________________
जुलाई - २०१६
हुं भव- भयथी ऊसनु, वदइ वचन सुकुमार । अनुमति ह्युं मुझ वा (मा) तजी, वरीइ संज्यम - नारि ॥ १७२ ॥
८५
॥ ढाल ॥
कुअर ठाकरसी कहइ कर जोडी, प्रणमी जननी - पाय । मनि वइराग धरि तव बोलइ, अनुमति द्यु मुझ माय,
रे माडी! लेसिउं संज्यमसार इम जाणिउं अथिर संसार, जेणि लहीइ भव - जल - पार रे माडी० ॥ १७३॥ आंचली ॥ अनिष्ट वचन जव माई रे सांभलीयां, सुंदरि तनुं सुकुमाल । पुत्रतणई दुखि अति मूरछाणी, भूइं ट (ढ) ली ततकाल ।
रे जीवन ! संयम - विष अपार राखेवु सुध आचार, जीपेवु मोह - विकार रे ॥१७४॥ आंचली ॥ नयण नीर भरंती रे बोलइ, सुणि तुं मोरा रे पूत! । एक ज एक तुं निधी रे समाणु, वल्लभ जीवितभूत रे । जीवन० ॥१७५॥
ऊंबर-कुसुमतणी परि दुलहो, जाया तुं सुख - दाई ।
निश्चय तुझ विण रहीअ न सकाइ, तुझ विण घडीअ न जाइ रे । जीवन० ॥ १७६ ॥
जां अह्मो जीवु ता तूं रे जाया !, भोगविनां सुख भोग ।
अह्मनई सुर-सुख लीधा रे पूठई, भेजे तूं तप- ज्योग रे । जीवन० ॥१७७॥
I
वयण सुणी कुंअर माय केरां, पभणि सुणि मोरी मात! | कांम - भोग ए मानव केरा, असुचि अध्रुव खिण - पात रे । माडी० ॥१७८॥ अस्थिर जीवित मानवनां ए, आऊ ते खि[ण] खि[ण] जाय । कवण पहिलुं कुण पछइ रे चवेसइ, ति निश्चय ते न जणाय रे । माडी० ॥ १७९ ॥
वलतुं रे मात भणि सुणि जाया!, मोटां महा रे निधान
परियागत मणि-सोव्रण केरां, भोगविनां दइ दान रे । जीवन० ॥ १८० ॥
सुंदर गुख सचित्र पटसाला, अति ऊंचा रे आवास ।
पुत्र विना मुझनई प्रतिभासइं, ते सवे दुःख - निवास रे । जीवन० ॥१८२॥
