________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
શ્રી.. જૈન સત્ય પ્રકાશ
[ વર્ષ : ૧૮
રાહિય : ( સ્વગત ) સ્વ?િ હુ સ્વમાં ? અથવા મારા જેવા માણુસા જ સ્વના સાચા હકદાર માનવીએ છે? સ્વર્ગમાં પણ અંધેરી નગરીને ન્યાય ચાલતા લાગે છે! પણ એ તેા લાગે એવા દેવા. ( પ્રકાશમાં ) અરે સુંદરીએ ! મને સ્વ ..... મનારમે : ' સ્વામી, તમને શા કાજે સ્વર્ગ નહિ? તમે નબળાને નહાતા સતાવતા, ખરું ને? શહિણ્ય : મારવા તા મીર, ફકીરને મારવામાં શો મનેિકે : તમે સ્ત્રીની ઈજ્જત કરતા, ખરું ને ? રાહિય : જરૂર સ્રો તા માતાની જાત કહેવાય. મનારમે : તમે ગરીબ-ગુરબાને દાન કરતા ખરું ને?
સ્વાદ
રાહિય : જરૂર. જેની પાસે વધુ હતું એનું એન્ડ્રુ' કરી, જેની પાસે એન્ડ્રુ હતું એને આપતા, મનિકે : જુએ ત્યારે, નબળાંને પીડે નહિ, સ્ત્રીને સતાવે નહિ, ગરીમાને દાન કરે, એને સ્વર્ગ મળે, એવી સ્વના અમારા અધિરાજની આજ્ઞા છે,
સહિય : અહીં હું કાણુ છુ ? મનારમે : આપ સ્વર્ગના દેવ છે. સહિય : અને તમે ક્રાણુ છે!
મનિક : અમે આપની આનુકિત દેવીંગનાએ છીએ. અમને આપતી પાસે બેસવા દે ! [ અપ્સરાએ ખેાળામાં બેસવા આવે છે. ] શહિણેય : અરે, તલવારની ધાર કરતાં ય તીક્ષ્ણ તમારા સ્પર્શે છે! વારુ, સુંદરીએ ! દેવાંગનાઓ પણુ અર્ધનગ્ન ? પૃથ્વીની જેમ કાપડની ખેચ તમને પણ પડી કે શું? મનારમે : ના, આ તે શોખ છે। અહીની દેવાંગના પેાતાનાં સુંદર લાલિત્યભર્યા અગાને આચ્છાદન ઈચ્છતી નથી !
દર
શહિય : અરે ! છું' કર્યાં છું ? સનિકે : આપ સ્વર્ગમાં છે, સ્વામી.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શહિણેય : વાહ, કાઈ શોખથી અર્ધનગ્ન રહે, કોઇ જરૂરિયાત પૂરી ન થયે ! અજબ તારી દુનિયા, અજબ તારા ખેલ |
[ રસહિષ્ણેય ઊંડો નિશ્વાસ નાખે છે, મનિકે : સ્વામી ! આ સુખની દુનિયા છે, અહીં નિઃશ્વાસ કેવા! આવા આ મખમલનાં ઓશીકે બેસા !
રહિય : અમારા નસીબમાં તેા પથ્થરનાં એશીક તે માટીના ખાળેા ! તમારા સ્પ પણ મારાથી ન સહેવાય. પરસ્ત્રી માતસમાન
મનારમે : સ્ત્રીના કાઈ સુંદર અંગ પર કદી કાવ્ય કર્યુ છે ?
રેસહિય : હું કવિ નવી, વાર્તાનાં વડાં મને ભાવતાં નથી! એ ધેલાએની દુનિયાને મને લેશ પણુ પરિચય નથી.
મનિકે : સુંદર કહ્યું સ્વામી ! વારુ, લે। આ મધુરસ, ને ઘડીભર અમારું નૃત્ય નીરખા I [ નૃત્યન્દાંડિયારુ' રાસ જેવું વાતાવરણ થાય છે. ] રૂપવતી સ્ત્રી ! અરે, પણ આવા સુ'દર સમયે
રર્હિણેય : કેવી દુનિયા ! કેવું નૃત્ય | શું શ્રમણુ મહાવીરની વાણી ક યાદ આવે
For Private And Personal Use Only