Jain Satyaprakash 1937 12 SrNo 29

SR No.: 521527
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1937
Total Pages: 42
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 19 MB

Page 19

પરમા ત મહાકવિશ્રી ધનપાલનું આદશ જીવન
લેખક—મુનિરાજ શ્રી સુશીલવિજયજી ( ગતાંકથી ચાલુ )
ભીષ્મ-પ્રતિજ્ઞાના અમલ; શાભને કરેલા સ્વીકાર!
[ પ્રતિજ્ઞા એ આંતરખળની દિવ્ય પ્રભા છે. ]
સાલ્યા
દિવસ પર દિવસા અને વર્ષોનાં વર્ષો વ્યતીત થવા લાગ્યાં, છતાં પણ ઉપકારી સૂરીશ્વરના ઉપકારો બદલો વાળવાની ભાવના સર્વ દેવના હૃદયક્રમલમાં જાગતી જ હતી. અને પોતે કરેલ ભીષ્મ-પ્રતિજ્ઞાને આજ સુધી અમલ થયેલા નહી હાવાથી અન્તઃકરણ નિરન્તર આધાતથી વ્યાપ્ત રહેતુ હતું; તે વાત હૃદયમાં લાગેલા શલ્યની માર્ક કરતી હતી. વળી હજી સુધી એ ભીષ્મ-પ્રતિજ્ઞાની વાત પોતાના કુટુંબ-પરિવારને તેણે કરી ન હતી, કારણકે પેતાન પુત્રા મમીથ્યાત્વી, રાજ્યના માનીતા, વિદ્યારૂપી અભિમાનના શિખરે પહેાંચેલા, ધનવાન—પૈસાપાત્ર હાવાથી પેાતાની પ્રતિજ્ઞાનેા કાઇ પણ રીતે નિર્વાહ થઇ શકવાને તેને સભવ લાગતા ન હતા. બીજી બાજૂ અવસ્થાના કારણે દિવસે દિવસે સર્વ દેવના જીવનદીપક ઝાંખા થઇ રહ્યા હતા, શરીર ક્ષીણુ થવા લાગ્યું. હતુ, વિશાળ આંખા ઊંડી ઉતરવા લાગી હતી, અવયવો ધ્રુજવા લાગ્યા હતા; અને તે રીતે મૃત્યુદેવના ધંટાનો આછા આછા સંભળાવા લાગ્યા હતા.
એક દિવસ, આવુ કરૂણ દૃશ્ય જોતાં, સમગ્ર પૃથ્વી માંડલને પ્રકાશ કરનારા સૂર્ય દેવ પશુ જાણે દુ:ખી થયેા હાય તેમ પોતાનાં સુવર્ણમય કરણેને સધરી અસ્તાચલ પર્યંત તરફ્ પ્રયાણ કરી ગયા હતા. રાત્રિ અંધકાર વધતા જતા હતા. ચીબરી ને ઘુવડ જેવાં હિંસક પ્રાણીઓ પોતપોતાના ભક્ષની શાધખેાળ કરી રહ્યાં હતાં. દિવસના પરિશ્રમથી થાકી ગયેલાં કે રાત્રિના અંધકારથી ભયભીત થયેલાં પશુ-પક્ષિ સૂર્યનારાયણના અસ્ત થયેો જાણી, તાતાના માળામાં–નિવાસ સ્થાને માં–પ્રયાણુ કરી ગયાં હતાં. સૂવિકાસી કમલાએ પાતાને જીવન અર્પનાર સૂર્યને અલેાપ થયેલેા જોઇને પોતાની દેહકલિકાને સકાચાવી દીધી હતી. પ્રભુભકિતના ઉપાસકો, આત્મલીન પુરૂષો, અધ્યાત્મ યાગીઓ, પ્રભુભજનની અન્દર તભય થઇને અધ્યાત્મ રસનું પાન કરી રહ્યા હતા. બીજી બાજુ તીખીડ અંધકારના નાશ કરવા ચંદ્રમા પોતાનાં રાખમય કિરણો વડે પૃથ્વીમણ્ડલને ઉજ્જ્વલ-ધવલ બનાવી રહ્યા હતા. આકાશ-મણ્ડલમાં તારા ઝગમગી રહ્યા હતા. ચંદ્રને પ્રકાશમાન થયેલા જોઇને ચદ્રવિકાસી કમલો વિકસ્વર—પ્રફુલ્લિત થઇ રહ્યાં હતાં. આ રીતે ધારાનગરી ચંદ્રના રૂપેરી અજવાળામાં સ્નાન કરી રહી હતી. અને સમસ્ત નગરીમાં શાન્તિનુ સામ્રાજ્ય ફેલાઇ ગયું હતું.
આ વખતે માત્ર સદેવનુ ધર જ શાકપૂર્ણ દશામાં મગ્ન હતું. સદેવ મરણુ પથરીએ પડયા હતા અને તેના અંતરાત્મા અત્યન્ત આકુળ-વ્યાકુળ થઇ રહ્યા હતા. તેનુ તેજભયું વનકમલ શોકમય બની ગયુ હતુ. તેના કુટુંબ પરિવાર તેની ચારે તરફ વીંટા ગયેલા હતા.