________________
गांधर्वमा 'रक्ति'
२२ जुभो “गीतालंकार" पृ.१०. * मूल प्रन्थ अद्यापिपर्यन्त अप्रसिद्ध छे. + "संगीत करन्दना केटलाक लोको "संगीतरत्नाकर'मा श्लोको साथे अक्षरशः मळी नसे
छ. भा श्लोको माटे बन्ने प्रन्योनो कोई समान स्रोत होवानो पण तर्क थई शके, पण
भाषा शादेवनी जणाती होई ए श्लोको संगीतरत्नाकरना लागे छे. + 'संगीतसमयसार' कार पार्श्वदेवे तार सप्तकमां रक्तिनो प्रकाश करनार कंठ धरावता शरीरने "पोशल' शरीर
ज्ञेयं पौशल शारीरं तारे राग (रक्ति ? )प्रकाशकम् । "संगीतसमयसार'मा लिपिदोषथी रिक्ति ने स्थाने 'राग' घुस्यो छे, आनुं प्रमाण आपपने "संगीतराज'' उपरथी मळी जाय छे. जेमके त्यो स्पष्ट रीते ज 'रक्तिप्रकाशक' शरीरने 'सौचल' ('पोशल' होवु घटे) कत्यु छे, रक्तिप्रकाशकं तारे शारीरं सौचलं मतम् ।
-सङ्गीतराज, गीतरत्नकोश, प्रकीर्णकोल्लास ३
शब्दभेदादिपरीक्षणम् २. ६२ २३ वीणास्तु देववीणाद्यास्तास्त्विमा नादपूरिताः ।
-सङ्गीतोपनिषद्सारोद्धार ४. ७ २४ शिवस्य वीणानालम्बी सरस्वत्यास्तु कच्छपी ॥
-सङ्गीतोपनिषदसाराद्वार ४. ७ २५ 'पुर मंडळ' बडेगुलामअलीखांना प्रयास बाद केटलेक स्थळे प्रयोगमां आधी रा छे.
पंडित जसराज भादि गायको तेनो उपयोग करे छे. सूरमंडळ पर श्रुत्याभ्यासथी स्वरो
संकृत बने छे. * जुभो मारो लेख “नीलम्मा कडम्बो' "कुमार', अंक ५८१, अहमदावाद १९७१. २६ मा विषयमा शास्त्राधारे चर्चा हु अन्यत्र करी रस्यो छु. २५. 'कुंभकर्ण ना मामे तेमना कोई दरबारी विद्वान संगीतज्ञे ए ग्रन्थ रच्यो हशे. १८. रो. उमाकान्त शाहे मने भा प्रथ संपादनार्थे आप्यो छे, २९. भलं कारोना आधारे एटले के पल्टामओना आधारे ज विविध तानोमो उद्भव थाय छे.
मुश्केल भने अठपटी तेम ज विधविध लयोमा दोडती, साचा स्वरोम चूकती तानो घणी अचमत्कारपूर्ण लागे छे. म० उ० भल्लादियाखांना 'अत्रौली' घरानानी तामोने मा कोटिमा मुकीशकाय.
