Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936

SR No.: 520954
Original Sutra Author: N/A
Author: Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
Publication Year: 2001
Total Pages: 696
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Siddhachakra, & India
File Size: 26 MB

Page 241

૧૮૧
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૨૪-૧-૧૯૩૬ તેનો વિચાર કરો. પુણિયાની સ્થિતિ પાછળથી ધર્મ હોય કે આ ભારત દેશ પાયમાલીમાં સડી રહ્યો છે, કરવા જેવી ન હતી. પુંજીમાં માત્ર ૧રા દોકડા હતા તેના લાખો સંતોનને પેટપુરતુ ખાવાનું પણ નથી અને તે વડે તે દરરોજ જે કમાતો હતો તે ખરચી મળતું તે વખતે થોડા માણસોએ મિષ્ટાન્ન ખાવા ખાતો હતો. બાર દોકડાની પંજી તેમાંથી વેપાર કરે એ પાપ છે તો આવા પીકેટરો જવાબ આપે કે તેઓ એમાં તો કમાણી કેટલી થાય? એક ટાંકણે જ રસોઈ મિઠાઈની દુકાનો ઉપરજ શા માટે પીકેટીંગ કરી કરવા જેટલી કમાણી છે પછી તેટલી આવકમાંથી તેને બંધ કરાવતા નથી. શું આવા પીકેટરો પુણિયો બીજીવાર રસોઈ પણ ક્યાંથી કરી શકે ? સ્વામિવાત્સલ્ય ઉપર પીકેટીંગ કરવા આવે છે ત્યારે અને છતાં દરરોજ સ્વામિવાત્સલ્ય તો કરવું જ રહ્યું મીઠાઈની દુકાનો બંધ કરાવીને આવેલા હોય છે એવી તેની તો પ્રતિજ્ઞાજ હતી. પુણિયાશેઠની આ છે ? અરે, દુકાનો તો પારકી માલીકીની છે તે પ્રશ્ન ધર્મવૃત્તિને વિચાર કરો અને આજની ઉછછિલા કદાચ જવા દઈએ પણ પીકેટરોના ઘરમાંજ ઘી આખલાઓની પરિસ્થિતિનો વિચાર કરો. આજે, સાકર ભરેલાં છે તેનું શું અને તેમના પટ પણ તક જાતને પૈસે પોતે દેહ પર દુઃખ વેઠીને સ્વામિવાત્સલ્ય ભરેલાં છે એનું શું ? જો તેમને ખરેખરીજ ધર્મની કરવું તો દૂર રહે છે પરંતુ બીજાઓ સ્વામિવાત્સલ્ય
લાગણી થાય છે તો તેઓ પોતાના જ ઘરમાંના શ્રી કરવા તૈયાર થાય તેને પણ સ્વામિવાત્સલ્ય કરવા
સાકરને શા માટે ફેંકી દેતા નથી ? અથવા તો દેવા નથી. પોતાના અશુભ કર્મોદયે જેઓ ભાન
પોતાનાજ ઘરના ઘી સાકરને શા માટે બેકારોને થયા છે એવા દયાપાત્ર તરૂણ આજે કોઈ સ્થળ તરી આપતા નથી ? આ ઉપરથી માલમ પડે છે. સ્વામિવાત્સલ્ય થાય તો ત્યાં તરત પીકેટીંગ કરવા
કે તેમને દેશને અંગેની લાગણી જ ન હતી. લાગણી નીકળી પડે છે. પારકો માણસ પોતાને પૈસે સ્વામી
હતી તે માત્ર તમારા કાર્યો ભાંગી પાડવાની ! ભાઈઓની ભક્તિ કરે તે પણ એમનાથી ખમાતું નથી. આજના યુવકોની મનોદશા કેવી છે તેનો એ પરિણતિ કેવી હશે ? વિચાર કરો. પુણીયો શેઠ પોતે ઉપવાસ કરીને પણ પ્રાચીન ઇતિહાસો કહે છે કે મહાપુરુષોએ સ્વામિવાત્સલ્ય કરતો હતો ત્યારે આજના ઉચ્છુખલો પેટે પાટા બાંધીને, પોતે ભૂખ્યા રહીને અથવા તો સ્વામિવાત્સલ્ય ઉપર પીકેટીંગ કરે છે. પુણીયાએ પોતે દુઃખ વેઠીને પણ સ્વામિવાત્સલ્યો ર્યા છે ત્યારે તો પેટ પર પીકેટીંગ કરી સ્વામીભાઈની સેવા કરી આ પેટભરા પીકેટરોની પિશાચલીલા જુઓ કે તેઓ હતી ત્યારે આજના પેટભરા પીકેટરો પોતાના પેટ સાધર્મિક ભક્તિને અંગે જે પુણ્ય થાય છે તે પુણ્ય તર કરી પછી એક લાકડી ઉપર લાલ લીલું રંગેલું ઉપર પીકેટીંગ કરે છે ! ઠીક ! એક દિવસ ઉપવાસ ચીંદરડું બાંધી તે લાકડી હલાવતા ધાર્મિક કાર્યો ઉપર કરીને સ્વામિવાત્સલ્ય કરતા હોય તો તેની સ્થિતિ અને સ્વામિવાત્સલ્ય ઉપર પીકેટીંગ કરવા નીકળી જાણે સમજી લેવાય, પરંતુ એક દિવસ નહિ, પાંચ પડે છે.
પંદર દિવસ નહિ, આ તો રોજના રોજનીજ વાત પેટભરા પીકેટરો.
થઈ. બારે માસ આખું જીવન ભૂખ્યા રહીને પુણીયા આ પેટભરા પીકેટરો પોતાને દેશસેવાનો રંગ શેઠે સ્વામિવાત્સલ્ય કર્યું હતું તો પછી એ પુણીયાની લાગ્યો હોવાની બડીબડી વાતો કરે છે પરંતુ તેમની સ્વામિવાત્સલ્યમાં તથા સામાયિકમાં પરિણતિ કેવી એ વાત સાવ જુઠી છે. જો તેમને એમજ લાગતું હશે તેનો વિચાર કરજો. સામાયિકમાં પુણીયા શેઠની