Jain_Satyaprakash 1944 11 12

SR No.: 521605
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1944
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 13 MB

Page 16

૩૦ ]
શ્રી જૈન સત્ય પ્રકાશ
[ વર્ષ ૧૦ છે. એના સ્વજનો એને સમશાન ભૂમીએ લઈ ગયા, પરંતુ ત્યાં અચાનક એક ઝાડ તરફથી સુગંધી આવી જેથી એ છોકરાનું ઝેર ઊતરી ગયું. ઝાડ નીચે જઈને જોયું તે સુવર્ણ કમલ ઉપર એક ત્યાગમૂર્તિ, સર્વજ્ઞ–સર્વદશ મુનિ મહાત્મા બિરાજમાન હતા. બધાં ત્યાં ગયાં. તેમને ઉપદેશ સાંભળી દરેકે જિનધર્મ સ્વીકાર્યો અને ડાઘુ તરીકે રડતા રડતા ગયેલા બધા હસતા હસતા પાછા આવ્યા. ત્યાં રાજકુમારે પૂછ્યું-ભાઈ કેમ બધા હસતા હસતા આવો છો ? ત્યારે એક જણ કે જે મરનારને ભાઈ હતો તેણે બધી હકીકત કહી સંભળાવી. આ સાંભળી રાજકુમાર સનકુમાર અને રાજકુમારી દેશના સાંભળવા ગયાં. ત્યાં કેવલી ભગવંતે દેશના આપતાં કહ્યું –
“જેમ ગુણોમાં વિનય શ્રેષ્ઠ છે, તેમ પુરુષાર્થોમાં ધર્મ વખણાય છે. જીવ વિનાનું બાળીયું તેમ ધર્મ વિના પુરુષ સમજ. દેવ વિનાનું મંદિર શોભે નહિ તેમ ધમ વિનાને મનુષ્ય પણ શોભનીય નથી. સંસાર રૂપી ગ્રીષ્મ ઋતુના તાપથી સંતપ્ત થયા છે તે ધર્મસુધાનું પાન કરે.” રાજકુમાર આ સાંભળી બહુ જ રાજી થયો, અને તેણે પૂછ્યુંપ્રભો! આપે કહેલ ધર્મ ગૃહસ્થ પાળી શકે ખરા? સર્વજ્ઞ ભગવંતે કહ્યું: દરેક ભવ્ય જીવ ધર્મ પાળી શકે છે. સનકુમારે ફરી પૂછ્યુંપ્રભો ! આપે આ યુવાનીમાં કેમ દીક્ષા લીધી તે કહે. સર્વજ્ઞ ભગવંતે કહ્યું: એક તે સંસારની આ વિરૂપતા અને બીજું પણ એવું કારણ બન્યું જેથી મેં આ ભાગવતી દીક્ષા સ્વીકારી. સનકુમારે કહ્યું એ બીજું કારણ શું છે તે કહે. કેવલી ભગવંતે કહ્યું સાંભળે.
[૭] શ્રીષેણ કેવલી તારા નામનું નગર છે. ત્યાં તારાપી રાજા છે. એને શ્રીપતિ નામે મંત્રી છે. એ મંત્રીશ્વરને શ્રીષેણ નામે પુત્ર છે. મંત્રીપુત્રને અને રાજાને ખૂબ મિત્રો છે. રોજ સાથે જ હરે છે ફરે છે, વિચાર વાર્તાલાપ એક મતીથી જ ચાલે છે. એક વાર એ બન્ને બગીચામાં ફરવા ગયા. વસંત ઋતુ હતી. બગીચામાં વસંતને મેળે ભરાયે હતે. નગરજને અને નગર નારીઓ સુંદર વસ્ત્ર પહેરી; બગીચામાં મહાલવા આવ્યાં હતાં. ત્યાં એક યુવાન સ્ત્રીને જોતાં જ શ્રીષેણ તેના ઉપર મોહિત થયો. “સ્ત્રીમાં મદિરા કરતાં પણ વધુ માદક્તા છે.” દારૂ પિવાથી માણસ પાગલ થાય છે તેમ સ્ત્રીનાં નેત્રકટાક્ષથી મનુષ્ય પાગલ થાય છે. શ્રીષેણ પિતાનું ભાન ભૂલ્ય. મેળામાં બધે ફરતાં ફરતાં એણે આ સ્ત્રીને જ જોયા કરી.
એ સાં ઘેર આવ્યા, પરંતુ એનું મન તે એ સ્ત્રીમાં જ હતું. એ સ્ત્રીની પણ એ જ દશા હતી. બીજે દિવસે એને એક ડોશીએ ખબર આપી કે જે સ્ત્રી તમે ગઈ કાલે જોઈ હતી તે અહીંના રાજપુરોહિત તારક નામે ઉપાધ્યાયની પત્ની રહિતા છે. તે તમને ચાહે છે. આ પંડિતે વૃદ્ધ અવસ્થામાં એક સ્ત્રી મરી જતાં આ બીજી પરણી છે. હવે દિવસ રાત એની ચેકી કરે છે. પરંતુ આજે કાર્યવશાત બહાર ગામ ગયા છે. તમે સાંઝે પંડિતને ઘેર આવજે. શ્રીષેણ આ સાંભળી ખુશી થયો. જામશે નૈવ રિત્તિ સંધ્યા સમયે દુર્ગતિના દ્વાર રૂપ પરસ્ત્રીસેવન માટે શ્રીષેણ પતિને ઘેર પહોંચ્યો. પંડિતાણીએ ઘરનાં દ્વાર બંધ કર્યો. અને વાર્તા-વિનોદ ચાલે છે ત્યાં તે નેકરે આવી ખબર આપ્યા પંડિતજી આવે છે, કાર ઉધાડે. પંડિતાણી ચમકી. શ્રીષેણ વિચારમાં પડી ગયો. જે