________________
(पड्भाषामय) श्रीमहावीरजिनस्तवनम्
(स्वयं) विधानां जन्मकदोऽपि (सन्) त्रिभुवनभवनानां (प्राणीनाम्) आलोकन
(=अस्तित्व) प्रति अलोपी (वेदना अकुर्वन् सन्) दाक्षिण्यसिन्धुः (स भगवान् ) पितृवचनवशात् सोत्सव लेखशाला (पाठशाला)
प्राप्तः। (तत्र) देवतानां स्वामिनः इन्द्रस्य) पुरतः जैनेन्द्रीं शब्दविद्यां उपदिशन् स भगवान् शलेय: (:त्रिशलासुतः श्री महावीर:) शब्दब्रह्मणि (परमतत्वज्ञाने)
(यद्) अमोघं (सत्त्ववत् सारवत्) कौशल उपदिशतु ॥ १ संस्कृतम् (टीका) यः योगीश्वरपुगवेः हृदये नित्यमपि ध्यायते यः सषु पुराणवेदप्रभतिग्र थेपु गीयते । यः हस्तस्थित-आमलक इव लोकत्रय जानाति त व दे त्रिजगद्गुरु जिनवर' सिद्धार्थरराजांगजम (=श्रा महावीरम्) ॥२
प्राकृतम् (छाया) देवेन्द्राणामपि वंदनीय चरणाः सर्वोऽपि ते सर्वज्ञाः संजाताः किल गौतमा अपि त्रयः यस्थ प्रसादात् ते । स: सिद्धार्थाभिधानभूपतिसुनः योगीन्द्र चूडामणिः भव्यानां भवदुःखालक्षदलनः देयात् खुब (शुभ) शाश्वतम् ॥३ शौरसेनी (छायो) दुष्टे संगमके (तन्नामिन) सुरे भयकरे घोरोपसगावलि कुर्वाणेऽपि न रोपपोष(-वृद्धि)कलुष' येन (भगवता) कृत' मानसम् । इन्ट्रे भक्तिपरे न स्नेहब हुल, यागीश्वरयामणी: स वीरः (=महावीरः) परमेश्वरः दिशतु में नैपुण्य पुण्यस्य ॥ मागधी (छाया) कम्पमाननितिमंडल खडहडाशब्देन) स्फुरब्रह्मांडक उपच्छलम्म हार्णव कडकड(शब्देन) नव्यशिलायम् । पादाग्रेण सुमे रुकंपन कर बालत्वेऽपि (यस्य) (ईहश) लीला (पूर्वक) बलम् वीरस्य प्रमोः (=महावीर स्य) जिनानां (केवेलीनां) जयतु क्षोणी तले प्रकटस् ५॥
पैशाची (छोया) इन्द्रो बदनाय यस्य महता संभ्रमेण आगतः य' (भगवत) ध्यायन्ति मुनिश्रेष्ठा: इन्द्रियाणि निरुध्य ।
