Page Text
________________
૩૨ ૨
શ્રી સિદ્ધચક્ર એપ્રિલ, તથા ૧૮મી મે - ૧૯૩૫ શ્રમણ ભગવાન મહાવીર મહારાજા શતાનીક પારણું કરાવેલું છે, તો પણ ત્યાં કલ્પાતીતપણાનું રાજાને ત્યાં અભિગ્રહને વખતે ગોચરી ગયા હતા, અને રાજ્યકુલથી ભિન્નપણે રહેવાનું સમાધાન તો તેમાં રાજપિંડનો દોષ કેમ ન ગણવો ? એના ઘણું જ સહેલું છે. સમાધાનમાં સમજવું કે અભિગ્રહની વખત અતિથિસંવિભાગમાં શ્રાવકોને દાન ભગવાન મહાવીર મહારાજા કોસંબીનગરીમાં ઘણી મુદત સુધી ફર્યા છે, પણ રાજા શતાનીકને ત્યાં
એમ નહિ કહેવું કે પહેલા અને છેલ્લા ગોચરી ગયા હોય એવો સ્પષ્ટ ઉલ્લેખ નથી, છતાં
તીર્થકર મહારાજના તીર્થમાં શ્રાવકધર્મને પાળતા - રાજા શતાનીકે જે અભિગ્રહોની તપાસ કરી છે તે
એવા રાજા મહારાજાઓ જો તેમના અશનાદિ ઉપરથી કદાચ માનીએ કે રાજા શતાનીકને ત્યાં
બાર પ્રકારના પિંડો સાધુઓ ગ્રહણ કરે નહિ તો પણ ગોચરી માટે કર્યું હોય તો પ્રથમ તો તે અતિથિસંવિભાગ નામનું વ્રત કે જે સાધુ તીર્થંકર ભગવાન કલ્પાતીત છે, અને કલ્પાતીત મહાત્માઓને અશનાદિક દેવાથી જ બને છે તે શબ્દની વ્યાખ્યાકાર એ જ અર્થ કરે છે કે કેવી રીતે આરાધે ? સમાધાનમાં સમજવાનું કે આચેલક્યાદિ દશે પ્રકારના કલ્પોના વ્યવહારથી શાસ્ત્રકારો મુખ્યતાએ અતિથિથી સાધુ લે છે એ રહિત હોય તે કલ્પાતીત કહેવાય, અને આ જ વાત ખરી, પણ ગૌણપણે અતિથિ શબ્દથી સાધુ, કારણથી પહેલા અને છેલ્લા તીર્થકર ભગવાન સાધ્વી, શ્રાવક અને શ્રાવિકા એ ચારે અતિથિ પણ લાખ મૂલ્યવાળા ઈદ્ર ખભે થાપન કરેલ શબ્દથી લેવામાં આવે છે. જેવી રીતે સાધુ અને દેવદૂષ્યને ધારણ કરનારા હોય છે. જો કે પંચકલ્પ સાધ્વીઓએ લૌકિક રીતિએ પર્વ અને તિથિઓને ભાષ્યકાર મહારાજા વિગેરે શાસ્ત્રકારોએ સાધુઓને આરાધવાનો ત્યાગ કર્યો છે, તેવી જ રીતે માટે તુચ્છ વસ્ત્રથી અચેલકપણું ગણી, તીર્થકરોને સમ્યગુદૃષ્ટિ અને દેશવિરતિવાળા શ્રાવકોએ પણ માટે વસ્ત્ર હોય ત્યાં સુધી તીર્થકરો સચેલક જ લૌકિક દૃષ્ટિના તિથિ, પર્વ અને ઉત્સવોનો ત્યાગ ગણાય અને તે ઈ દીધેલા દેવદૂષ્યનું જવું થાય કરેલો જ છે, અને તેથી તેઓને પણ તે અંશે ત્યારે જ અચલકપણું થાય, અર્થાત્ સાધુઓની અતિથિ માનવામાં કોઈપણ જાતની અનુચિતતા માફક તીર્થકર ભગવાનોને ઉપચારવાનું હોય એમ કહેવાય નહિ અને તેથી વ્રતધારી રાજા અચલકપણું હોય નહિ એમ સ્પષ્ટ આચેલક્યાદિ
મહારાજાઓ સમ્યગ્દષ્ટિ અને દેશવિરતિવાળા કલ્પોની વ્યાખ્યા કતાં ત્રિલોકનાથ તીર્થકર
શ્રાવકોની અશનાદિ દ્વારા ભકિત કરી ભગવાનનો અધિકાર જણાવ્યો છે, પણ તે અધિકાર માત્ર તીર્થકરોને નિરૂપચરિત જ અચેલકપણું હોય,
અતિથિસંવિભાગ વ્રતને આરાધતા હોય તો કાંઈ
આશ્ચર્ય જેવું નથી. તત્ત્વદૃષ્ટિએ મહારાજા શ્રીપાળ અને સાધુઓને ઉપચાર સહિત જ અચલકપણું
મુનિસુવ્રતસ્વામીના તીમાં થયેલા હોવાનું સંભવિત હોય, સાધુઓને કોઈપણ પ્રાકરે નિરૂપચરિત અચલકપણું હોય જ નહિ એ જણાવવા પૂરતી જ
ગણાય, અને તેથી તે તળના સાધુઓને રાજ્યપિંડ ત્યાં હકીકત લેવામાં આવેલી છે, પણ એ ઉપરથી
અકલ્પનીય ન હતો, અને તેથી જ મહારાજા તીર્થકર મહારાજાઓને કલ્પસ્થિત ગણવાની ભૂલ
શ્રીપાળે વસતિ અને અશનાદિ દેવાથી ભણનાર કરવા જેવું નથી. વળી તે અભિગ્રહની વખતે
સાધુ, ભણાવનાર ઉપાધ્યાય મહારાજ અને તીર્થની સ્થાપના પણ થયેલી નથી, તેથી રાજપિંડના સામાન્ય રીતે સર્વ સાધુઓને અશનાદિક સંપૂર્ણ નિષેધની સ્થિતિ પણ ત્યાં ઉભી થતી નથી, રીતે પૂરાં કરીને ચોથું અને પાંચમું પદ આરાધ્યું. ભગવાન ઋષભદેવજીને શ્રી શ્રેયાંસકુમારે જો કે હોય તો તેમાં કાંઈ નવાઈ જેવું નથી.
| SR No. | 520953 |
| Book Title | Siddhachakra Varsh 03 - Pakshik From 1934 to 1935 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ashoksagarsuri |
| Publisher | Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti |
| Publication Year | 2001 |
| Total Pages | 696 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Siddhachakra, & India |
| File Size | 25 MB |