________________
93
अनुसंधान-१९
बार वरत श्रावकतणां, मिं गायां मति सार । कवीको दोष म देखज्यु, हु छु मुढ गुमार ॥३३॥ आगइना कवी आगलिं हुं नर सही अग्यनान । सायर आगलि व्यंदूओ, स्यु करसइ अभीमान ॥३४॥ मात तात जिम आगलिं, बोलइ बालिक कोय । तेहमां साचु स्यु हसइ, पणि सांखेवु सोय ॥ ३५ ॥ भणतां गुणतां वाचतां, कवी जोयु वली दोष । नीरमल च्यंतिं चरचज्यो, दोष म देज्यु फोक ॥ ३६ ॥
ढाल ७८ ॥ चोपई ॥ फोकट दोष म देज्यु कोय, नरनारी ते सुणयु सोय । कुड कलंकतणुं फल जोय, वसुमती ते वेशा होय ॥३७॥ शाहास्त्रइं पूर्ष कह्या छइ दोय, ऋषभ कहइ ते सुणज्यु सोय । एक हंस बीजो जल-जलु, जिम मशरु जोडिं कांबलो ॥३८॥ हंस सरीखा जे नर होय, तेहना पग पूजो सहु कोय । ध्यन जनुनीइं ते जगी जण्यु, कवीजन लोके लेखइ गण्यु ॥३९॥ हंस दूध जलमाहाथी पीइ, नीर व्यदूओ मुख्य नवी दीइ । तिम सुपरष गुण काढी वहइ, पर अवगुण ते मुख्य नवि कहइ ॥४०॥ जलु सरीखा जे नर होय, तेहगें नाम म लेस्यु कोय । सकललोकम्हां ते अवगण्यु, ऋषभ कहइ नर ते कां यण्यु ॥४१॥ जलुतणी छइ परगती असी, वंटु रगत पीइ ओहोलसी । सखरू लोही मुख्य नवी दीइ, तिम माठो नर गुण नवी लीइ ॥४२॥ जलुसरीखा जगम्हा जेह, अती अधमाधम कहीइ तेह । पर अवगुण मुख्य बोलइ सदा, गुण नवी भाषइ ते मुख्य कदा ॥४३।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
