________________ 42 Vasantkumar M. Bhatt Nirgrantha श्रीहेमसूरयोऽप्यत्रालोक्य व्याकरणव्रजम् / शास्त्रं चक्रुर्नवं श्रीमत्सिद्धहेमाख्यमद्भुतम् 186 –द्रष्टव्यम् : प्रभावकचरितम् (पृ. 300-302) 7. See : ऋते द्वितीया च 1 सि. हे. श. 2-2-114 (लघुवृत्तिः) ऋतेशब्देन युक्ताद् द्वितीया पञ्चमी च स्यात् / ऋते धर्म धर्मात् कुतः सुखम् ।।-सिद्धहेमशब्दानुशासनम्, सं. मुनि हिमांशुविजयः, आणन्दजी कल्याणजी पेढी प्रकाशितम्, अहमदाबाद 1950 A. D. (पृ. 86). 8. ननु यदि भवदीयानीमानि जैनसिद्धान्तसूत्राणि तर्हि भवतः पूर्वं कानि कि मीयानि वा तान्यासमिति ? अत्यल्पमिदमन्वयुक्थाः / पाणिनि- पिङ्गल-कणादा-क्षपादादिभ्योऽपि पूर्व कानि किमीयानि वा व्याकरणादिसूत्राणीत्येतदपि पर्यनुयुझ्व ! अनादय एवेता विद्याः संक्षेपविस्तरविवक्षया नवनवीभवन्ति तत्तत्कर्तृकाश्चोच्यन्ते ।-द्रष्टव्या : प्रमाणमीमांसा, सं. पण्डित सुरवलालजी, प्रकाशन : सिंघी जैन ग्रन्थमाला, अहमदाबाद 1939 A. D. (पृ. 1). 9. See : उपेयप्रतिपत्त्यर्था उपाया अव्यवस्थिताः-इति न्यायेन व्याकरणभेदेन स्थानिभेदेऽपि न क्षतिः, देशभेदेन लिपिभेदवदिति दिक् ।।-परमलघुमञ्जूषा, चौखम्बा संस्कृत सीरीझ, वाराणसी 1974 A. D. (पृ. 5). 10. स्यौजसमौशस्टाभ्यांभिस्ङे भ्यांभ्यस्ङसिभ्यांभ्यस्ङसोसाम्योस्सुपां त्रयी त्रयो प्रथमादिः ।-सि. हे. श. 1-1-18 -डे ङस्योर्याऽऽतौ / 1-4-6 (डे > य, रामाय) -सर्वादः स्मैमातौ / 1-4-7 (डे >स्मै, सर्वस्मै) -आपो ङितां यैयास्यास् / 1-4-17 (डे > यै, मालायै) etc. अन्ते, से आथे ध्वे, ए वहे महे || सि. हे. श. 3-3-6 हस्तनी दिव् ताम् अन्, सिव् तम् त, अम्व् व म, त आताम् अन्त, थास् आधाम् ध्वम्, इ वहि महि }] सि. हे. श. 3-3-9 परोक्षा गव् अतुस् उस्, थव् अथुस् अ, ण व म, ए आते इरे, से आथे ध्वे, ए वहे महे // सि. हे. श. 3-3-12. Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
