Page Text
________________
૧૬)
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧-૧-૧૯૩૮ ભવ્યાત્માએ સાથે આવેલા યાત્રિકો ઉપર આધિપત્ય કોઈક જ ખાણમાંથી મળી શકે તેવો હીરો કોઈક ભોગવવાની સ્વપ્ન પણ વાંછા કરેલી હોતી નથી, ભવિતવ્યતાના યોગે આંધળાના હાથમાં આવ્યો તેમજ સાથે આવેલા યાત્રિકો સંઘપતિને સ્વામિ હોય અને પછી તે આંધળો તે હીરાને ફેંકી દે તો તરીકે અને પોતે તેના સેવક તરીકે માનવાને કોઈ તે આંધળાને હીરો મળવાનો વખત સર્વથા આવેજ દિવસ તૈયાર થયા નથી, અને થતા પણ નથી. ખરી નહિ. એવી રીતે આ સંસારચક્રમાં મ્હારો આત્મા રીતે તો સંઘપતિ સંઘની ભક્તિ અને શાસનના સૂક્ષ્મએકેન્દ્રિયપણામાંથી આંધળાની માફક મહિમા માટે દરેક ગામે ઉન્નતિનાં કાર્યો કરતો રખડપટ્ટીએ ચઢ્યો હતો અને અકામનિર્જરાના યોગે તીર્થસેવા કરવાને જવાવાળો હોય છે. સંઘપતિ પોતે ભવિતવ્યતાના જોરે હું આ મનુષ્યપણાને પ્રાપ્ત કરી સારી રીતે સમજે છે કે મોક્ષપ્રાપ્તિનું મૂળ બીજ જો શક્યો છું. આ મનુષ્યપણું અનન્તપુગલ પરાવર્ત કોઈ પણ હોય તો તે માત્ર સમ્યત્ત્વજ છે અને સુધી સ્થાવરપણામાં રખડ્યો તે વખતે ન તો તે સમ્યક્તને શોભાવવાના સ્થિરતા-પ્રભાવના વિચારવામાં આવ્યું, ન તો તેની ઈચ્છા થઈ, ન તો ભક્તિ-જૈનશાસનમાં કુશલપણું અને તીર્થસેવા એ તેને ધારીને પ્રયત્ન થયો? એટલે છતાં પણ આર્ય પાંચની અંદર ખરેખર મુકુટ સમાન કંઈપણ ભૂષણ મનુષ્ય સિવાયના મનુષ્યની અને તિર્યંચાદિકની હોય તો તે તીર્થસેવા જ છે.
જાતિઓ એટલી બધી છે કે જેમાં રખડતાં રખડતાં જગતમાં જેવી રીતે વ્યાજે દીધેલી આત્માને આર્યક્ષેત્રે મનુષ્યભવની પ્રાપ્તિ થવાનો રકમ વધીને પાછી પોતાને ઘેર આવે છે, તેવી રીતે સંભવ નથી, એમ નહિં તો છેવટે દુઃસંભવતો છેજ, આ શાસનમાં પણ બીજા જીવોને તીર્થસેવા રૂપ આ વસ્તુસ્થિતિ ત્રિલોકનાથ તીર્થંકર ભગવાનના સમ્યત્ત્વના ભૂષણને સજવામાં જો હું મદદગાર વચનોધારાએ સંપૂર્ણરીતિએ જાણ્યા અને માન્યા થાઉં, જો હું તીર્થસેવા કરાવનાર થાઉં! જો હું પછી આ મનુષ્યભવનું કૃતાર્થપણું કરવાને માટે જો તીર્થસેવાને અનુમોદનાર થાઉં! તો અત્યારે જેટલા હું તૈયાર ન થાઉં તો હું ખરેખર એકેન્દ્રિયાદિક અંશે મને તીર્થસેવાની પ્રાપ્તિ જન્મની કૃતાર્થતા માટે અધમજીવો કરતાં પણ અધમકોટિમાં ગણાઉં. થઈ છે, તે પ્રાપ્તિ કરતાં પૂર્વે જણાવેલા કાર્યો કરવાથી જગતમાં પણ સામાન્ય નિયમ છે કે મૂર્ખ મનુષ્ય સેંકડો ગુણી તીર્થસેવાની પ્રાપ્તિ મને ભવાન્તરમાં હલવા માટે હીરો દઈ દે તો તેની જેટલી હાંસી થશે, માટે મારે આ તીર્થસેવાનું ભૂષણ હારા થાય નહિ, તેના કરતાં જો હીરાનો વેપારી હલવા આત્માને સજાવવું જોઈએ, અને અન્ય આત્માઓને માટે હીરાને હારી જાય તો તેની મશ્કરીનો પાર રહેજ પણ તે તીર્થસેવાનું ભૂષણ સજાવવામાં સર્વથા પ્રકારે નહિ, તેવી રીતે શ્રીજીનેશ્વર ભગવાનના શાસનકારાએ મદદગાર થવું જોઈએ. આંધળા મનુષ્યના હાથમાં આ મનુષ્યભવની દુર્લભતા છે એમ જાણવાવાળો કોઈક ભાગ્ય જોગે હીરાની પ્રાપ્તિ થાય છે અને તે થયેલો એવો હું અને માયા-મમતા-કુટુમ્બ-કબીલાહીરો જો આંધળો માણસ ફેંકી દે તો બીજી વખત શરીર-ધન-પૈસા-મીલ્કત-વિષયકકષાય આદિથી તે આંધળાને તેવા હીરાની પ્રાપ્તિનો સમય આવેજ મનુષ્યભવને હારી જાઉં તે જૈનધર્મને નહિં જાણનારા નહિ, કદાચ હીરાની ખાણો વધારે હોય તેવા તથા તે દ્વારાએ મનુષ્યભવની દુર્લભતાને નહિં સ્થાનમાં ફરતો આંધળો બીજી વખત હીરાને મેળવી સમજનારા અજ્ઞાન અને જડલોકો કરતાં મારી પણ શકે, પરંતુ કરોડો પત્થરોની ખાણોની અંદર અજ્ઞાનતા અને જડતાનો પાર રહે નહિ, માટે હારે
| SR No. | 520956 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 06 - Pakshik From 1937 to 1938 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 674 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 20 MB |