________________
કહ૬ ]
દર્શન અને ચિંતન આંખ-કાન બંધ કરીને જ પુરાય છે, એટલે તે બીજા વિશે કશું જાણવાની દરકાર નથી કરતો, બીજા સાથે મળત-હળતું નથી, સહકાર લેતે-દેતે નથી, અને છેવટે એ પિતાની જાતને નબળી પાડે છે તેમ જ બીજાને નબળા બનાવવામાં નિમિત્ત બને છે. લગભગ આવી દશા જૈન ફિરકાના શ્રતની થઈ છે. દિગંબર પર પરાએ પોતાના અનુયાયીઓમાં જન્મથી જ સંસ્કાર પિલવા માંડ્યો કે અંગત નાશ પામ્યું અને જે અંગ કે આગમછત છે તે તે શ્વેતાંબર પરંપરાએ પાછળથી ઉપજાવ્યું છે. આવા સંસ્કારમાં પિવાયેલ કેઈ પણ સાંપ્રદાયિક માણસ ઉપલબ્ધ જન શ્રતને આદરથી કે જિજ્ઞાસાથી જેઈ જ ન શકે. જે શ્રુતમાંથી અનેક પુરાતન અને મહત્ત્વની વિગતો યુરેપિયન વિદ્વાને શોધી રજૂ કરે તે જ ભૂત દિગંબર પરંપરાને તુચ્છ લાગે છે
એ જ રીતે શ્વેતામ્બર પરંપરાના સાંપ્રદાયિક લેકે દિગંબર પરંપરાના મૃત વિશે પિતાના અનુયાયીઓમાં સંકુચિત સંસ્કાર પોષે તે તેઓ કુંદકુંદ, પૂજ્યપાદને સમન્તભદ્ર જેવા સમર્થ વિદ્વાનોના મૃતનું મહત્વ કેવી રીતે આંકી શકે? આ ભેદક રેખા બહુ મોટી છે. એને ચેપ વારસામાં ઊતરત સ્થાનકવાસી ફિરકામાં પણ આવ્યું છે. એણે પિતાને અમુક ચોક બાંધી માનવા-મનાવવા માંડ્યું કે બત્રીસ આગમ એ જ મુખ્ય છે અને બીજું તે બધું ઠીક જ છે ! આ કાવૃત્તિએ સ્થાનકવાસી ફિરકાને જે શ્રત અને જ્ઞાનની દરિદ્રતા આપી છે તે વિશે અહીં કાંઈ પણ કહેવું અપ્રસ્તુત છે. અહીં તે એટલું જ પ્રસ્તુત છે કે તે ચોકાવૃત્તિને વારસો પાછો તેરાપંથને મળ્યો અને તેણે મૃતપરંપરાને વિસ્તાર કરવાને બદલે એક રીતે પોતાની દૃષ્ટિએ તેનું ક્ષેત્ર સંકુચિત કર્યું.
આ રીતે આપણે ઈતિહાસક્રમમાં જોઈએ છીએ કે શ્રત પ્રત્યેની જૈનેની જન્મસિદ્ધ ભકિત પણ એટલી બધી આંધળી અને સામયિક કર્તવ્યથી વિમુખ બનતી આવી છે કે અત્યારે સમયની માગણી સતિષ એ પ્રસ્તાવ તેમની સમક્ષ રજૂ કરતાં પણ માણસ ખચાય છે. શ્રી સાગરાનંદસૂરિને ભગીરથ પુરુષાર્થ
હવે આપણે નવા યુગ તરફ વળીએ. એક તરફથી યુરેપમાં જૈન શ્રત દાખલ થતાં તેને અભ્યાસ શરૂ થયે, વળે અને વિસ્તર્યો. તે ઉપર અનેક ભાષામાં અનેક રીતે કામ થયું અને હજી થાય છે, બીજી બાજુ દેશમાં જ પાશ્ચાત્ય વિચારોના પડઘા પડ્યા અને જૈન શ્રતને પ્રકાશિત કરવાનો વિચાર ફેલાતે ગયે. બાબુ ધનપતસિંહજીના પુરાણું પ્રકાશનની વાત જતી કરીએ તેય આપણે આગમવાચનાને જતી કરી શકીએ તેમ નથી. આગમ અને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org