________________
198
न ज होय, अने ते रीते विजयदानसूरि महाराजनां पगलां के स्तूप अहीं न ज होई शके, तेवो तर्क वधु सबळ अने उचित लागे छे. ३. श्रीयशोविजयवाचकनां पगला .
__वाचक श्रेष्ठ श्रीयशोविजयजी, स्वर्गगमन-वर्ष सं. १७४३ मनाय छ। तेमनी चरणपादुका जेम डभोईमां, तेम पालीताणा-शत्रुजय पर्वत उपर पण सं. १७४५मां स्थापित थई छे. पर्वत पर मुख्य-ऋषभदेवनी ढूंकमां प्रदक्षिणा देतां रायणपगलांनी देरी आवे त्यां, तेनी पहेलां एक लांबो छत्रमंडप छे, जेमा घणी पादुकाओ स्थापित छे. ए मंडपनो प्रारंभ थाय त्यां ज एक गोळाकार आरसनो बेठा घाटनो स्तूप छे, तेमां विभिन्न गुरुजनोनी पादुकाओ छे. तेमां ज वा. यशोविजयजीनी पण पादुका छे. ते उपरनो लेख आ प्रमाणे वंचाय छे :
"सं. १७४५ वर्षे फाल्गुन शुदि पंचम्यां (५) गुरौ पं. नयविजयगणिशिष्य महोपाध्याय जसविजयगणीनां पादुका. पं. हेमविजयगणि पं. तत्त्वविजयगणिः प्रणमति ॥"
आ लेखना आधारे, डभोई-यशोवाटिका स्थित पादुका परना लेखमां जे नामाक्षरो उकेलाया नथी, ते उकली शके तेम छे. ४. एक अप्रकट मूर्तिलेख
लुणावाडाना जैन देरासरमां एक प्राचीन धातुप्रतिमा छे. परिकनुं एक पडलुं खंडित छे. ते मूर्तिना पृष्ठभागे नानकडो लेख छे, तेनी छाप लईने, मारा साथी साधु मुनि रत्नकीर्ति-विजयजी तथा कल्याणकीर्ति-विजयजीए, आ प्रमाणे वाचना नक्की करी :
"नमो सुवसतिक हा (?) खिलावादगा मे हाणासीहश्रा
वकेन ॥" तेमणे आ लेखनी लिपि मैत्रककालीन ब्राह्मी लिपि होवानुं अनुमान बांध्युं छे. आ वाचना तथा लेखनी मूळ अतिअस्पष्ट छाप, जाणीता लिपिविद
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
