Jain_Satyaprakash 1943 09

SR No.: 521593
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1943
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 16 MB

Page 15

અંક ૧૨ ] ગિરનારને જીર્ણોદ્ધાર
[ ૩૬૭ ] [૬] મહારાજા સિદ્ધરાજનું આગમન વર્ષો વીત્યાં અને સૌરાષ્ટ્રની ઉપજ ન આવી એટલે સજજન મહેતાના તેડયા મહારાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહે સૌરાષ્ટ્રની ભૂમી ઉપર પિતાના કટક સાથે આવવાની તૈયારી કરી. મેટી સેના સાથે તેઓ સોરાષ્ટ્રમાં આવ્યા. તેમણે તો અનેક તર્કવિતર્ક કર્યા હતા. પણ પ્રજા આનંદિત અને સુખી હતી, રાજ્યવ્યવસ્થા બરાબર ચાલતી હતી. માર્ગમાં મહેતાજીના વહીવટની કુશળતા, અને ન્યાયપ્રિયતાનાં વખાણ સાંભળતા સાંભળતાં મહારાજા કર્ણદુર્ગ આવી પહોંચ્યા.
સજજન મહેતાએ પોતાના રાજવીનું અપૂર્વ સ્વાગત કર્યું. રાજાની ધીરજની હવે સીમા આવી ગઈ હતી. હવે જ્યારે રાજમહેલે જાઉં, મહેતાજીને જવાબ લઉં અને તેમને દંડ કરું, એમ વિચાર કરતા ગુજરેશ રાજમહેલમાં પધાર્યા, અને બધા બાહ્ય વિધિ પતી ગયા પછી તેમણે દંડનાયક સજજન મહેતાને પૂછ્યું
રાજા-મહેતાજી, કેમ કાંઈ જવાબ જ નથી. આપણે રાજભંડાર કયાં છે?
મહેતા –બાપુ, બધું તૈયાર જ છે. આટલાં વર્ષોનું ધન અહીં તે સચવાય નહીં એટલે ગિરિદુર્ગ ઉપર ભયરામાં સાચવી રાખ્યું છે. ત્યાં જબરજસ્ત ચેકી પહેરો છે. કદી કઈ લુંટી શકે નહીં, કદી ખરાબ થાય નહીં, તેમજ કદી ખૂટે નહીં એવા સ્થાને સાચવી રાખ્યું છે. બાપુ, કાલે હવારે આપણે બધાય ગિરિદુર્ગ ઉપર જઈએ. ત્યાં હું આપને એ બતાવીશ. આ સાંભળી મહારાજા પ્રસન્ન થયા.
[] સજન મહેતાને જ્ય. વસંત ઋતુની શરૂઆત હતી, પ્રાતઃકાળને શાંત સમય હતો, મંદ મંદ પવન વાતે હતો. ગિરિદુર્ગ ઉપર આજે ઉત્સવ હતો. ગુર્જરેશ બર્બરકજેતા સિદ્ધરાજ જયસિંહ પિતાની વિપુલ સેના સાથે ઉપર ચઢવાને હતે. આજુબાજુનાં ગામડાંમાંથી ઘણું માણસો પિતાના દેવ જેવા રાજવીના દર્શને આવ્યાં હતાં. સૌરાષ્ટ્ર જીત્યા પછી મહારાજાની આ બીજી મુલાકાત હતી. પહેલી વખતે તે એ વિજેતા બની આવ્યો હતો. અને તેનામાં વિજેતાને કેફ હતો. પણ આજે એ બધું બદલાઈ ગયું હતું. સજ્જન મહેતાએ પ્રજાના માનસમાં પલટો આપ્યો હતો. નાનાં નાનાં રાજ્યો કરતાં એક વિશાલ સામ્રાજ્યના આપણે બધા અંગ છીએ, એક વિશાલ કુટુંબના કુટુંમ્બીએ છીએ, એવી ભાવના પ્રગટાવી હતી. સિદ્ધરાજ પણ આ વસ્તુ સમયે હતા, તે પણ સૌરાષ્ટ્રની શૂરવીર અને વાત્સલ્યવાળી પ્રજાને, એક વિજેતા તરીકે નહીં પણ કુટુમ્બી તરીકે મળવા આવ્યો હતો. આ વાસંતી મેળામાં આખું સૌરાષ્ટ્ર ઉભરાયું હતું. રાજા બધું જોત જોતો ઉપર ચઢી રહ્યો હતો. લીલીછમ વનરાજીથી વિરાજિત, ઝરણાંના કલકલ નિનાદથી ગજિત અને માનવ મેદનીથી પરિપૂરિત ગિરિદુર્ગ જોઈ તેની છાતી હર્ષથી નાચી ઉઠી. મનમાં ને મનમાં એણે ઉચ્ચાર ધન્ય, સજજને મહેતા; ધન્ય ! તે તો આખું સોરઠ પિતાનું કરી લીધું. આજે તું ધારે તે કરી શકે તેમ છે. પણ તારાં વિનય, નમ્રતા, પ્રજાપ્રેમ, સુશીલતા, દાક્ષિણ્ય, ઉદારતા અને સહદયતા જોઈ મને એમ થાય છે કે તે સોરઠની ઉપજ સાચવી રાખી જ હશે. ખેર, આ નિમિત્તે મને સોરઠની શુરવીર પ્રજાના હદયનું દર્શન થયું. આમ રાજા વિચારી રહ્યો છે ત્યાં તે દૂરથી ગગનચુંબી શિખર અને વા દેખાયાં. રાજાને આશ્ચર્ય થયું. શું અહીં