________________
૧૯૭
પડે છે પણ તેવા મનુષ્યોને મનનાભાવવિના જેટલું ફળ જોઈએ તેટલું અભયદાનથી મળી શકતું નથી. માટે આત્માથપુરૂષોએ મનમાં અભયદાનના પરિણામ ધારણ કરવા જોઈએ. શ્રી તીર્થકર સાધક અવસ્થાના પૂર્વભવમાં સર્વ જીવોને કર્મરૂપ શરૂઓના ફંદામાંથી છોડાવવાને ભાવ અભયદાનના ઉત્તમવિચારો કરે છે તેના યોગે પુણ્યાનું બધી પુણ્ય બાંધી તીર્થકર તરીકે અવતાર ધારણ કરે છે. બીજાઓને દુ:ખમાંથી છોડાવવાનો મનમાં વિચાર કરે. તેમજ સર્વ જીવોને ધર્મ પમાડું કે જેથી સર્વે અનંત આનંદને પામ આવું માનસિક અભયદાન એવું બળવાન છે કે તે ઉત્તમ તીર્થકરના અવતારને પમાડે છે. અહે; આઉપરથી ધર્મબંધુઓએ વિચારવું કે તીર્થકર સુધીની પદવી પામવાની તમારા હાથમાં છે. કારણ કે જે તમારૂ મન ખરાબ વિચારો કરે છે તેજ જે સારા વિચારો કરે તો ( અભયદાનના વિચાર કરે તો ) તમે ઉત્તમ થઈ શકે. મનમાં અભયદાનના સંકલ્પ કરવાથી સર્વ જગતનું ભલું થાય એવા અવતાર ધારણ કરી શકાય છે અને તેના યોગ્ય સર્વ સાધનો મળે છે. અભયદાનના વિચારમાં અનંતશક્તિ રહી છે. મનુભ્યોની પાસે મન રહ્યું છે તેમ છતાં અજ્ઞાનને લીધે અજ્ઞો કહે છે કે અમારી પાસે કંઈ નથી તેથી શી રીતે અભયદાન કરી શકીએ; આના ઉત્તરમાં તેઓને સ્પષ્ટ સમજવાનું કે તમારી પાસે મન છે. ક્ષણે ક્ષણે મનમાં અભયદાનના વિચારો કરે. સર્વ જીવોને ધમી બનાવું, સર્વ છોને અપૂવ જ્ઞાન આપું, સર્વ જીવોને કદાપિકાળે મરે નહિ એવું ભાવપ્રાણનું દાન આપું, આવા ઉત્તમ વિચારોથી ઉત્તમપુણ્યને જો ખેંચી આત્મા ઉત્તમ અવતાર ધારણ કરે છે.
વાણીથી જીવદયાનો ઉપદેશ દેવો. મરતા પ્રાણીઓને અસરકારક ભારણ આપવું, જીવ દયાથી જે જે લાભ થતા હોય તે વાણી દ્વારા ઉપદેશવા. અભયદાન અમૂલ્ય મહિમા ગાત્રો વગેર વાણીથી અભયદાન જાણવું–
કાયાથી અભયદાન દેવા માટે જીવોને મરતા બચાવવા હાથ પગ શરીરને ઉપયોગ કરવો. જીવોની યતના કરવી. મારનારને શરીરથી વારવા. કામકાજ કરતાં શરીરથી છોને બચાવવા. શરીરબળથી જીવો ન મરે તેવા અને નેક ઉપાશે જવા. ગમે ત્યાં જે મરતા બચાવવા માટે જવું. હાથથી જીવો મરતા બચે તે માટે જીવદયાનાં અનેક પુસ્તકો લખવાં, છપાવવાં અન્યને આપવા ઇત્યાદિ કાયાથી અભયદાન જાણવું.
