________________
अनुसंधान - १७•231
आ औतिहासिक दाखलो छे.
इन्डोलोजीमांथी सर्वथा निवृत्त थया त्यारे, मारी सरतचूक न थती होय तो, तेमनो पगार कुल दरसो रूपिया हतो. निवृत्ति पछी पेन्शन के अन्य कोई ज लाभो नहि. निवृत्ति साथे ज आजीविकानी चिंता पण आवी पडी. संस्थानुं मकान पार्छु सोंपवुं अनिवार्य, तो पोतानुं घर पण होवुं अनिवार्य. विद्याने वरेला आ माणसे पोतानुं घर केवा कपरा संजोगोमां बनाव्युं छे, तेनी वळी एक कथनी छे. पण न दीनता, न पराधीनता, न अनीति, न अप्रमाणिकता. जाणे मानवीय सात्त्विक गुणोनी उमदा आवृत्ति !
केनेडानी युनिवर्सिटीए एक वर्षनी सेवाना बदलामां तेमने जीवनपर्यंत मासिक पेन्शन मोकल्या कर्यं जीवन होम्युं त्यांथी कांई न मळे, ने एक वर्षना बदलामां जीवनभर मळे, आ वात, स्वदेशी-विदेशी समाजव्यवस्था वच्चेनो तेमज विद्यापुरुषो प्रत्येना सन्माननी वृत्ति वृत्ति वच्चेनो तफावत सूचवी जाय छे.
तेमनी निवृत्ति पछीनो एक प्रसंग यादगार छे तेओ निवृत्त थयाना खबर मळतां ज आचार्य श्रीतुलसीए तेमने जैन विश्वभारती लाडनू माटे निमंत्रण पाठव्युं. निवास सहितनी सर्व सुविधा, संस्थामां ते इच्छे ते होद्दो, इच्छे ते वेतन तेमज पछीनी पण व्यवस्था, उपरांत दलसुखभाई जे शरत करे तेनो स्वीकार; आ प्रकारनं ते निमंत्रण हतुं मने तेनी जाण थई. में तेमने कह्युं : दलसुखभाई, तमे शुं नक्की करो छो ? जवाना ? संशोधन जवाब लगभग हकारात्मक हतो. मान, विद्याकीय सर्जन सन्माननी पूरी तको उपरांत जीवननिर्वाह बधुं ज सिद्ध थतुं हतुं, एटले सहज मन थयुं हशे में तेमने कह्युं : दलसुखभाई, मारी एक वात सांभळो, तमारे लाडनू के परदेश ज्यां जवुं होय त्यां जरूर जजो. महिनो रही आवजो. वर्षमां त्रण वार जजो. परंतु तमारुं कायमी रहेठाण तो अमदावादमां ज राखजो गुजराती छो, ने गुजरातमां रहो तो घणुं उत्तम उचित थशे. अमारा जेवाने क्यारेक विद्यालाभ पण थशे.
तेमणे ते वखते कांइ उत्तर न आप्यो. परंतु पछी तेओ क्यांय गया
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
-
-
www.jainelibrary.org