Page Text
________________
૩૦૭
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૩૦-૪-૧૯૩૮ અનુભવસિદ્ધ છે કે મનુષ્યવિગેરેની પિછાન તેના હયાતી વખતે ઓળખતો હતો તે તેમના આત્માને આકાર ઉપરથી જ થાય છે, અને એ જ કારણથી જાણવાદ્રારાએ નહિં, કેમકે આત્મા એ અરૂપી દ્રવ્ય લુંટારૂ લોકો લુંટવા માટે ઘેરથી નીકળે ત્યારે જ છે માટે છઘસ્થ તેને જોઈ શકે જ નહિ. અને આત્મા બોકાનું બાંધી લે છે. અર્થાત્ જેનું મુખ ખુલ્લું ન અરૂપી દ્રવ્ય હોવાને લીધે તે જો ન જણાય તો પછી હોય અગર બીજી આકૃતિથી ઓળખાય તેમ ન તેની અંદર રહેલ કેવલજ્ઞાનાદિ ગુણોરૂપી ધર્મો તો હોય તે મનુષ્યને સરકારી બાતમીદારો પણ ઓળખી જોવાય જ ક્યાંથી? સામાન્યનીતિનો પણ એ નિયમ શકતા નથી, માટે ખરું ઓળખવાનું સાધન માત્ર છે કે દ્રવ્ય જાણ્યા વગર ગુણોનો સાક્ષાત્કાર થાય મુખાદિકની આકૃતિ જ છે. કેટલાકો હાસ્યથી જ નહિ, એટલે સ્પષ્ટ થયું કે શ્રીતીર્થકર મહારાજ પોતાના ઢુંઢીયાઓને ઉદેશીને જ એમ જણાવે છે અને ગણધર મહારાજા વગેરે હયાત હોય તોપણ કે તેઓ જીનેશ્વરભગવાનને અને તેમના શાસને તેમની મુખાકૃતિદ્વારાએ જ તેઓ ઓળખાય છે. લોપનારા હોવાથી પોતાનું હોં બતાવવાને લાયક જગતમાં નાનાં બચ્ચાંઓ પણ ગાય-વાઘનથી, માટે જ મુખ બાંધી રાખે છે. જો તેઓ સાપ-સિંહ વગેરેને જે ઓળખે છે તે પણ તેમની વાયુકાયની રક્ષા માટે મુખ બાંધતા હોત તો નાક આકૃતિદ્વારાએ જ ઓળખે છે, અર્થાત્ જ્યારે નાનાં ઉપરપણ બાંધત. કારણ કે મુખથી શ્વાસ તો ઘણી નાનાં બચ્ચાંઓ પણ વસ્તુથી જુદી રહેલી ઓછી વખત લેવાય મહેલાય છે, પરંતુ નાકથી તો આકૃતિધારાએ એટલે છબીઓ અગર સતત સ્વાસનું મહેલવું લેવું થાય છે, અને તેથી ચિત્રામણવારાએ મૂલવસ્તુને ઓળખી શકે છે, તો જ અંત્ય અવસ્થાએ પરીક્ષા કરતાં પણ હોટે 3નાં પછી ભગવાતીર્થંકર મહારાજની આકૃતિ તેમના
* આદર્શપણાને ઓળખાવવા માટે ઉપયોગી તરીકે પૂમડા ન મૂકતાં નાકે જ મૂકવાં પડે છે. એટલે હેજે સમજાય તેમ છે કે નાકથી શ્વાસનું લેવું મૂકવું
જેઓ ન ગણે, તેઓને જગતની અવસ્થાનું મુદ્દલ સતત થાય છે, પરંતુ તે સ્થાનકવાસીઓએ સતત
ધ્યાન નથી એમ કહેવું જ પડે. પવનને લેનાર કાઢનાર એવા નાકને ન બાંધતાં માત્ર વળી જેઓ ઈશ્વરને માનનારા છે તેઓ મહોઢું જે બાંધ્યું છે તે પોતાનું મુખ દુનિયાને ન સ્પષ્ટપણે સમજી શકે તેમ છે કે કેવલ નામદ્વારાએ બતાવવું તે જ ઉચિત છે એમ ધારીને બાંધ્યું છે. કરાતું સ્મરણ કે ભજન આલંબન વગરનું હોઈને સમજદાર ગૃહસ્થો હાસ્યથી આવી રીતે બોલે છે. અત્યન્ત અલ્પફળ દઈ શકે, ત્યારે પરમેશ્વરની મૂર્તિન એમ નહિ, પરન્તુ શાસ્ત્રની અંતઃકરણથી સાચી શ્રદ્ધા
આલંબન લઈને કરાતું સ્મરણ અને ભજન વધારે ધરાવનારા કેટલાક સ્થાનકવાસીઓના મુનિઓ પણ
એકાગ્રતા કરાવવાદ્ધારાએ મહાફળને આપનારૂં થાય. એમ બોલે આ વાતને અત્યારે વિસ્તારથી કહેવાની
* ધ્યાનમાં રાખવાની જરૂર છે કે ઈશ્વરને સર્વવ્યાપક
માનનારાઓને કદાચ મૂર્તિની જરૂરીયાત ન લાગે, જરૂર નથી પરંતુ મુખની આકૃતિ દેખવા દ્વારા કેમકે તેઓના મતે ઈશ્વરની સર્વત્ર વ્યાપકતા હોવાથી વ્યક્તિનું ઓળખાણ થાય એમાં બે મત છે જ નહિ. મર્સિવાળી રિથતિ કે મૂર્તિવગરની સ્થિતિમાં કોઈપણ
ખુદ ભગવાન્ મહાવીર મહારાજા કે જાતનો ફરક નથી. તેઓના હિસાબે તો આખું જગત ગૌતમસ્વામિજીને પણ જે ચતુર્વિધ સંઘ તેમની સરખું જ ઈશ્વરની વ્યાપકતાવાળું છે, કદાચ કહેવામાં
| SR No. | 520956 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 674 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 20 MB |