________________
૧૩૪
જનવિભાગ “જગતમે સદા સુખી મુનિરાજ, પરવિભાવ પરિણતી કે ત્યાગી. જાગે આત્મ સ્વભાવ, નિજગુણ અનુભવ કે ઉપગી જોગી ધ્યાન જહાજ છે નિર્ભય નિર્મળ ચિત્ત નિરાકુળ, વિલગે ધ્યાન અભ્યાસ દેહાદિક મમતા સવિ વારી, વિચરે સદા ઉદાસ. અ ભાવે સાધન જે એક ચિત્તથીરે, ભાવ સાધન નિજ ભાવ છે ભાવસિદ્ધ સામગ્રી હતુ તેરે, નિસંગ મુનિ ભાવ છે સાધક છે હેય ત્યાગથી ગ્રહણ સ્વધર્મને રે, કરે ભેગવે સાધ્ય છે
સ્વ રવભાવ રસીયા તે અનુભવેરે, નિજ સુખ અવ્યાબાધ છે સાધક છે નિઃસ્પૃહ નિર્ભય નિર્મમ નિર્મલારે, કરતા નિજ સાન્નાજ છે
દેવચંદ્ર આણાયે વિચરતાંરે, નમિયે તે મુનિરાજ છે સાધક છે” શ્રીમદને સ્વસ્વરૂપની ઝાંખી અવશ્ય થઈ હતી જ, અને એ સત્ય તેમના શબ્દે શબ્દ
બેલી ઉઠે છે. સ્વરૂપની ઝાંખી થયા સિવાય આટલો બધો સ્વસ્વરૂપ ઝાંખીના નિજાનંદ ભરતીનો ઉછાળો આવે જ નહીં. શ્રીમના આવી ઉદ્દગાર
દશાના ઉદ્દગારો જોઈએ – આત્મ ગુણ રક્ષણા તેહ ધર્મ, સ્વગુણ વિધ્વંસણું તે અધર્મ, ભાવ અધ્યાત્મ અનુગત પ્રવૃત્તિ, તેથી હેય સંસાર છિત્તિ, જ્ઞાનની તીક્ષ્ણતા ચરણ તેહ, જ્ઞાન એકત્વતા ધ્યાન ગેહ આત્મ તાદાભ્યપૂર્ણ ભાવે, તદા નિર્મલાનંદ સંપૂર્ણ ભાવે. વરતુ તત્તે રમ્યા તે નિગ્રંથ, તત્ત્વ અભ્યાસ તિહાં સાધુ પંથ; તિણે ગિતાર્થ ચરણે રહિછે, શુદ્ધ સિદ્ધાંત રસ તે લહિજે; આત્મગુણ રમણ કરવા અભ્યાસે, શુદ્ધ સત્તા રસીને ઉલ્લાસે; દેવચંદ્ર રચી અધ્યાત્મ ગીતા, આત્મરમણિ મુનિ સુપતિતા.
–અધ્યાત્મગીતા. દર્શન જ્ઞાનાદિક ગુણ આત્મનારે પ્રભુ પ્રભુતા લયલીન. શુદ્ધ રવરૂપી રૂપે તન્મયીરે ! તુમ આસ્વાદન પીનઃ પૂજન તે કીજે, શુદ્ધ તવ રસ રંગી ચેતનારે, પામે આત્મ રવભાવ. આત્માલંબી નિજ ગુણ સાધતોરે ! પ્રકટે પૂજ્ય સ્વભાવ પૂજનાતો કીજે રે ! જિનવર પૂજે તે જિન પૂજનારે ! પ્રકટ અન્વય શકિતઃ પરમાનન્દ વિલાસી અનુભવે રે! દેવચંદ પદ વ્યક્તિઃ
પૂજન તે કીજે રે ?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
