________________
निवेदन
कोईपण क्षेत्रनुं मूल्य तेनी फलद्रूपता उपरथी तथा तेना खेडनारना आधारे अंकातुं होय छे. फलद्रूपता महत्त्वनी खरी, पण ते पण छेवटे तो तेना खेडनारनी आवडत के क्षमता उपर ज आधारित गणाय. गमे तेवू फलद्रूप क्षेत्र पण, तेनो खेडू जो अणघड होय तो, निष्फल के नबळू फळ आपनाएं ज बनी जाय छे.
संशोधनना क्षेत्रनुं पण आq ज छे. आ क्षेत्र आजे, अत्यार सुधी, आटलुं बधुं विस्तर्यु होय, ऊंडाणपूर्वक अने फलद्रूप तरीके खेडातुं रद्यु होय, तो तेनुं निदान तेने खेडनारा - संशोधको छे. .
आम तो संशोधन ए बह प्राचीन वखतथी प्रचलित एवी विद्याविधा छे.. जैन इतिहास अनुसार, वीर निर्वाण संवत् ९८०मां योजायेली 'वलभीवाचना' ए शुं छे ? जैन आगम-सूत्रोना पाठ-निर्धारण माटे मळेली ए वाचना अथवा संगीतिमां ५०० जैन आचार्यो एकठा मळेला. दुष्काळ जेवा कुदरती प्रकोपोने कारणे वीसराता जता जैन आगमोना जे जे अंशो जेने जेने स्मरणमा रह्या होय ते अंशोनुं गान अने पठन करीने संकलन करवामां तथा शुद्ध वाचनानुं (पाठनु) निर्धारण करवामां ते 'वाचना' निर्णायक बनी गई. आने 'संशोधन'ना क्षेत्रनी प्रक्रिया गणावीए तो हरकत शी ?
कृति-संशोधनमा वीसरायेला, बदलायेला अथवा खोटा के खोटी रीते प्रवेशेला ग्रन्थ-पाठने, तेना साचा/शुद्ध स्वरूपमां अने साचा स्थाने पुनः प्रस्थापित करवाना होय छे. 'वलभी-वाचना'मां एकत्र थयेला, जिनागमोना परम उपासक अने भक्त एवा ५०० आचार्योए आ .ज काम करेलुं. एथी ज, आधुनिक भाषामां ते कामने 'संशोधन' अने ते आचार्योने 'आदि संशोधक' ए रीते ओळखीए, तो ते अनैतिहासिक के अजुगतुं नथी ज. ___इतिहासमां आवा तो घणा दाखला जडे, कारण के संशोधन ए एक निरन्तर के अविरत चालनारी प्रक्रिया छे. युगे युगे आ प्रक्रियाना संवाहको थया छे, थाय ज छे.
