________________
अपभ्रंश भारती 17-18
वज्जिय सयल वियप्पयहं परम समाहि लहंति । जं विदहि साणंदु कुवि सो सिव सुक्खु भणंति॥97।।
98.
जो पिंडत्थु पयत्थु बुह रुवत्थु वि जिण उत्तु । रुवातीतु मुणेवि लहु जिम परु होहि पवित्तु ।।98॥
99.
सव्वे जीवा णाणमया जो समभाव मुणेइ। सो सामाइउ जाणि फुडु के वलि एग भणेइ ।।99 ।।
100. रायरोस वे परिहरिवि जो समभाव मुणेइ।
सो सामाइ णि फुडु केवलि एम भणेइ।।100॥
101. हिंसादि खु परिहारु करि जो अप्पा हु ठवेइ।
सो वीयउ चारितु गुणि जो पंचम गइ लेइ।।101॥
102. मित्थादि खु जो परिहरइ सम्मदंसण सुद्धि।
सो परिहारवि सुद्धिमुणि लहु पावहि सिवसिद्धि ॥102।।
103. सुहमहं लोहहं जो विलउ जो सुहमु वि परिणामु।
सो सुहुमु वि चारित्तु मुणि सो सासय सुह धामु।।103।।
104. अरहंतु वि सो सिद्ध फुडु सो आयरिउ वियाणि।
सो उज्झायई सो जि गुणि णिच्छइ अप्पा जाणि॥104॥
105. सो सिव संकरु विण्हुसो, सो रुडु वि सो बुद्ध।
सो जिणु ईसरु बंभु सो सो अणंतु सो सिद्धि 1105
106. एयहिं लक्खणि लक्खियउ जो परु णिक्कलु देउ।
देहहं मच्झिहिं जो वसइ तासु ण किज्जइ भेउ।।106॥