________________
ભળી તે નાનો બાળક–ભવિષ્યને પહેલવાન સેન્ડો વિચારમાં પડ્યો.” શું હાલ આપણાથી તેવું શરીરબળ ન મેળવી શકાય! અસલના રોમન લે છે પણ આપણા જેવાજ મનુષ્યો હતા, જે તેઓ આવું શરીર બળ પ્રાપ્ત કરી શક્યા તો શું આપણે તેવું ન પ્રાપ્ત કરીએ !” તે દિવસથી તેનામાં શારીરિકબળ પ્રાપ્ત કરવાની ઉત્કંઠા થઈ, તેણે શરીરના બંધારણનો અને શરીરના જુદા જુદા અવયનો તેને લગતાં પુસ્તકો વાંચી અભ્યાસ કર્યો અને પોતાના શરીરને કેળવવા માંડયું.
“શરીરને બલિષ્ઠ બનાવવું” એજ તેની ઉચ્ચભાવના (idea!) હતી. તે ઉચ્ચભાવનાને લક્ષમાં રાખી તેણે નિશદિન કાર્ય કર્યા કર્યું, અને તેનું કેવું સુંદર પરિણામ આવ્યું તે બાબત જગવિખ્યાત હેવાથી અને નિવેદન કરવાની જરૂર જણાતી નથી.
જોકે વિષયાન્તર થાય છે, એ વાત લેખકની જાણમાં છે, છતાં આ સ્થળે જણાવવું જરૂરનું છે કે મૂર્તિપૂજામાં પણ ઉપર જણાવેલજ આશય રહેલો છે. જેમ મી. સેડે તે પ્રાચીન રોમન લેકેની મૂર્તિઓ નિહાળી તેમના જેવું શરીરબળ વધારવાને દેરાયો, તેમ પ્રભુ ની શાંત, યોગસ્થમૂર્ત જઈ આ પગે પ્રભુના જેવા ગુણો ખીલવવાનો પ્રયત્ન કરવાનું છે. તે પ્રભુની મૂર્તિ આપણને પ્રબોધે છે કે, આપણે પણ પ્રભુના જેવા ગુવાળા થઈ શકીએ. પણ તે માટે ઉચ્ચભાવના અને દૃઢપ્રયાસની જરૂર છે. જે દરેક કાર્ય કરતી વખતે ઉચ્ચભાવના આપણું હદય આગળ આપણે રાખતા હોઈએ, અને તેને વ્યવહારમાં લાવવા સતત પ્રયાસ થતો હોય, તે વહેલી અથવા મેડી તે ભાવન સિદ્ધ થયા વિના રહે નહિ. એક આચાર્ય એક સ્થળે લખે છે કે બ્રમરીનું ધ્યાન કરવાથી ઇયળ ભ્રમરી થાય છે, તો પછી આપણે જે બાબતનું ધ્યાન કરીએ તેવા આપણે થઈએ તેમાં શું આશ્ચર્ય!
એક સિંહનું બચ્ચું જન્મથી જ બકરાના ટોળામાં વસવા લાગ્યું હતું, અને તેથી પિતાને તે બકરા તરીકે લેખતું હતું. પોતાનો અસલ સ્વભાવ ભૂલી જઈ તે બકરાની માફક આચરતું હતું. તેવામાં એક સિંહ આવ્યો, તેને જોઈને બધાં બકરાંઓએ નાસવા માંડ્યું, તેની સાથે આ સિંહના બ ચાંએ પણ પલાયન કરવાનું શરૂ કર્યું પણ તેવામાં તે સંહે ગર્જના કરી, એટલે આ સિંહના બચ્ચાંને લાગ્યું કે આની ગર્જના તે મારા જેવી છે તે તેનાથી મારે શા સારૂ ડરવું જોઈએ ? આ વિચારથી તે બચ્યું ત્યાંજ ઉભું રહ્યું અને વિશેષ બારીક અવલોકન કરતાં તેને જણાવ્યું કે આ સિંહ દે.
