Jain_Satyaprakash 1947 12

SR No.: 521638
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1947
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 17 MB

Page 14

૭૬] મી જૈન સત્ય પ્રકાશ
[વર્ષ ૧૩ વર્તમાન પાટણ તે તદન નવું જ વસેલું છે, મુસલમાની યુગમાં એનું નિર્માણ થયું છે, છતાં એ પાટણ પોતાના ભૂતકાલીન ગરવને કદી ભૂલ્યું નથી; જાથી એક પણું ગુજરાતી વસે છે ત્યાં ત્યાં પાટણ વિજયવંતું-ગરવ ગાથા ગાતું ખરું જ છે. મુસલલાની યુગમાં પણ મુગલાઈ જમાનામાં જગદગુરુ શ્રી હીરવિજયસૂરીશ્વરજી, આ. શ્રી વિજયસેનસૂરીશ્વરજી અને આ. શ્રી વિજયદેવસૂરિજી એ ત્રણે સૂરિપુંગવોના શાસનકાલમાં પાટણમાં જૈન સંઘની વિજયપતાકા ફરકે છે. અહીં અનેક ભમ જિનમંદિર બને છે, અનેક જિનમૂર્તિઓની અંજનશલાકા અને પ્રતિષ્ઠા મહોત્સવ થાય છે, અનેક ઉત્સવો અને દીક્ષાઓ પણ થાય છે. શ્રીહીરવિજયસૂરિજીને પાટણમાં શરૂઆતમાં મુસલમાન સૂબાઓ દ્વારા ઉપદ્રવ પણ થાય છે.
મામૂતિ સુરિજી એ ઉપદ્રવ સમતાપૂર્વક સહે છે, સૂબાઓને પ્રતિબોધે છે અને જૈન વાહનને વિજયડ વગાડે છે.
સમ્રાટ અકબરના દરબારમાં મહાન ગૌરવ, આદર અને સન્માન જગગુને મલ્યાં છે. અને સૂરિજીએ સમ્રાટને તથા તેના સૂબાઓને રાષ્ટ્ર અને મહારાણુઓને પ્રતિબંધી, અહિંસાના ફરમાને મેળવ્યાં છે, અમારી પધાવી છે, તીર્થરક્ષાનાં ફરમાન મેળવ્યાં છે, શ્રમણોપાસની પણ સમયે સમયે રક્ષા કરી મહાન ગૌરવ અને માન મેળવ્યા છે. આ સૂરીશ્વરજીની દીક્ષા સં. ૧૫૯માં કા.વ. ૨. પાટણમાં થઈ છે. તેમજ તેમને પાટમહોત્સવ ૫૭ પાટણમાં થો છે. અને સમ્રાટ અકબરને પ્રતિબોધવા જતાં પહેલાં પોતે પાટણ પધારી, ૧૬માં પાટણ થઈ પાટણ પાસે વડાવલીમાં પિતાના ગુરુ શ્રી વિજયદાનસૂરિજીની ચરણપાણાના-રૂપનાં દર્શન કરી આગળ વધ્યા હતા.૪
જૈન ધર્મના આ મહાન આચાર્યશ્રીના ત્યાગ, તપ, જ્ઞાન અને ઉત્કૃષ્ટ સંયમના પ્રતાપે સમ્રાટ અકબરે “અહિંસા પરમો ધર્મ ' નાં અમીપાન કર્યા હતાં. સૂરિજીના શિષ્યરત્નોએ–ઉપાધ્યાયજી શ્રી શાંતિચંદ્રજી, ઉપાધ્યાયજી શ્રી ભાનુચંદ્રજી અને શ્રી સિદ્ધચંદ્રજી ગણિએ–વર્ષો સુધી અકબરના ધર્મ દરબારને– ધર્મસભાને શોભાવી છે. અકબર આ. શ્રી વિજયસેનસૂરિજીનાં દર્શન માટે–
વડાવલીમાં રહેલી ચરણપાદુકાને ઉલ્લેખ હીરસૌભાનમાં આ પ્રમાણે છે – "सीमभूमौवटत्पल्लिकायास्ततो भावडस्यात्मभूः सूरिशीतयुते । चैत्यमर्चामिव श्रीजिनेन्दोमुरोः पादुकास्तूपमभ्येत्य स प्राणमत् ॥
" (હીરસૌભાગ્ય, સર્ગ ૧૨, શ્લોક ૧૭) આ પાદુકા અત્યારે ત્યાં નથી પણ પાટણમાં એક પાદુકા છે, જેમાં નીચે પ્રમાણે લેખ છે.
संवत १६२१ वर्षे वैशाष सुदि १२ गरु वडावली मधे भटारक श्री वजइदान सूरिन नरवाण हवं तथा वदि कमल पूजा करि तथा नरवाण आवि तेहनी श्रीवजअदान सूर वादानी आषडी मूकाअ श्री वजदानसूरगुरुगरभो नमः
આ લેખની ભાષા જૂની ગુજરાતી છે. તેમજ હું મૂળ પાદુકાને આ લેખ હોય તેમ નથી માનતો; માત્ર કોઈ ભકતે આખડી રાખી છે, અને પાદુકા બનાવી છે તેને લેખ માનું છું. મૂળ પાદુકાઓ જુદી હશે. કિન્તુ ભક્તજને પિતાની બાધા પૂરી કરવા આ પાક બનાવી આખડી પૂરી કરી હશે એમ સમજાય છે.