________________
બેધક પદો
૧૭૫, સાંભલ સુંદરી ! શું રે જા અતરી, વાત કહું છું ખરી, માન્ય . સાચું જેમનરંગ સંગ દિન ચાર છે, અંત્ય એ સર્વ તે જેની કાચું. ગૌર તનનું અભીમાન નવ આણવું, એ સુંદર દેહ તે ખેહ ગ્યપુરી, મદમછર તજી, ચિત્ત કેમલ રાખવું. પઉપકાર
પરદયા ધરવી. માન્ય તું માં ની ! માંન માગી કહું, કાં રે ખુવાં. છાં, આ દિન અલેખે જિમ્ય રે સરિતા પૂર આવે એક સામટું, અંત જલ રહે, જે હેય લેખે. એ વચન ત્રણ તું, શ્રવણ ધરિ કમ્યની, છાંડિ અંતર સર્વ, લાજ લેપી; બાલપણને સનેહ, ત્યાવ્ય ચિત્તે કરી, તન મન ધંન તું મેહેલ્પ સેંપી. પંચ – છે વરસમાં સનેહ પૂરે હતું, ખટદશમાં હવે કાં વીસર્યા, અધુર – અમૃત રસપાન કૅમેં કરી, કર ગ્રહી કાર તુંહ સાર્યો. દીન વચન સુણી, દયા ચિતે ધરી, હું તુજથી અણુ નથી રે અલગી, નરસિંહ્યા સ્વામી એંમ ઈચ્છું છું, જામ આઠે રહું કઠે વલગી.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
