________________
उच्चारणना सरलीकरणथी एली ने बदले अली, अने ओलो, ओल्योनुं संबोधन अल्या, ल्या पण बोलीओमां प्रचलित छे ।
95
ਛੱਤੇ
हांउं एटल 'हा', 'बस', 'पूरतुं छे' एवा अर्थोमां केटलीक बोलीओमां प्रचलित छे । बृह. गु. को. मां तेने रवानुकारी कह्यो छे । हकीकते तेना मूळमां सं. आम् + खलु 'हा, खरेखर (भारवाचक ) ' छे । पछी प्रा. आं + हु, गुज. हांउ, हांउं ए क्रमे शब्द सधायो छे ।
हाय
'हाय !' ए दुःख के शोकनो उद्गार छे । 'हाय रे !' के द्विरुक्त रूपे 'हाय ! हाय !' पण वपराय छे। पछीथी 'तेनी हाय लागी गई', 'हायवोय', 'हाय- वराळ' वगेरेमां ते 'फिकर, चिन्ता', 'अंतरना ऊंडा दुःखनी बददुआ ' वगेरे अर्थमां नाम तरीके वपरातो थयो छे । बृह. गु. को. मां तेने हा साथै जोड्यो छे ।
हकीकते दुःखवाचक उद्गारो हा ! हे ! मळीने बोल 'हा हे !' परथी हाए अने पछी हाय ए रीते तेनुं मूळ सहेजे समजावी शकाय । हिंदीमां पण
हाय छे।
प्रयोग : 'ए !', 'ए रमा !' 'एय! आम आव तो ।'
ए ! ए ! ओ भाई !
'ओ भाई ! जरा आघा खसो ।' वगेरे ।
Jain Education International
मूळ :
दूरवर्ती दर्शक सर्वनाम अने विशेषण तरीके वपरातो ए अने बोलाववाध्यान खेंचवा संबोधन तरीके वपरातो ए एक ज होवानुं जणाय छे। सं. एषः,
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
