Jain_Satyaprakash 1954 06

SR No.: 521711
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1954
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 13 MB

Page 24

૧૬૬]
શ્રી, જૈન સત્ય પ્રકાશ
[વર્ષ : ૧૯
તે મારે ધર્મસાધકાથી સ્વનું અને જેદેવ-ગુરુના નિંદક દ્રોહી છે અને ધર્મવિરોધી લોકો છે તેનાથી નરકનું ખાનું પૂરવું છે. દરવેશે પૃથ્વી પર વેશધારી છે, તે અકર્મણ્ય, ક્ષુદ્ર અને મદ્યપ છે; દુરાચારી, મહાદ્રોહી અને ધમડી છે. આથી મારે તેમને નરકમાં મેલવા જેઈ એ.’ ધન્ય, ધન્ય ! કહેનારા મૂસાદિ સર્વ પાર્ષદ, ખુદાની આજ્ઞાને શિરાધાર્ય કરીને સ્વસ્થ ચિત્તે ઊભા રહ્યા.
હું મનુષ્યા ! આ પ્રકારે સલેમા અને રંતુ ડીસીના સંબંધનું મનન કરી અલ્પ પરિગ્રહમાં રુચિ રાખા, જેથી સેલેમાની જેમ ધન વધે.
આ કથા જે પનૈકવિ શતિ ગ્રંથમાંથી લેવામાં આવી છે તેમાં ‘મહાભારત' વગેરેની કેટલીયે પૌરાણિક કથા પણ છે. આ ગ્રંથની હજી સુધી અપૂર્ણ પ્રતિ જ મળી આવી છે. આના રચિયતા સુરચંદ્ર ગણી ખરતરગીય સુવિ વિક્રમની સત્તરમી સદીમાં થયા છે. તેમણે રચેલા જૈન તત્ત્વસાર–સટીક, સ્થૂલભદ્રત્રિ મહાકાવ્ય, પંચતીર્થ શ્લેષાલ કાર, ચિત્ર–સ્તવન વગેરે ઘણા વિદ્વત્તાપૂર્ણ ગ્રંથ છે. તેમના ગ્રંથ-રચનાકાળ સ. ૧૬૫૯ થી ૧૬૯૩ ના છે.
કાઈ પણ જૈન વિદ્વાને ‘કુરાન-શરીફ'માંથી કથા ઉદ્ધૃત કરી હાય ! તેનુ` આ જ એક ઉદાહરણ હણવામાં આવ્યું છે. આ ગ્રંથમાં સુદ્રે પૌરાણિક કથા પણ આપી છે, જે કાઈ
વખતે પછીથી આપીશું.
[ અનુસધાન પૃષ્ઠ : ૧૬૮ થી ચાલુ ]
ખુલાસા પણ કરવામાં આવ્યા છે કે પાપ કરીને મનુષ્યને પસ્તાવા થાય છે કે અરે, મે' પાપ કર્યું, તેથી તેની વૃદ્ધિ થતી નથી, પણ સારું કર્મ કરીને મનુષ્યને પતાવા નહિ થતાં પ્રમાદ થાય છે તેનું પુણ્ય ઉત્તરાત્તર વૃદ્ધિને પામે છે.
બૌદ્ધ ધર્મમાં માનવામાં આવ્યુ છે કે જીવાની જે વિચિત્રતા છે તે કર્મકૃત છે. એ કર્મની ઉત્પત્તિમાં કારણ જૈનાની જેમ બૌદ્દોએ પણ રાગદ્વેષ અને મેહને માન્યાં છે. રાગદ્વેષ-માયુક્ત થઈ તે પ્રાણી મન, વચન, કાયાની પ્રવૃત્તિ કરે છે, અને એ પ્રમાણે સંસારચક્ર પ્રવર્તમાન થાય છે. એ ચક્રની આદિ નથી પણ તે અનાદિ છે.
"
વિશુદ્ધિમગ્ગ’માં કર્મને અરૂપી કહેવામાં આવ્યાં છે, પણ · અભિધા 'માં અવિપ્તિને રૂપ કહ્યું છે, અને રૂપ સપ્રતિધ છે. સૌત્રાન્તિક મતે કર્મા સમાવેશ અરૂપમાં છે, તેએ અવિજ્ઞપ્તિને નથી માનતા. મન, વચન, કાયાની પ્રવૃત્તિને પણ કર્મ કહેવાય છે, પણ તે તે વિજ્ઞપ્તિરૂપ પ્રત્યક્ષ છે, એટલે કર્મ શબ્દ અહીં માત્ર પ્રત્યક્ષ પ્રવૃત્તિ અમાં લેવાનો છે, પણ એ પ્રત્યક્ષ કર્માંજન્ય સંસ્કારને અહીં કર્મ સમજવાનુ છે. બૌદ્ધોની પરિભાષામાં તેને વાસના અને વિજ્ઞપ્તિ કહેવામાં આવે છે. માનસિક ક્રિયાજન્ય સંસ્કારને–કર્મને વાસના અને વચન તથા કાયજન્ય જે સંસ્કાર-કર્મ છે તેને અવિજ્ઞપ્તિ કહેવામાં આવે છે. એટલે વિજ્ઞાનવાદી ઔદ્દોએ કર્મને “વાસના ” શબ્દથી ઓળખાવ્યું છે. પ્રજ્ઞાકરે જણાવ્યું છે કે, જેટલાં કાર્યો છે તે બધાં વાસનાજન્ય છે. વિશ્વનું વૈચિત્ર્ય ઘટાવવું હાય તો વાસનાને માન્યા વિના ચાલતું નથી.
( ચાલુ )