Page Text
________________
૫૨૩
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૩૦-૯-૧૯૩૬ ક્ષત્રિય એ નામ લોકોએ આપેલું કે સ્વયં શ્રીઋષભદેવજીએ તેઓને આરક્ષકપણે સ્થાપ્યા લીધેલું ?
હતા. અર્થાત્ ભગવાન્ શ્રી ઋષભદેવજીએ જગતમાં નામની પ્રસિદ્ધ જો કે સ્વયં અને
3 આરક્ષકપણે થાપેલા લોકોને પ્રજા લોકોએ ઉગ્ર કાર્ય
કરનાર હોવાથી કે ઉગ્ર દંડ કરવાથી ઉગ્રનામે પરથી થતી હોવાથી બે પ્રકારે થાય છે, પણ
બોલાવ્યા તેથી તે રક્ષાના કાર્યને કરનારા લોકોની મુખ્યતાએ જગતમાં વધારે પ્રવૃત્તિ લોકોએ આપેલા નામથી થાય છે. જે નામ ગુણસંપન્ન હોય તો પોતે
ખ્યાતિ ઉગ્રપણે થઈ તેથીજ શાસ્ત્રકારો વ્યાખ્યા કરતાં
સ્પષ્ટપણે લખે છે કે જેઓને ભગવાન્ યુગાદિદેવ ત નામનું ઉચ્ચારણ પોતાના માટે સજ્જનતાના હિસાબ ઉચ્ચારણ કરી શકે નહિ. ભગવાન તીર્થકર આરક્ષકપણ સ્થાપન કરેલા તેઓ ઉગ્ર કહેવાય. મહારાજની તીર્થકરપણે પ્રસિદ્ધિ પણ સ્વપ્નપાઠકોના ભગવાને સોપેલા આરક્ષકપણાને અંગે. તરફથીજ થાય છે, અને નાભિમહારાજના વખતની ભગવાન્ આદિદેવ જે પ્રજાજનોના રક્ષણને માફક જ્યારે સ્વપ્નપાઠક નથી હોતા ત્યારે માટે વર્ગ નિયત કર્યો હતો તે ઉગ્ર કહેવાયો. એ ઈદ્રમહારાજા સ્વપ્નોના ફળો કહે છે અને તેથી ઉપરથી સ્ટેજે સમજાય તેમ છે કે ભગવાન્ અદિદેવ ભગવાનની જિનેશ્વર તરીકે પ્રસિદ્ધિ થાય છે, તે આરક્ષકોને ઉગ્રદંડ કરવા કે ઉગ્ર શિક્ષા કરવા ચક્રવર્તી વાસુદેવ અને બલદેવની વખત તો પ્રેર્યા હતા. પણ તે કાર્યના પ્રસંગે તે રક્ષકોને ઉગ્ર સ્વપ્નપાઠક હોય છે અને ચક્રવર્તિપણા આદિના થવાની જરૂર પડી. જગતમાં પણ અનુભવીયે છીએ અભિષેક આદિ વખતે અથવા પ્રતિવાસુદેવને જીતવા કે મનુષ્ય સામાન્ય પ્રકૃતિનો પ્રથમ હોય છે અને આદિની વખતે દેવતા આદિ તરફથી તે ચક્રવતી પછી જે જે મનુષ્ય કાર્ય કરવા તરફ દોરાય છે તે આદિ નામો રજુ થાય છે અર્થાત્ ભગવાન્ તે મનુષ્યની તે તે કાર્યની અનુકૂળતાવાલી પ્રકૃતિના શ્રીઋષભદેવજીએ કંઈ ક્ષત્રિય સિવાયના લોકોને હોતા નથી છતાં જ્યારે તે જાનવરવધ આદિના ક્ષતવાલા અને અસમર્થ જણાવ્યા અને ક્ષત્રિયોને કાર્યમાં દોરાયા રહે છે ત્યારે તેની ઘાતક પ્રકૃતિ રક્ષક તરીકે જણાવ્યા હોય એમ નથી, તેથીજ એટલી બધી વધી જાય છે કે જાનવરના ઘાતની ચૂર્ણિકાર ભગવાને જૈ રાજાને આશ્રિત હતા તે ટેવને લીધે મનુષ્ય ઉપર પણ ઘાતકી પ્રહાર કરી ક્ષત્રિયો થયા એમ જણાવ્યું અર્થાત્ રક્ષક એવી ક્ષત્રિય નાંખે છે. જગતનો ઈતિહાસ સ્પષ્ટપણે સાક્ષી પૂરશ પ્રજાને ક્ષત્રિય તરીકે લોકોએજ સ્વીકારેલી છે. કે જે જનસમવાયમાં જાનવરને પણ મારવાનો પ્રચાર ક્ષત્રિયના ઉગ્ર નામની પેટા જાતનું નામ પણ છે તે જનસમવાયમાં મનુષ્યોનાં ખુન પણ હેજે થાય લોકોથીજ
છે. એવી જ રીતે તેજ સમાજમાં માંસ જેવા અભક્ષ્ય ઉપર જણાવ્યું તે પ્રમાણે ક્ષત્રિય એવું નામ પદાથને ખાવાનો રિવાજ હોય છે તે જનસમાજમાં જમ લોકોથી થયું તેવી જ રીતે તે ક્ષત્રિયજાતિનો પણ મનુષ્યના ખુનના કેસો ઘણે ભાગે થાય છે, આદ્ય પેટા ભેદ જે ઉગ્ર નામનો થયો તેનું ઉગ્ર એવું
ન હ તું અને જે જનસમાજમાં નથી તો જનાવરની ઉપર નામ પણ ભગવાન શ્રીઋષભદેવજીએ સ્થાપન કર્યું ઘાતકપણું અને નથી તો માંસનો આહાર, જે નથી, પણ લોકોએ તે જાતિનાં પ્રજાના રક્ષણને ઉગ જનસમવાયમાં તવા જનસમવાય જાનવર કે મનુષ્ય કાય દખીન તથા અન્યાય કરનારાઓની કરાતી અક્કના ઘાતકી કાર્ય તરફ દોરાતોજ નથી. અને સજાના તીવ્રપણાને લીધે ઉગ્ર નામ આપ્યું. ભગવાન કદાચ કોઈ તેમાંનો તેવા કાર્ય તરફ દોરવાય તોપણ
| SR No. | 520954 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 26 MB |