે શું ધર્મ પિતાને, વિચારે શાસ્ત્ર સિદ્ધાંતે, કુધારા કપમાં નાંખી, સુધારા ના પડ પંથે. (૧૧)
તોફાન. ૨ હાથે.
