Jain_Satyaprakash 1952 12

SR No.: 521695
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1952
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 12 MB

Page 9

પતિતપાવન [એક નાટક] લેખક શ્રી. ભિખુ
[ ગત મહાવીર જયંતી પ્રસંગે “ઓલ ઈન્ડિયા રેડિયો અમદાવાદની માગણી પસ્થી શ્રી. જયભિખુએ આ નાની નાટિકા આમ સમુદાયને લક્ષમાં રાખીને લખી હતી. થોડા સુધારા વધારા સાથે એ અહીં આપવામાં આવે છે.
- સંપાદક ] (). [મગધના પાટનગર રાજગૃહીમાં શ્રમણ ભગવાન મહાવીરનો જન્મદિન (વર્ષગાંઠ ) ઉજવાય છે. માણસ માત્ર સમાન-ન કેઈ ઊંચ ન કોઈ નીચ : શાસ્ત્ર, સ્વાધ્યાય, સંચમ ને તપ ન એમાં સ્ત્રી-પુરુષને ભેદ, ન રંક રાયને ભેદ, પાળે એને ધર્મ, કરે એનું તપ! જન્મનું મહત્ત્વ નહિ, કર્મની વડાઈ!” એ ભાવનાને મહિમા ગવાય છે ! આ ભાવના સામ સ્થાપિત હિતાવાળી ઊંચ કેમને પ્રતિકાર તે છે પણ નીચ કામે પણ એમાં મને ભયે છે. એમણે એમાં કાવતરું જાણયું છે. એવા સંઘર્ષના દિવસો
વીતે છે છતાં વાતાવરણમાં આનંદના સૂરે છે. સ્ત્રીઓ ગીત ગાય છે.] અત: “અનુપમ આજે રે, ઓચ્છવ છે મહાવીર મંદિરે રે! ચાલે જોવા જઈએ હેતે હળીમળી આજ રે. અનુ.
( [ સાખી]. ત્રિશલા કુંખે અવતર્યા રે, મહાવીરને અવતાર, - સિદ્ધારથકુલ નંદને એક વર્યો જયજયકાર થાળ ભરી ભરી મેતીડે વધાવતી રે, છપન કુંવરી સજી શણગાર, ઊભી આરસ-પારસમણિ ચોકમાં રે ! અનુપમ આજે.
[એકાએક બુંગિયો વાગે છે. આકાશ ભેદતો કોલાહલ થાય છે.) [ ધુમિલ સંધ્યા, રાજગૃહીના બહારને એકાંત ભાગ. કઈ રયુંખડયું જા-આવ કરે છે. એ વેળા કાળ, બિહામણ, દાદું બાંધેલ એક આકાર જોરથી નાસ જતે જોવાય છે. એના માંસલ પગે પૃથ્વીને જાણે દાબીને રહ્યા છે? એનું મસ્તક આકાશને થોભ દઈ રહ્યું છે. હાથમાં રત્નની થેલી છે. બીજામાં અર્ધચંદ્રાકાર કપાયું છે. અડધી બંડી માથે વાળ પર લાલ ફટકે, કેડે સુતરની રસ્સી,
પગમાં કમેટી મેટી અખિ! ]. ૧લે નાગરિક : ચેર, ચોર, ડાકુ, ડાકુ, પકડ, પકડે! રજે , : ના, ના. મગધનું પાટનગર લૂંટારા રહિણેયને હાથે લૂંટાયું. ૩જે • : અરે, નગરશેઠની હવેલી ચકલીના માળાની જેમ ચુંથાઈ કથા છે : અરે, રાજાના ભંડારો રોળાઈ ગયા. પામે છે : પકડે, પકડ, મુલક આખાના ચોર રોહિણેયને.
[ શંખ ફુકાય છે. ઘેડાના દાબડા બોલે છે.] ૧લે નાગરિક: બીશ મા. એ આવ્યા મગધના મહામંત્રી અભયકુમાર, અરે ! મગધના
મહારથીઓ આજે એ ચાર રહિણેયને પકડવાની પ્રતિજ્ઞા કરીને નીકળ્યા છે. એ હવે આકાશ-પાતાળ એક કરશે. સો દહાડા સાસુના તો એક દહાડે વહુને ! મગધના મહારથીઓને મારે મર્યો જ છુટકે છે!